Morgunblaðið - 09.07.1999, Blaðsíða 44

", 44 FÖSTUDAGUR 9. JÚLÍ1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ Erla Haralds-
dóttir fæddist 8.
janúar 1919 í
Reykjavík og lést á
Landspítalanum að-
faranótt 1. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Har-
aldur Árnason, f.
14.11. 1886, d. 8.10.
1949, kaupmaður í
Reykjavík, og Arn-
dís Bartels, f. 15.10.
‘ 1886, d. 16.1. 1950.
Systkini _ Erlu
voru: 1) Árni, f.
29.12. 1912, d. 10.5.
1988. 2) Jóhanna Vilhelmína, f.
16.7. 1914. 3) Kristín, f. 16.1.
1917. 4) Björn, f. 24.9. 1926, d.
8.10. 1987.
Erla giftist Gísla Ólafssyni
lækni, f. 20.7. 1918, d. 17.3.
1984, hinn 5. maí 1945. Foreldr-
ar hans voru Ólafur Ágúst
Gíslason, f. 19.8. 1888, d.21.2.
1971, stórkaupmaður í Reykja-
vík og Ágústa Áróra Þorsteins-
dóttir, f. 6.8. 1884, d. 13.3. 1953.
Börn Erlu og Gísla eru: 1) Arn-
dís, f. 13.9. 1946, Iæknaritari.
Maki Sigurbjartur Kjartansson,
rafvélavirki. Börn þeirra: a)
Erla, f. 25.6. 1972. Dóttir henn-
ar er Sunna Baldvinsdóttir, f.
19.6. 1997. b) Kjartan, f. 19.2.
1975. Unnusta hans; Nanna
Dísa Sveinsdóttir. c) Hildur Rut,
Elsku hjartans amma mín Erla.
Allar mínar minningar um þig
sem koma upp í huga minn þessa
daga eru svo margar og fallegar að
erfitt er að velja nokkrar til að setja
-J á blað því allar eru þær mér svo
kærar. Við vitum það báðar að þú
varst ekki mikið fyrir loíræður um
sjálfa þig og því ætla ég ekki að hafa
þetta langt fyrir þig.
Þú gafst mér svo yndislegar minn-
ingar frá æsku minni, unglingsárum
og nú fullorðinsárum. í 27 ár fékk ég
að hafa þig hjá mér og njóta um-
hyggju þinnar og síðast en ekki síst
vináttu, því þú varst ekki bara amma
mín heldur líka vinkona þó að nokk-
ur ár skilji okkur að. Þú varst mikill
trúnaðarvinur og hægt var að segja
þér allt og var það þá bara okkar á
milli. Hjá þér var auðvelt að leita
ráða og biðja um hjálp því alltaf
varst þú til staðar, ekki bara fyrir
4 mig heldur líka alla aðra. Setningin
^ „ég hef ekki tíma“ var ekki til í þín-
um orðaforða eins og allir sem þig
þekktu vita. Það verður erfitt að
taka upp símtólið og heyra þig ekki
segja „hæja pæja, hvað ertu að
gera?“ því þú fylgdist alltaf vel með
því sem var að gerast í mínu lífi.
Þegar Sunna dóttir mín fæddist fyrir
tveimur árum fékkst þú þitt fyrsta
langömmubarn og það var ekki að
spyrja að því. Við hana var dekrað,
leikið og varst þú einstaklega þolin-
móð við hana. Þær voru yndislegar
stundimar sem þið Sunna áttuð sam-
an síðastliðna þrjá mánuði meðan þú
bjóst hjá okkur. Þið púsluðuð, lituð-
uð, flettuð bókum og blöðum,
^ bjugguð til hús úr spilum, lékuð í
bóndabænum og borðuðuð ís. Alltaf
varstu tilbúin að leika með henni
bæði úti og inni og hafa auga með
henni ef ég skrapp aðeins í burtu og
naut hún samveru ykkar ekki síður
en þú og veit ég með vissu að hún
var litli sólargeislinn þinn. Sumarbú-
staðurinn þinn á Þingvöllum var þér
mjög kær, og hlakkaðir þú alltaf til
að geta eytt miklum tímum þar á
sumrin og þar áttum við okkar bestu
stundir.
Elsku amma mín, ég á þér svo
margt að þakka að ég kem ekki orð-
jj.um að því en geymi allt í huga mín-
’ um og hjarta um alla framtíð.
Sofðu rótt, sofóu rótt,
Nó er svartasta nótt
Sjáðu sóleyjarvönd,
Geymd hann sofandi í hönd,
Púmuntvaknameðsól,
Guð mun vitja um þitt ból,
Þúmuntvaknameðsól,
Guð mun vitja um þitt ból.
f. 1.10. 1980.
