Morgunblaðið - 05.08.1999, Blaðsíða 44

*44 FIMMTUDAGUR 5. ÁGÚST 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
HALLDÓR VIÐAR
HALLDÓRSSON
+ Halldór Viðar
Halldórsson
fæddist í Hafnar-
firði 30. nóvember
1978. Hann lést af
slysförum 22. júlí
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði 30. júlí.
Þótt umferðarslysin
-*r taki árlega sinn stóra
toll, höggva þau aldrei
eins nærri okkur og
þegar ungt fólk fellur í
valinn á vígvelli götunnar. Það var
því þungt höggið sem við vorum
slegin þegar okkur barst sú harma-
fregn að Halldór Viðar Halldórsson
hefði farist í umferðarslysi á vordegi
lífs síns. Þessi ungi maður vakti
strax athygli okkar við fyrstu kynni,
í febrúar árið 1997, þegar hann vann
að verkefnum hjá Bjarna B. Þórs-
syni fyrir Isaco. Hann var eins og
svo mörg önnur ungmenni, aðdáandi
vélvæðingar og tækni og fljótlega
varð okkur ljóst að þar fór hagleiks-
maður til margra verka á sviði iðnað-
ar - enda stóð hugur hans til náms á
''þeim vettvangi, þótt iðngreinin hefði
ekki enn orðið fyrir valinu. Halldór
hóf síðan störf hjá ísaco 1. septem-
ber sl. og starfaði þar við tækjafram-
leiðislu fyrirtækisins og töldum við
fyrirtækið lánsamt að fá slíkan
öðling til starfa - jafnvel þótt við
vissum frá upphafi að hann væri að-
eins hjá okkur um
stuttan tíma á meðan
hann væri að þreifa fyr:
ir sér um framtíðina. I
starfi sínu hjá okkur
kom enn frekar í ljós
áhugi hans á ýmiss kon-
ar vélbúnaði og tækjum
og það fór ekki hjá því
að hann fengi þar
svolitla útrás fyrir þann
áhuga við tækjafram-
leiðsluna. En áhugi
hans á tæknivélvæð-
ingu nútúmans birtist
einnig í kaupum hans á
vélhjóli í fyrra, snjó-
sleða í vetur og síðan aðeins stærra
mótorhjóli sem hann keypti nýlega;
hjóli sem var þó vel innan þeirra
marka sem hann taldi sig ráða við.
Halldór var gætinn og athugull pilt-
ur sem gerði sér fyllilega grein fyrir
hættum lífsins og þeirri ábyrgð sem
fylgdi því að aka vélknúnu ökutæki.
Til marks um það má geta þess að
fyrir skömmu lenti einn úr vinahópi
hans í smávægilegu óhappi á mótor-
hjóli sínu sem varð tilefni þess að
Halldóri varð að orði að ef til vill ætti
hann að endurskoða áhuga sinn á
mótorhjólum. Þessi orð hans sýndu
okkur sem eldri erum að þar fór
ungur maður með ríka ábyrgðartil-
finningu. Við fengum líka að fylgjast
með þegar saman dró með þeim
Guðbjörgu, unnustu hans, enda fór
það ekki fram hjá neinum hve piltur
kættist þegar hún var nálægt hon-
um. Þegar við kveðjum Halldór Við-
ar Halldórsson, sem á svo miskunn-
arlausan hátt var kallaður á brott að
morgni lífs síns, er okkur efst í huga
þakklæti fyrir þau forréttindi sem
við urðum aðnjótandi að fá að verða
samferðamenn hans þann alltof
stutta tíma sem hann starfaði með
okkur. Um leið og við kveðjum hann
hinstu kveðju, sendum við innilegar
samúðarkveðjur til Guðbjargar, for-
eldra hans og systkina og annarra
aðstandenda og vina. Blessuð sé
minning hans.
Baldur Halldórsson, starfsfólk
ísaco og Bjarni B. Þórisson.
Elsku Dóri!
