Morgunblaðið - 09.07.1999, Blaðsíða 50

MORGUNBLAÐIÐ
r50 FÖSTUDAGUR 9. JÚLÍ 1999
MINNINGAR
FRÉTTIR
+ Laufey Eysteins-
dótt.ir fæddist í
Tjarnarkoti í Aust-
ur-Landeyjum 22.
desember 1912, en
ólst upp í Stóru-Hild-
isey í Austur-Land-
eyjum. Hún iést 4.
júlí síðastliðinn á
Hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð þar sem
hún dvaldi síðustu
tvö árin sem hún
lifði. Laufey var
dóttir hjónanna Elín-
ar Jóhannsdóttur og
Eysteins Gunnars-
sonar, sem bjuggu þá í Stóru-
Hildisey. Móðir Laufeyjar, Elín
Jóhannsdóttir, húsmóðir, fæddist
30. ágúst 1875 í Tjarnarkoti í
Austur-Landeyjum, d. 11. októ-
ber 1956 í Reykjavík. Faðir Lauf-
eyjar, Eysteinn Gunnarsson,
bóndi og sjómaður, fæddist 14.
júlí 1874 á Kraga í Oddahverfi á
Rangárvölium , d. 23. nóvember
1958 í Reykjavík. Systkini Lauf-
eyjar í aldursröð eru: Ásta Þór-
anna, f. 19. maí 1903,
d. 25. júlí 1908, Guð-
björg, f. 3. júní 1904,
d. 11. nóvember 1973,
Jóhanna, f. 18. febrúar
1906, d. 5. júní 1993,
Jóhann Eysteinn, f. 23.
febrúar 1907, d. 21.
febrúar 1998, Sólveig
Þóranna, f. 20. ágúst
1908, d. 11. maí 1994,
og Kristinn, f. 5. júlí
1915.
Laufey giftist 13.
september 1936 Karii
Þórarni Bóassyni, bif-
vélavirkja, f. 25. októ-
ber 1913, frá Grund, Reyðarfirði,
en hann lést 10. júní 1951. Þau
eignuðust fimm börn, en tvö misstu
þau í fæðingu. Núiifandi börn Lauf-
eyjar í aldursröð: 1) Oddgeir Hauk-
ur, f. 19. júlí 1936, brúarsmiður hjá
Vegagerð ríkisins. Hann var
kvæntur Sigríði Magnúsdóttur, frá
Grund í Eyjafírði, f. 20. febrúar
1942. Þau slitu samvistum. Þau
eiga eina dóttur. 2) Marinó Bóas, f.
25. október 1941, slökkviiiðsmaður
þjá Flugmálastjórn, kvæntur Sig-
fríð Elínu Sigfúsdóttur, skrif-
stofumanni í Reykjavík, f. 8.
ágúst 1939, og eiga þau fjögur
böm, eina dóttur og þrjá syni. 3)
Iris, f. 6. febrúar 1947, sjúkraliði
og húsmóðir, gift Guðmundi Har-
aldssyni, útgerðarmanni, f. 16.
apríl 1943, og eignuðust þau sjö
böm. Tvö misstu þau. Á lífi em
þrír synir og tvær dætur. Lan-
gömmuböm Laufeyjar em alls 15
á lífi.
Árið 1944 fluttust Laufey og
Karl frá Reyðarfirði til Reykja-
víkur og byggðu sér hús í Kópa-
vogi við Kársnesbraut 8 sem nú
er Marbakkabraut 9. Eftir að
Laufey missti eiginmann sinn,
Karl Þórarin, vann hún sem ráðs-
kona hjá Vegagerð rikisins á
sumrin. Hún var líka a.m.k. tvö
sumur í sfldarvinnu og var þá
með Irisi dóttur sína með sér.
Lengst vann hún hjá fyrirtækinu
Málningu h.f. í Kópavogi, alls 22
ár. Hún tók að sér ýmis önnur
störf til að drýgja tekjumar, svo
sem húshjálp, hreingemingar
o.fl. Þau héldu heimili saman
Laufey og Haukur, eldri sonur
hennar.