Unnusti; Jóhannes
Hauksson. 2)
Drengur, fæddur
andvana í febrúar
1950. 3) Hildur, f.
11.2. 1951, leik-
skólastjóri. Maki
Frímann Frímanns-
son, rafeindavirki.
Börn þeirra: a)
Anna Rún, f. 30.3.
1976. Sambýlismað-
ur; Magnús Krist-
jánsson. b) Frímann
Örn, f. 11.5. 1982. 4)
Ólafur Ágiíst,, f.
16.11. 1952, íþróttakennari.
Maki; Erna Jónsdóttir, íþrótta-
kennari. Börn þeirra: a) Brynja
Rós, f. 23.10 1987. b) Þórdís, f.
21.10. 1989. c) Gísli, f. 2.10.
1994.
Erla lauk gagnfræðaprófi frá
Gagnfræðakóla Reykjavíkur.
Erla og Gísli bjuggu í Banda-
rílqunum á árunum 1946-1948
þar sem Gísli stundaði fram-
haldsnám f læknisfræði. Eftir
dvölina erlendis bjuggu þau um
hríð á Egilsstöðum þar sem Gísli
var við læknisstörf en fluttust
síðan aftur til Reykjavíkur árið
1949. Erla var alla tíð heima-
vinnandi húsmóðir.
Erla verður jarðsungin frá
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Góða nótt, góða nótt!
Vertu gott bam og hljótt
Meðan yfir er húm,
Situr engill við rúm.
Sofðu vært, sofðu rótt,
Eigðu sælustu nótt,
Sofðuvært,sofðurótt,
Eigðu sælustu nótt.
(Jón Sig. frá Kaldaðamesi.)
Með þessum ljóðlínum kveð ég
þig, elsku amma mín, þær minna mig
alltaf á þig og þær ófáu nætur sem
ég gisti hjá þér og afa Gísla sem
heldur þér nú í faðmi sér. Megi allir
englarnir á himninum vaka yfir þér.
Þín
Erla.
Góði guð ég þakka þér
að þú vakir yfir mér
Gæt þú mín og geym í nótt
Svo ég geti sofið rótt.
(G.Ó.)
Með þessari bæn og nokkrum
orðum langar mig til þess að kveðja
elsku bestu ömmu mína, hana Erlu,
en þetta er einmitt hiuti úr hennar
uppáhaldsbæn. Það er svo sárt og
erfitt að hugsa þá hugsun til enda að
ég komi ekki til með að sjá hana aftur
eða heyra í henni hinum megin á lín-
unni: „Hæja Pæja, hvað ertu að
gera?“ Það eru svo ótal margar minn-
ingar sem streyma um huga minn
þessa dagana að erfitt er að velja úr
hvað setja á niður á blað. Amma var
án efa ein besta kona sem ég hef
kynnst og liggur við að ég hálf-
skammist mín fyrir að hafa ekki
kunnað að meta það betur. Amma var
mjög stór hluti af lífi mínu og er ekki
hægt að lýsa þeim tómleika sem hún
skilur eftir í hjarta mínu enda tók hún
þátt í öliu sem ég tók mér fyrir hend-
ur, spurði hvað væri að gerast og
sagðist ekki vera að forvitnast heldur
langaði sig bara að fyigjast með.