Eg er ekki ennþá búin að átta mig
á að þú sért virkilega farinn frá okk-
ur. Enda er ég allt of langt í burtu á
þessari stundu. Ef ég hefði bara vit-
að að 8. janúar, þegar ég kvaddi þig
fyrir þessa ferð, væri síðasta sam-
verustundin okkar. Eftir að ég kom
út hlakkaði ég alltaf til þeirrar
stundu að frá þér kæmi póstur. Þér
tókst alltaf að ylja manni um hjarta-
ræturnar. Ég hefði viljað geta verið
síðustu sex mánuðina miklu nær þér.
En ég veit að þú samgladdist mér og
ég gaf þér loforð áður en ég fór sem
ég mun standa við. I hjarta mínu veit
ég að þér líður vel og að þú vakir yfir
okkur hvar sem þú ert. Eg á eftir að
sakna þíns sárt, þú varst góður vinur
og ég þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast þér. Umhyggjusamur,
traustur og alltaf með brosið á rétt-
um stað. Eg vildi óska að við hefðum
haft meiri tíma saman. Mig langar til
þess að nota tækifærið og votta að-
standendum þínum mína innilegustu
samúð. Ég mun varðveita minning-
una um þig að eilífu.
Þín vinkona Vala í CA.
+ Björgvin Sig-
valdason var
fæddur í Klaustur-
seli á Jökuldal 15.
mars 1927. Hann
lést á Sjúkrahúsinu
á Egilsstöðum 29.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Sig-
valdi Torfason, f.
6.7. 1885, d. 27.11.
1954, og Jónína
Rustikusdóttir, f.
26.10. 1892, d. 7.1.
1975, sem bjugg^i í
Klausturseli. Björg-
vin fluttist með foreldrum sín-
um og bræðrum að Hákonar-
stöðum á Jökuldal 1931. Bræð-
ur Björgvins eru Ragnar Ingólf-
ur, f. 6.3. 1926, og Þórður, f.
19.5. 1929, báðir bændur á Há-
konarstöðum.
Við fráfall samferðamanna rifj-
ast upp minningar sem alla jafna
liggja í dvala. Svo fór mér þegar
mér var sagt andlát Björgvins Sig-
valdasonar frá Hákonarstöðum.
Sjö ára gamall fluttist ég með for-
eldrum mínum frá Skriðuklaustri í
Fljótsdal að Klausturseli á Jökul-
+ Ingibjörg Einarsdóttir
fæddist í Reykjavík 9. ágúst
1915. Hún lést á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli 23. júní síðast-
liðinn og fór útför hennar fram
l.júlí.
Ég man þegar ég var svona fjög-
urra, kannski fimm ára og átti
heima á Leirubakka. Ingibjörg kom
þá og passaði okkur bræðuma á
daginn, Atla bróður fyrir hádegi og
svo mig eftir hádegi.
Ingibjörg var alltaf til í að spila
P'ið mig þegar Kristófer var sofandi
%ti í vagni. Við spiluðum ólsen ólsen
og veiðimann.
Björgvin stundaði
nám á Eiðum vet-
urna 1947 og 1948.
Eftir að faðir hans
Iést bjó hann með
móður sinni og síð-
ar í sambúi með
Ragnari bróður sín-
um og Birnu konu
hans á Hákonar-
stöðum. Björgvin
brá búi 1985 og
fiuttist í Fellabæ.
Þar stundaði hann
verkamannavinnu,
Iengst hjá Tré-
smiðju Fljótsdals-
héraðs. Síðustu árin var hann í
sambúð með Ásdísi M. Kjerúlf,
f. 17.7. 1926.
títför Björgvins fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
dal en þá jörð höfðu þau þá keypt.