Utför Laufeyjar fer fram frá
Fossvogskirlqu í dag og hefst at-
höfnin kiukkan 15.
LAUFEY
EYSTEINSDÓTTIR
Elsku amma mín. Núna ertu farin
t úr okkar heimi yfir í þann næsta og
loksins fékkstu hvfld. Bara ef ég
hefði vitað það þarna um daginn að
þetta væri okkar síðasta stund sam-
an, bara ef. Þú varst alltaf svo góð,
elsku amma mín, og blíð og þrátt
fyrir að þú byggir ekki lengur heima
hjá þér varstu alltaf svo glöð.
Núna hrannast minningarnar upp
í huga mínum um allar þær stundir
sem við áttum saman. Manstu þegar
þú varst að passa mig þegar ég var
nýflutt til Reykjavíkur og mamma
var í námi? Ég man að ég vaknaði og
v sólin skein úti; það var sumar. Ég
stóð upp og hljóp inn í herbergið þar
sem þú varst. Þar lagðist ég hjá þér
og faðmaði þig góðan dag. Ég man
að mér leið svo vel. Svo iastu fyrir
mig sögu; boðskapur sögunnar var
sá að það batnar alltaf allt á endan-
um. Eftir lesturinn fórum við upp og
þú fléttaðir hárið mitt og klæddir
mig í fot. Seinna sama dag eða um
hádegið eldaðir þú fyrir okkur há-
degismat, og ég man alltaf eftir
steikta fiskinum og kartöflunum sem
þú hitaðir upp.
Ég man svo vel eftir veðrinu þenn-
an dag, það var svo gott og Ésjan
var svo falleg í birtunni.
I sambandi við þessa sögu sem þú
last fyrir mig fyrir tíu árum þá er ég
viss um að boðskapur hennar er al-
veg réttur. Alltaf mun gleðin taka
sig upp á ný eftir erfiðleika en aðal-
málið er að vera sterkur. Ut af þessu
veit ég að núna ert þú hjá afa. Loks-
ins eftir 48 ára aðskilnað, og hvað
get ég sagt nema að ég er innilega
hamingjusöm fyrir ykkar hönd að
biðin er öll á enda. Eg fann það oft
hve sárt þú saknaðir hans, og stund-
um var eins og þú værir annars hug-
ar að hugsa um hann en sagðir svo:
„Brúnu augun voru svo falleg.“ Ég
fæ tár í augun við tilhugsunina um
hamingjuna sem ríkir hjá ykkur
núna. Ég veit líka að einhvern tím-
ann munum við hittast aftur og þá
munum við báðar vera glaðar og
• ánægðar. Kannski verður þá eins
veðiu- og um daginn þama fyrir tíu
árum eða svo.
Alltaf var svo auðvelt að gleðja
þig. Manstu til dæmis núna um jólin
þegar ég spilaði fyrir þig á flautuna?
Ánægjan skein úr andliti þínu þessi
seinustu jól þín hérna á jarðríki.
Einnig var um það sama að ræða á
áttræðisafmæli þínu fyrir nokkrum
árum. Svo fyrir tveimur árum varstu
færð yfir á hjúkrunarheimilið. Það
voru erfiðir tímar fyrir þig en skjótt
jafnaðir þú þig og tókst fyrri gleði
þína upp. Manni fannst það undar-
‘ legt hve ánægð þú gast verið eftir
allt saman, en ég verð bara að segja
hve gott það var að sjá þig alltaf
svona brosandi og gömlu augun
ljómuðu svo ef maður rétt kíkti í
heimsókn.
Þú vildir líka alltaf að allir í kring-
um þig væru ánægðir og liði vel og
. þú passaðir vel að allir sem kæmu í
Mieimsókn, jafnvel starfsfólk hjúkr-
unarheimilisins, fengju að minnsta
kosti einn mola í munninn. Svo fékk
maður iðulega nokkra í nesti. Ef
maður hafði ekki lyst þá sagðirðu:
„Æi, gerðu það. Fyrir mig“ og mað-
ur gat ekki staðist biðjandi augun.