Amma var ekki bara amma mín held-
ur var hún líka einn af mínum bestu
vinum, það var hægt að segja henni
allt og aldrei hneykslaðist hún og
alitaf var hægt að treysta því að það
sem maður sagði henni færi ekki
iengra ef þess var óskað. Þegar ég
var lítil dvaldi ég oft mánuðum saman
hjá ömmu og viidi heist ekki fara
heim enda var það ekkert skrítið því
hún amma ofdekraði mann hreinlega,
hún vildi allt fyrir alla gera. Það var
sama hvað var, öllu fékk maður að
ráða og alltaf hafði amma nægan
tíma. Bamabömin gengu nánast fyrir
öllu. Minnist ég þess sérstaklega að
ef bönnuð mynd var í sjónvarpinu þá
bað ég ömmu að koma upp í rúm með
mér því það væri hvort sem er bönn-
uð mynd í sjónvarpinu og amma
horfði aldrei á ógeðslegar myndir. Þá
kom amma alitaf og söng mig í svefn
en oft var þó spurning um hvor okkar
væri að svæfa hverja, það vom því
margar bænir og mörg lög sem ég
lærði af henni. Alltaf var fínn matur
borinn á borð hjá ömmu og fengum
við bamabömin ávallt að ráða mat-
seðlinum. Ef ég gisti hjá ömmu þá
var sko dekrað, sængin hituð á ofnin-
um meðan ég var í baði, þangað fékk
ég bakka fullan af nammi, að baðinu
loknu fékk maður Vicks á bringuna
og skreið svo loks undir heita sæng-
ina. Einu sinni gekk það meira að
segja svo langt að ég fékk að tann-
bursta mig uppi í rúmi því ég var svo
þreytt að ég nennti ekki fram. Amma
var alltaf meira en tilbúin til að taka
þátt í leikjum mínum og þau vom ófá
skiptin sem hún passaði „bömin mín“
meðan ég skrapp í bæinn. Eins em
ógleymanlegar allar sumarbústaða-
ferðirnar okkar þar sem þú naust þín
svo vel eins og við öll, fórst með mér í
göngutúr og kenndir mér nöfnin á öll-
um blómunum, eins vissir þú nöfnin á
flestum fuglategundunum, það var nú
ekki mikið sem hún ekki vissi hún
amma.
Elsku amma mín, ég á þér svo mik-
ið að þakka, allt sem þú hefur kennt
mér: lita hægt og rólega, perla, spila,
leira og allt fóndrið sem við annað-
hvort gerðum saman eða þá þú gerðir
og gafst mér; þú varst án efa þoiin-
móðasta kona sem ég hef kynnst. Eg
á svo miklu fleiri góðar minningar um
þig en þær mun ég varðveita vel í
hjarta mínu.
Elsku amma mín, þakka þér fyrir
alit.
Hjartagullið þitt,
Hildur Rut.
Það er erfitt að hugsa til þess að
lifa lífinu án þess að amma sé með í
myndinni. Alltaf var maður velkom-
inn í Miðtúnið sama hve áliðið var,
alltaf var tekið á móti manni með
þéttu og góðu faðmlagi. Það að faðma
mann svona var bara ein leiðin af
mörgum sem hún notaði til að sýna
manni væntumþykju sína og núna
skilur maður til fulls hve dýrmæt
þessi faðmiög voru manni í raun.
Sambandið milli mín og ömmu var
eins og best getur orðið á milli
tveggja einstaklinga þótt fimmtíu og
sex ár væru á milli okkar. Við töluð-
um saman sem jafningjar og það var
ekkert sem við ekki gátum talað um
og vorum við farin að tala um það að
við værum koddi hvort annars þvi
þegar umræðan fór á það plan sagði
hún svo oft: „Þú mannst það Kjartan
minn, þetta er eins og að tala við
koddann sinn þetta fer ekkert
lengra." Það er ótrulegt hvað ein
manneskja getur gefið frá sér mikinn
kærleik. Þær voru ófáar stundirnar
sem maður eyddi niðri í Miðtúni hjá
ömmu og voru jólin okkar tími ef það
má orða það svo og er það skrýtin til-
finning að hugsa sér þeirra án ömmu
því að á hverjum jólum frá því að ég
man eftir mér bökuðum við saman
smákökur og bjuggum til sælgæti
fyrir aðfangadagskvöld. Það var alltaf
viss stemning sem myndaðist þegar
þessi bakstur fór fram en þá var
hátalarinn dreginn inn í eldhús og
jólaplata með Bing Crosby sett á fón-
inn og bakað langt fram á nótt. Þá var
oft mikið sprellað og hlegið og kom
það nú einstaka sinnum fyrir að eins
og hjá alvöru kokkum bökuðum við
vandræði en það kom ekki að sök því
það var félagsskapurinn sem skipti
máli.
Já, þær eru ótrúlega margar og
hver öðrum betri, minningarnar sem
ég á um þig, elsku amma mín, og þér
á ég margt að þakka, þú kenndir mér
margt um lífið og tilveruna sem á eft-
ir að koma mér að góðum notum um
ókomin ár.
Elsku amma mín, með þakklæti
fyrir allan þann tíma sem þú hefur
gefið mér.
Þinn
Kjartan.
Elsku amma mín.
Ég trúi því ekki enn að þú sért farin,
farin fyrir fullt og allt. Ég hefði aldrei
getað trúað því að þetta yrði svona
sárt því ég hef ekki aðeins misst ynd-
islegustu ömmu sem hægt er að
hugsa sér heldur mína bestu vinkonu.