Enn man ég óljóst að stoppað var
á Hákonarstöðum áður en ekið var
yfir í Klaustursel. Bæirnir standa
hvor gegnt öðrum á Efra-Jökuldal,
en Jökulsá deilir löndum. í túnfæti
jarðanna er brú yfir ána, orðin
nær aldargömul en þjónar enn sem
Ég man sérstaklega eftir einu
prakkarastriki sem við Atli gerð-
um einu sinni fyrsta apríl. Við
höfðum nýuppgötvað að það var
hægt að hringja í sitt eigið síma-
númer, láta hringja einu sinni og
skella síðan á en þá hélt áfram að
hringja þar til einhver svaraði. Við
Atli földum okkur bak við sófann
þangað til Ingibjörg svaraði. Þá
stukkum við upp og minntum Ingi-
björgu á að þann dag væri fyrsti
apríl. Þetta var fyrsta alvöru apr-
ílgabbið mitt.
Vertu sæl, Ingibjörg, og gangi
þér vel hvert sem þú ferð. Eg
gleymi þér aldrei.
Heimir Dúnn Guðmundsson.
aðalsamgönguæð yfir að Klaustur-
seli.
Það var í þessari fyrstu heimsókn
minni í Hákonarstaði snemma sum-
ars árið 1955 sem kynni mín hófust
af Björgvini Sigvaldasyni og Há-
konarstaðaheimilinu.
Þessi kynni áttu eftir að verða
löng. Mikill samgangur varð strax á
milli heimilanna og margan greið-
ann þáðu foreldrar mínir af bræðr-
unum á Hákonarstöðum, hvort
heldur var við akstur, smala-
mennsku eða viðgerðir á vélum.
Foreldrar mínir gerðu sér far um
að endurgjalda alla greiða en áttu
ekki hægt um vik, frumbýlingar. Ég
fylgdi föður mínum oft þegar hann
átti erindi við nágranna sína og var
síðan löngum stundum með þeim ef
verið var við fjárrag eða önnur verk
þar sem samvinna var að verki.
Sumarið 1958 slasaðist móðir mín
og þurfti að dvelja á sjúkrahúsi
mánuðum saman.
Hluta af þeim tíma sem á sjúkra-
húsdvölinni stóð bjó ég einn með
föður mínum. Þá áttum við sem
endranær góðu að mæta á Hákon-
arstöðum. Þangað fórum við gjarn-
an eftir að gegningum lauk, þáðum
beina og síðan var gjaman slegið í
spil. Við gistum þar margar nætur
og áttum þá rúm í herbergi Björg-
vins.
Ég minnist ferðar sem ég fór með
Björgvini til veiða í Gripdeild, vatni
í Hákonarstaðaheiðinni. Þar veidd-
ust alltaf vænstu silungamir, við
fórum ríðandi á fallegu síðdegi og
komum til baka í niðaþoku. Sjálf-
sagt hefur verið geigur í mér við
þokuna, en ferðafélaginn var ömgg-
ur og hafði lag á að telja kjark í
unglinga.
Ekki man ég til að mér mislíkaði
nokkum tíma við Björgvin, það var
ekki vegna þess að hann væri geð-
laus eða hefði ekki sínar meiningar
um hlutina. Þvert á móti var hann
fastur fyrir og ákveðinn að hverju
sem hann gekk. Hann var hins veg-
ar óáleitinn og geðgóður í samskipt-
um. Við böm var hann þýður og
unglinga umgekkst hann eins og
fullorðið fólk og uppskar fyrir það
virðingu þeirra og vináttu.
Nú við leiðarlok vil ég þakka
Björgvini samfylgdina, hann reynd-
ist mér best þegar ég þurfti mest á
því að halda. Eg mun geyma með
mér minningu um góðan dreng.
Aðstandendum Björgvins send-
um við Sigríður samúðarkveðjur.
Hrafnkell A. Jónsson.
BJORGVIN
SIGVALDASON
INGIBJORG
EINARSDÓTTIR
STEFAN PETUR
SIGURJÓNSSON
+ Stefán Pétur
Siguijónsson,
Uppsalavegi 9,
Húsavík, fæddist í
Heiðarbót í Reykja-
hverfi í Suður-Þing-
eyjarsýslu 16. des-
ember 1918. Hann
lést á Sjúkrahúsinu
á Húsavík 27. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Jónína Sig-
urðardóttir skreð-
ari og húsmóðir, f.