Mér fannst alltaf svo gott að geta
tekið í höndina þína og við skoðuðum
hendur hvor annarrar gaumgæfi-
lega; ég velti því fyrir mér hve mikið
þú hefur gengið í gegnum en þú aft-
ur á móti hve ungar mínar væru og
sléttar. Bara ef ég hefði vitað það
seinast þegar við hittumst að meira
yrði það ekki í bili. Ég hefði viljað
segja þér hve innilega mér þykir
vænt um þig, elsku amma mín. Ef þú
vissir það ekki þá segi ég þér það nú.
Elsku amma Laufey, góða ferð og
við sjáumst síðar, þín dótturdóttir,
Lilja Hrönn.
Elsku amma, nú ertu loksins kom-
in til Guðs. Ég veit þú varst lengi bú-
in að hlakka til að hitta afa, sem þú
varst greinilega svo ástfangin af og
talaðir svo oft um, og börnin ykkar
tvö, dreng og stúlku sem þið misstuð
í fæðingu. Þú varst svo tilfinninga-
rík, elsku amma mín. Það var sama
hvort um var að ræða gleði eða sorg
þá komu tár í grænu fallegu augun
þín. Mér fannst oft erfitt að horfa
upp á þig gráta og vildi hlífa þér, en
þú vildir alltaf ræða málin og mikið
er ég glöð að við gerðum það, því við
það kynntist ég þér enn betur og
tengdist þér sterkari böndum. Þegar
ég missti börnin mín tvö fyrir þrem-
ur árum, skildir þú mig svo vel. Þú
rifjaðir upp þegar þú misstir börnin
þín fyrir 50-60 árum og ég sá að þú
syrgðir þau enn. Þetta var svo sterkt
í minningu þinni, þegar þú horfðir á
litlu fallegu börnin þín, en þau voru
dáin. Þegar við Jóhann komum og
heimsóttum þig með Bjarna Dag ný-
fæddan grést þú af gleði yfir litlu
dúkkunni, eins og þú kallaðir hann.
Núna talar hann oft um langömmu
Laufeyju og rúsínurnar sem hann
fékk þegar hann kom til þín. Síðast
þegar hann kom í heimsókn til þín
sat hann uppi í rúmi hjá þér og borð-
aði rúsínur, svo var hann farinn að
tína þær upp í þig líka, svo þér
fannst nóg um og sagðir: „Æi, mig
langar ekkert í þetta“, en lést það þó
eftir honum.
Þegar afi dó varst þú aðeins 38
ára, einstæð móðir með þrjú börn,
mamma mín yngst, aðeins fjögurra
ára. Mamma sagði mér einu sinni
hve sárt það var að fara með þér í
kirkjugarðinn þar sem þú fórst að
hágráta yfir leiðinu hans afa. Ég fæ
alveg kökk í hálsinn ef ég reyni að
setja mig í þín spor. Þú varst alltaf
svo góð við mig og reyndar alla sem
þú kynntist. Það var svo gaman þeg-
ar þú komst í heimsókn þegar ég var
lítil og bjó á Akureyri. Þá biðum við
systkinin spennt eftir að flugvélin
lenti og hlupum á móti þér þegar þú
komst út úr henni og kysstum þig
alltaf beint á munninn. Við gátum
svo setið í fanginu á þér heilu tím-
ana, það var bara eitthvað svo gott
að vera hjá þér. Þegar við komum
svo í Kópavoginn í heimsókn til þín,
áttir þú alltaf eitthvað gott uppi í
skáp sem þú gafst okkur, ég man að
maður var varla búinn með molann
þegar þú vildir endilega að maður
fengi sér meira og það var ekki hægt
að neita þér, þú vildir vera svo góð
við okkur. Fyrir sjö árum fórum við
með þér, ég, Lilja Hrönn systir mín,
mamma og pabbi í bíltúr í Austur-
Landeyjamar, þar sem þú varst
fædd og uppalin. Þar sýndir þú okk-
ur hvar Krosshjáleiga, bærinn sem
þú fæddist í, stóð, við skoðuðum
kirkjuna þar sem þú varst fermd og
fórum heim að bænum Stóru-Hildis-
ey þar sem þú ólst upp. Þetta var
skemmtileg ferð og eftirminnileg.