Vinkonu sem ég gat treyst fyrir öllu,
vinkonu sem alltaf var tilbúin að
hlusta og vinkonu sem hneykslaðist
aldrei á einu né neinu. Mig langar til
að segja þér svo margt því ég á þér
svo ótrúlega margt að þakka. Þú
varst gullmoli okkar allra, þolinmóð-
asta og skilningsríkasta persóna sem
ég hef kynnst og litið upp til alla mína
ævi. Ég á svo yndislegar minningar
um þig sem ég kem til með að varð-
veita alltaf, minningar sem hlýja mér
um hjartarætur og eru mér ómetan-
legar. Hjá þér og með þér var alltaf
gott að vera því svona varst þú amma,
þú geislaðir af umhyggju og ást og
alltaf var fjölskyidan þín í fyrirrúmi.
Þú varst okkur barnabörnunum ein-
staklega góð því alltaf varstu tilbúin
til að ýta öllu öðru tii hliðar til að
sinna okkur. Toppurinn á tilverunni
var að fá að gista hjá þér og fara í
heitt freyðibað því eftir smá viðdvöl í
baðinu komst þú alltaf með silfruðu
laufaskálina fulla af góðgæti og eftir
baðið beið mín uppbúið rúm og
dúnsængin sem þú hafðir hitað á
svefnherbergisofninum svo mér yrði
ekki kalt. Ég vildi hvergi annars stað-
ar læra undir próf og hertók því alltaf
borðstofuna þína yfir próftímann í
skólanum. Þér þótti alltaf vænt um
það og sast iangt fram á nætur með
mér og hlýddir mér yfir námsefnið
þvi þú vissir svo margt um alla skap-
aða hluti. Enda uppskárum við líka
saman vökunætur okkar yfir náms-
bókunum þann 19. júní sl. þegar ég
útskrifaðist úr Háskólanum. Eg bað
um að fá að halda smávegis veislu í
Miðtúninu og eins og þér einni var
líkt sagðir þú strax að þín væri
ánægjan og var þetta vel heppnað
kvöld í aila staði. Þú varst svo glæsi-
leg eins og alltaf og ljómaðir eins og
tíu sólir. Þessi dagur, amma mín, í
Miðtúninu er mér dýrmæt minning í
stóru safni. Ég veit að nú ertu komin
til hans afa Gísla, stóru ástarinnar í
lífi þínu, og ykkur líður vel saman. Ég
veit líka að þú vissir hvað mér þótti
vænt um þig og þykir enn því ég veit
að þó svo þú sért komin á annan
sælustað þá stendurðu við hlið mér
áfram.
Ef ég engil raætti velja
í það starf að hjá mér dvelja
ég velja myndi þig
til að leiða og vemda mig.
Eg sofna rótt á kvöldin
og veit hver hefur völdin
já, þú sem þekkir mig
ég einatt hugsa um þig.
I minningu ég geymi
mynd af besta engli í heimi
ég bið þú komir fljótt
því nú er að koma nótt.
Sofðu rótt.
(Anna Rún.)
AJla leið og aftur tilbaka.
Þín
Anna Rún.
Elsku amma mín.
Nú þegar þú ert farin eru svo ótal
margar minningar um okkar sam-
verustundir sem upp koma í huga
mér. Mér fannst svo notalegt að geta
komið niður í Miðtún til þín og gist
þar hjá þér, þar sem alltaf var
dekrað svoleiðis við mann að manni
leið oft eins og sjálfum kónginum.
Miðtúnið var eins og mitt annað
heimili og er tilhugsunin um að að ég
eigi aldrei aftur eftir að gista hjá þér
nánast óbærileg.
Ófáar voru Þingvallaferðir fjöl-
skyldunnar í sumarbústaðinn þar
sem alltaf var mikið um glens og
gaman. Það var sama hvað við
barnabörnin gerðum, amma mín,
alltaf varst þú til í að vera með okk-
ur, hvort sem við vorum að leika
okkur úti eða inni. Þegar ég hugsa
um samverustundir okkar og allrar
fjölskyldunnar er aðfangadagskvöld
mér efst í huga. Alla tíð var öll fjöl-
skyldan saman á aðfangadagskvöld í
Miðtúninu og borðaði þar jólamat-
inn. Eftir matinn var farið fram í hol,
sest fyrir framan jólatréð þar sem
þú last á pakkana og útbýttir þeim
eins og jólasveina er siður. Þetta eru
mér ógleymanlegar stundir. Vegna
þess hversu oft ég dvaldist hjá þér í
Miðtúninu eignaðist ég þar góða vini,
sem þú sagðir að alltaf væru vel-
ERLA
HARALDSDÓTTIR
komnir í heimsókn til mín inn á þitt
heimili sem örugglega ekki allar
ömmur hefðu leyft. Þú varst mér
meira en bara amma. Þú varst líka
minn besti trúnaðarvinur og gat ég
trúað þér fyrir öllu því aldrei
hneykslaðist þú á einu eða neinu. Þú
kenndir mér margt um lífið og tilver-
una og voru margir hlutir sem ég
átti eftir að spyrja þig um.