5. des. 1879, d. 2.
júlí 1937, og Sigur-
jón Pétursson söngstjóri og
bóndi í Heiðarbót, f. 17. maí
1893, d. 29. okt. 1982. Stefán
átti fjögur alsystkini á lífí. Þau
eru: Sigurður og Þuríður Hólm-
fríður sem búsett eru á Húsa-
vík, Helga, búsett í Reykjavík
og Hreiðar á Húsavík. Stefán
var fjórði í aldursröðinni.
Yngstur var hálfbróðir hans,
Sigtryggur, samfeðra, en hann
lést árið 1993.
Hinn 12. nóvember 1946
kvæntist Stefán Kristbjörgu
Héðinsdóttur, f. 2. sept. 1922 á
Húsavík. Foreldrar hennar
voru hjónin Helga Jónsdóttir
húsmóðir, f. 16. febrúar 1897,
d. 1. júní 1989, og Héðinn Mar-
íusson formaður, f. 18. des.
1899, d. 22. mars 1989. Börn
Stefáns og Kristbjargar eru
fjögur: 1) Helga Jónína, f. 2.
júní 1946, maki Guðmundur A.
Hólmgeirsson. Þau reka eigin
útgerð. Börn þeirra eru: a)
Stefán, maki Margrét María
Jóhannsdóttir, börn þeirra:
Pétur Kári, Sædís Helga og
í dag kveð ég þig, minn elsku-
legi afi, hinni hinstu kveðju. Þú hef-
ur barist hetjulega í átján ár við
sjúkdóminn sem lagði þig að velli
hinn 27. júlí síðastliðinn. Minning-
arnar sem eftir standa um yndis-
legan afa og ömmu sem hafa lifað
saman í gegnum súrt og sætt öll
þessi ár eru ógleymanlegar.
Ég man eftir þér, afi, koma heim
í hádeginu til ömmu. Við hlupum út
að glugga þegar heyrðist í vörubíln-
um og biðum þess að honum yrði
lagt á hlaðinu. Þú komst upp í
vinnugallanum með dagbókina í
hendinni, skælbrosandi tókstu okk-
ur í faðm þér. Það var gaman að
fylgjast með þér borða. Þú tókst
hraustlega til matar þíns, með
miklu smjöri og enn meira af rabar-
barasultunni hennar ömmu. Þú
gerðir að gamni þínu, spurðir okk-
ur frétta, nú eða sagðir okkur jafn-
vel stutta sögu. Svo leið tíminn -
hádeginu lauk og þú varst rokinn.
Oft fengum við að sitja í bíl með
þér, sem okkur þótti hin besta
skemmtun. Við komum við á „stöð-
inni“, skruppum með hlass út á
Tjörnes, nú eða eitthvað enn
lengra. Yfirleitt áttir þú þurrkaða
ávexti undir sætinu til að stinga
upp í litla munna, eða bláan opal
sem keyptur hafði verið á „stöð-
inni“.
Hún gleymist seint ferðin sem ég
fór með ykkur ömmu í sumarbú-
stað í viku tíma í Borgarfjörðinn.
Ekið var um Suðurland og Snæ-
fellsnes í heimsóknir til vina ykkar
beggja. Þú varst fullur af fróðleik
um landið og ég held að það hafi
ekki verið sú sveit eða sá bær sem
þú ekki fræddir mig um á leiðinni.
Á milli fróðleiksmola var stoppað
og þá var boðið upp á appelsín og
Conga, sem þér þótti gaman að
gleðja okkur barnabörnin með, við
hin ýmsu tækifæri.
Þú varst söngelskur maður mjög
og naust þess bæði að syngja fyrir
okkur og að hlusta á tónlist með
okkur. Það var oft viðkvæðið að ef
við heyrðum fallegan óperu- eða
kórsöng, að þetta þyrfturru við að
leyfa afa að heyra. Á yngri árum
var ég oft svo sannfærð um að ef að
Aþena Lind. b) Sæ-
dís, unnusti Hejmir
Bjarnason. c) Árni.