Núna er ég svo þakklát fyrir það
hvað þú áttir góða daga síðasta árið
þitt. Þú varst alltaf svo glöð og bros-
andi og vel til höfð og heklaðir
barnakjóla af kappi og leista í stfl.
Þakka þér fyrir kjólinn sem þú hekl-
aðir á litla barnið mitt, sem á að fæð-
ast eftir mánuð. Þú varst svo viss um
að það yrði stelpa. Þakka þér allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an.
M Guð míns lífs, ég loka augum mínum
í líknarmildum fóðurörmum þínum
og hvíli sætt þó hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að þínu fóðurhjarta.
(Matt. Joch.)
Þín dótturdóttir,
Laufey Guðmundsdóttir.
Elsku amma. í dag langar okkur
systkinin að kveðja þig og minnast
þín með nokkrum orðum. Það eru
margar og góðar minningar sem við
eigum frá þeim árum er við vorum
börn og amma í Kópavogi, eins og
við kölluðum þig, tók á móti okkur á
Kársnesbrautinni. Alltaf var gott og
gaman að koma til þín í litla húsið
sem umlukið var fallegum garði sem
bar þér fallegt vitni um atorku og
smekkófsi.
Amma okkar var dugleg kona og
féll sjaldan verk úr hendi. Hún var
sönn hetja hvunndagsins. Hún varð
snemma ekkja með þrjú börn, vann
verksmiðjuvinnu og hélt heimili
ásamt börnum sínum. Hannyrðir
styttu henni stundir er hún komst á
sín efri ár. Prjónaði hún þá bæði og
heklaði af stakri snilld. Hún lét gott
af sér leiða til barna og barnabarna
með visku sinni og skynsemi. Lan-
gömmubörnin fengu líka að njóta
hennar og minnast hennar fyrir
margt, því hún var með afbrigðum
barngóð og gladdist ætíð mikið þeg-
ar nýr meðlimur bættist í fjölskyld-
una.
Elsku amma, við kveðjum þig og
minnumst þín með hlýju í hjarta. Við
söknum þín mikið. Megi guð varð-
veita þig.
Hanna, Karl Þórarinn, Ólafur
og Sigfús og fjölskyldur.
Breytingar á dýra-
garðinum í Slakka
OPNUNARTÍMA Dýragarðsins
í Slakka hefur verið breytt í
júlí og er hann opinn frá kl.
13-20 alla daga fram yfir versl-
unarmannahelgina en þá er op-
ið til kl. 18 fram til 1. septem-
ber en þá verður lokað.
I vor var hellulagt á svæðinu
og er það til mikilla bóta, sér-
staklega fyrir fatlaða og fólk
með kerrur og vagna að
ógleymdum eldri borgurum.
Þetta er fimmta árið sem garð-
urinn er opinn en miklar breyt-
ingar hafa orðið síðan hann var
opnaður fyrst.
„Tjaldstæði eru í Laugarásn-
um og öll þjónusta er til staðar.
Kaffistofa er á staðnum með
heimabökuðu bakkelsi, pylsum
og ís,“ segir í fréttatilkynn-
ingu.
HÓPURINN sem fer frá íslandi. Frá vinstri: Áskell Harðarson, Bjarni
Kristinn Torfason, Stefán Ingi Valdimarsson, Pawel Bartoszek, Guðni
Ólafsson, Ingvar Sigurjónsson, Alfreð Kjeld og Geir Agnarsson.