Elsku amma mín! Ég þakka guði
fyrir allan þann tíma sem við áttum
saman, þótt ég hefði viljað að hann
hefði verið miklu lengri. En ég
hugga mig við það að ég veit að þér
líður vel núna hjá afa Gísla og er viss
um að einhvern tímann komum við
til með að hittast aftur. Guð blessi
þig, elsku amma mín.
Þinn
Frímann Orn
Þann 1. júlí myndaðist stórt skarð
í fjölskylduna þegar okkrn- voru
færðar þær fréttir að hún Erla væri
látin. Mín fyrstu kynni af Erlu voru
fyrir sjö árum þegar ég fór að vera
með Kjartani, dóttursyni hennar.
Öllum þótti gott að umgangast hana,
börnum jafnt sem fullorðnum, enda
streymdi frá henni gleði og hlýja.
Það voru ekki ófáar stundirnar sem
leiðin lá í Miðtúnið til að rabba, taka
í spil eða bara til að skreppa í smá
verslunarleiðangur.
Elsku Erla, ég veit að þú hefur
það gott þar sem þú ert núna og ég
vil þakka þér fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Elsku Arndís, Hildur, Ólafur og
fjölskyldur, ég veit að þið voruð það
mikilvægasta sem hún átti og minn-
ingin um elskulega konu mun lifa um
ókomin ár. Megi hún hvíla í guðs
friði.
Þín
Nanna Dísa.
I dag þegar föðursystir mín verð-
ur lögð til hinstu hvíldar kveð ég
með trega og söknuði, en með þakk-
læti í hjarta fyrir að hafa fengið að
kynnast svo góðri konu sem hún
ætíð var, og allar þær góðu og eftir-
minnilegu stundir sem ég fékk að
njóta hjá henni og hennar fjölskyldu.
Það var alltaf gott að koma til Erlu
og á heimili hennar sem mér er svo
kært. Frá því ég man eftir mér varði
ég mörgum stundum á heimili þeira
Gísla og Erlu í Miðtúni og voru þau
mér alltaf svo hlý og góð; mynduðust
einnig sterk tengsl mín við börnin
þeirra, Arndísi, Hildi og Ólaf og svo
börn þeirra.
Það voru alltaf afar sterk tengsl
milli föður míns og Erlu frænku og
hennar fjölskyldu og þegar faðir
minn lést var hún ávallt til staðar til
að styðja mig og mat ég það mikils
og geri enn í dag. Ég er svo lánsam-
ur að hafa fengið að njóta samferðar
Erlu, visku, hennar og kærleika. Það
sem ég er í dag á ég henni að þakka.
Með þessum fátæklegu orðum
mínum kveð ég elskulegu frænku
mína. Það er og verður mér erfitt að
koma að heimili hennar í Miðtúni og
finna ekki Erlu frænku mína þar, en
ég veit hvar hún er og þar líður
henni vel. Blessuð sé minning henn-
ar sem ég ávallt geymi.
Arndís, Hildur, Ólafur og fjöl-
skylda, megi góði Guð styrkja ykkur
á þessari stundu.
Axel B. Björnsson.
Hún Erla hans Gísla frænda er
kvödd í dag. í mínum uppvexti og
ávallt síðan þegar Erla barst í tal var
talað um Erlu hans Gísla og það fór
ekkert á milli mála við hverja var átt
enda var hún hans og hann Gísli var
hennar. Við andlát hennar birtist
mér sýn yfir gömlu góðu árin þegar
samgangur foreldra minna við þau
Gísla og Erlu var hvað mestur og þá
um leið kynni og vinskapur okkar
frændsystkinanna við ærsl og
áhyggjuleysi æskuáranna. Við lát
föður míns rofnuðu þessi tengsl að
hluta, fólk óx úr grasi og stofnaði til
fjölskyldu, tókst á við lífsbaráttuna
og hver átti nóg með sig. Hin seinni
árin hafa kynnin eflst aftur sem bet-
ur fer og verður vonandi svo til
frambúðar fái undirritaður einhverju
um það ráðið.
Hún Erla var ekki há kona vexti
en allt sem hún tók sér fyrir hendur