2) Hjördís, fram-
haldsskólakennari,
f. 30. mars 1948,
maki Haukur
Tryggvason bóndi.
Börn þeirra: b)
Heiðrún. c) Hilmar,
unnusta Helene
Christensen. d)
Unnur Björk. e)
Hugrún. 3) Héðinn,
stöðvarstjóri, f. 9.
sept. 1950, maki
Hjördís Garðars-
dóttir sjúkraliði. Börn þeirra:
c) Garðar, maki Jóhanna Krist-
jánsdóttir, þeirra börn eru:
Kristján Helgi og óskírður
drengur. d) Kristbjörg, unnusti
Ásbjörn Jónsson. e) Jóhanna. 4)
Sigurjón Pétur, sölustjóri, f.
11. júlí 1955, maki Sigurlaug
Sigurpálsdóttir ritari. Börn
þeirra: d) Stefán Unnar,
unnusta Eygló Þórarinsdóttir.
e) Steinunn Anna. f) Linda
Björg. g) Friðrik Elías.
Ungur tók Stefán þátt í að
stofna og reka Bifreiðastöð
Þingeyinga á Húsavík ásamt
tveimur bræðra sinna og þrem-
ur öðrum. Fljótt varð þessi
rekstur umfangsmikill á sviði
vöru- og fólksflutninga hvers
konar. Upp frá þessu varð akst-
ur hans aðalstarf og rak hann
síðustu áratugina eigin vörubif-
reið, þar til starfsorka hans
þvarr.
títför Stefáns Péturs Sigurjóns-
sonar fer fram frá Húsavíkur-
kirkju í dag, og hefst athöfnin
klukkan 14.
þér fyndist söngurinn fallegur, þá
væri hann fallegur. Einnig varstu
hrókur alls fagnaðar þegar fjöl-
skylduboðin voru annars vegar. Þú
brást á leik með okkur krökkunum,
dansaðir við okkur og gerðir að
gamni þínu, þangað til við veltumst
um af hlátri.
Þú varst yndislegur afi. Þú naust
þess af lífi og sál að fylgjast með og
vera með fólkinu þínu. Eg man líka
skoðanir þínar á útliti okkar og föt-
um. Þú þurftir alltaf að athuga efn-
ið í flíkunum. Stundum fengu þær
ágætiseinkunn og svo voru þetta
einnig óttalegar druslur á köflum
og þú sagðir mér hiklaust ef ég
hafði fitnað, lagt af eða fengið nýja
klippingu. Mér fannst ótrúlegt hvað
þú tókst vel eftir þessum hlutum og
að það breyttist ekkert eftir að þú
varst lagður inn á sjúkrahús. Þú
fylgdist vel með afkomendunum
fram á síðasta dag, það færðist
alltaf bros yfir andlitið á þér þegar
við komum í heimsókn á sjúkrahús-
ið, sem yljaði okkur venilega. Eftir
að þú eignaðist langafabörnin
brostir þú enn meira og spurðir
hvort litlu elskurnar þínar væru
ekki með.
Minningarnar sem ég á um þig,
elsku afi, og hana ömmu við hlið
þér eru ótæmandi sjóður. Það fæst
aldrei fullþakkað að hafa fengið að
alast upp í næstu götu við ykkur.
Allur dugnaðurinn, fróðleikurinn,
hlýjan og ástúðin sem þið búið yfir
og hafið leyft okkur að kynnast og
njóta með ykkur er ómetanlegt.
Elsku amma, þú hefur misst lífs-
förunautinn sem þú hefur annast
svo vel öll þessi ár. Söknuðurinn er
mikill hjá okkur öllum, en minning-
amar geymast.
Hvíl í friði, elsku afi.
Þín
Sædís.
Lækkar lífdagasól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í farandaskjól,
fegin hvildinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.