Ólympíuleikarnir í
stærðfræði að hefjast
40. Ólympíuleikarnir í stærðfræði
fara fram í Búkarest, Rúmeníu,
dagana 10. til 22. júlí. ísland sendir
til keppninnar sex manna sveit sem
skipuð er Alfreð Kjeld, Bjama
Kristni Torfasyni, Guðna Ölafssyni,
Ingvari Sigurjónssyni, Pawel Bar-
toszek og Stefáni Inga Valdimars-
syni. Þeir eru allir nemendur í
Menntaskólanum í Reykjavík.
Liðinu til halds og trausts í ferð-
inni eru dr. Geir Agnarsson, Raun-
vísindastofnun háskólans, og dr.
Áskell Harðarson, kennari við
Menntaskólann í Reykjavík. Geir
verður fulltrúi Islands í dómnefnd
kegpninnar en Áskell liðsstjóri.
Ólympíuleikamir eru ætlaðir
framhaldsskólanemum og er það
skilyrði að keppendur séu ekki
orðnir tvítugir þegar keppnin fer
fram. Búist er við að yfir 80 lönd
sendi keppendur og að keppendur
verði hátt í 500. Keppnin fer fram á
tveimur dögum: hvom daginn fá
keppendur þrjár þrautir til að glíma
við og hafa 4V4 tíma til að leysa þær.
Þrautirnar byggjast á hugtökum úr
þeirri stærðfræði sem kennd er í
grunnskólum og á fyrstu áram
framhaldsskóla. En til að leysa
þrautimar er þörf á mikilli kunn-
áttu auk hugkvæmni og frumlegrar
hugsunar.
Islenska liðið hóf æfingar í byrj-
un júnímánaðar. Síðan þá hafa liðs-
menn verið í skipulegri þjálfun alla
virka daga frá morgni til kvölds og
auk þess fengið heimadæmi til að
glíma við um helgar. Auk Geirs og
Askels hafa kennarar við Háskóla
Islands og Kennaraháskóla íslands
séð um þjálfunina. Stuðningur
sveitarfélaga keppenda, Reykjavík-
urborgar og Garðabæjar, gerir
þeim kleift að helga sig undirbún-
ingnum.
Félag raungreinakennara og ís-
lenska stærðfræðafélagið standa að
þátttöku íslands í Ólympíuleikunum
í stærðfræði. Ólympíuliðið nýtur
stuðnings menntamálaráðuneytis-
ins, Seðlabanka Islands og Vátrygg-
ingafélags Islands.
Hafnarfjarðarbær
styður íþróttafólk
BÆJARRÁÐ Hafnarfjarðar hefur
ákveðið samkvæmt tillögu íþrótta-
ráðs að styrkja sérstaklega það
íþróttafólk sem á raunhæfa mögu-
leika á því að komast á Ólympíuleik-
ana í Sidney á næsta ári. Alls nemur
styrkupphæðin um 2 milljónum
króna og er veitt til íþóttafélagsins
FH vegna íþróttafólks í frjálsum
íþróttum, Fimleikafélagsins Bjark-
ar vegna fimleika og Sundfélags
Hafnarfjarðar vegna sundmanna.
Styrkimir era bundnir tilteknum
íþróttamönnum. Um er að ræða
íþróttafólk sem keppist við að ná til-
skildu lágmarki eða stefnir að þátt-
töku á íþróttamótum erlendis sem
tilskilin era tfl þátttöku á Ólympíu-
leikum. Þriðjudaginn 6. júlí afhenti
bæjarstjórinn í Hafnarfirði, Magn-
ús Gunnarsson, þeim Elvu Rut
Jónsdóttir, Elínu Sigurðardóttur,
Lára H. Bjargardóttur, Ómari S.
Friðrikssyni, Hjalta Guðmundssyni,
Jóni Ásgrímssyni, Bimu Bjöms-
dóttur og Þóreyju Eddu Elísdóttur
viljayfirlýsingu bæjaryfirvalda í
Hafnarfirði þessa efnis.