Morgunblaðið - 20.10.1999, Side 46

MORGUNBLAÐIÐ
46 MIÐVIKUDAGUR 20. OKTÓBER 1999
t
Þökkum af heilum hug samúð og vinarhug við
andlát og útför
JÓHANNS ÞORVALDSSONAR
fyrrverandi skólastjóra
f Siglufirði.
Friðþóra Stefánsdóttir,
Sigríður Jóhannsdóttir, Henning Finnbogason,
Þorvaldur Jóhannsson,
Stefanía Jóhannsdóttir,
Indriði Jóhannsson, Kristjana Björk Leifsdóttir,
Freysteinn Jóhannsson, Jóna Ágústa Ragnheiðardóttir
og fjölskyldur þeirra.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegs eiginmanns,
föður, tengdaföður, sonar og bróður,
SIGURÐAR TORFA SIGURÐSSONAR,
Flétturima 1,
Reykjavík.
Anna Árnadóttir,
Guðbjörg Torfadóttir, Sigurður Örn Jónsson,
Eva Björg Torfadóttir, Jón Þór Guðjónsson,
Theodóra Torfadóttir,
Thelma Torfadóttir,
Guðbjörg Fanndal Torfadóttir
og systkini.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts ástkærs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÁRMANNS BJARNASONAR
frá Laufholti,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til vina og starfsmanna
Hraunbúðum.
Halldóra Ármannsdóttir, Snorri Snorrason,
Herbert Ármannsson,
María Ármannsdóttir, Grímur Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
HELGU BJARGMUNDSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Reykjalundar.
Sólveig Björg Aðalsteinsdóttir,
Ólafía Aðalsteinsdóttir,
Örvar Aðalsteinsson,
Ævar Aðalsteinsson,
tengdabörn og barnabörn.
Lokað
eftir hádegi í dag vegna jarðarfarar SIGRÍÐAR GUÐRÚNAR
SÍMONARDÓTTUR. Þjónustuskrifstofa iðnfélaga, Suðurlandsbraut 30.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudags:
blaði ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í
sunnudags- og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á
föstudag. í miðvikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardags-
blað þarf greinin að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyr-
ir birtingardag. Berist grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða
eftir að útför hefur farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna
skilafrests.
MINNINGAR_________
NANNA INGIBJÖRG
EINARSDÓTTIR
+ Nanna Ingi-
björg Einars-
dóttir fæddist á
Brekku á Bæ f Lóni
í Austur-Skafta-
fellssýslu 7. nóvem-
ber 1919. Hún lést á
Vífilsstaðaspítala 5.
október síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Bústaða-
kirkju 15. október.
Elsku amma mín.
Það er alltaf erfitt
kveðja en eins og
stendur í söngtextanum sem þú
hélst svo mikið upp á: „Eitt sinn
verða allir menn að deyja.“ Loksins
ertu búin að fá hvíld eftir mikla og
erfiða baráttu. Eg veit að þessi bar-
átta var erfið og sársaukafull en
aldrei kveinkaðir þú þér. Þú slóst
frekar á létta strengi við okkur, eins
og þér einni var lagið.
Þú fylgdir mér í gegnum lífið allt
frá fæðingu og er það mesta blessun
sem mér hefur verið færð. Þegar ég
skoða gamlar myndir af okkur þar
sem ég sit í kjöltu þinni er ekki
erfitt að sjá hversu samrýndar við
vorum. Strax mynduðust órjúfanleg
vináttubönd. Þér fannst á einhvern
hátt þú þurfa að vernda mig og
passa. Þú minntist svo oft á það að
ég hefði verið svo agnarsmá að það
hefði verið hægt að koma mér fyrir í
skókassa, um leið og þú straukst
mér um vangann og hlóst.
Hjá prestinum stóðstu með mig í
faðmi þínum og presturinn skýrði
mig í höfuðið á þér. Elsku amma
mín, ég er stolt að því að bera nafn
þitt og veit að því fylgir gæfa. Þú
varst mjög trúuð og lagðir strax
áherslu á að kenna mér faðirvorið.
Alltaf baðstu Guð um að geyma þá
sem þér þótti vænt um og baðst mig
um að gera hið sama. Þetta gerð-
irðu svo lengi sem ég man. A þenn-
an hátt sá ég hver hugur þinn var til
allra þeirra sem voru þér nánir.
Tryggari og betri vin hefði ég
ekki getað átt. Við gátum talað um
allt milli himins og jarðar og voru
það ófáar stundimar sem ég heim-
sótti þig og leitaði nærveru þinnar.
Þú stóðst alltaf eins og klettur við
hlið mér og hvattir mig áfram í öllu
því sem ég gerði.
Þú hélst mikið upp á tónlist og
dans, áttir það til að dansa og
syngja inni í stofu af fullum krafti.
Þér var það því mikið mál að hvetja
mig í öllu því sem ég gerði og ekki
síst í dansinum. Ef ég var svo
óheppin að missa af strætó vissi ég
að eina manneskjan sem myndi
bjarga mér værir þú. Þú varst ekki
lengi að koma á hvíta bílnum þínum
og keyra mig.
Eg man alltaf þá sögu sem þú
sagðir mér að þú hefðir þurft að
hætta í skóla og fara að vinna, þú
fórst grátandi upp að húsvegg, því
þér þótti svo gaman í skólanum.
Þannig var fátæktin í þá daga og
vildir þú sýna mér hve dýrmætt það
væri íýrir mig að geta haldið skóla-
göngu minni áfram.
í gegnum árin fylgdist þú með
þínum nánustu hvert fótspor og
klipptir út allt sem birtist af þeim í
blöðunum. Allar þessar
úrklippur geymdir þú
undir gleri á snyrti- og
náttborðinu þínu. I dag
horfí ég á þessar úr-
klippur og sé hvað þú
varst stolt af öllu þínu
fólki og hófst það oft
upp til skýjanna.
Heimili þitt var eins og
dagbók fjölskyldunnar,
því þú geymdir alla
persónulega muni, sem
tengdust fjölskyldunni
á einhvem hátt. Allt
var eins og í uppruna-
legri mynd. Hluti, sem
flestir hefðu hent, geymdir þú eða
gafst frá þér. Aldrei mátti henda
neinu sem heilt var.
Fegurðarskyn þitt var mikið og
alltaf varstu að fegra í kringum þig.
Þegar ég skoða allt handverkið sem
þú hefur gefið mér, fallegar út-
saumaðar myndir af móður og
bami, merkt handklæði og visku-
stykki með upphafsstafnum þínum,
hvað sem ég skoða er allt svo fallegt
og vandað. Allir í fjölskyldunni
muna eftir garðinum þínum á
Tunguveginum, sem var líkastur
ævintýri. Stórbrotinn garður með
flestum íslenskum blómum sem fyr-
irfinnast í íslenskri náttúru, skreytt
með hrauni og hvítum jöklasteinum.
Þegar ég hugsa til baka um þennan
garð var hann einkenni þitt. Með
því að skoða garðinn var hægt að
skyggnast inn í þá persónu sem þú
hafðir að geyma. Eldrauð blómin
fyrir ást, jöklasteinar og hraun fyrir
tryggð og ósérhlífni. Blær garðsins
fyrir þá endalausu hlýju sem þú
gast gefið.
Einstakan áhuga hafðir þú á dýr-
um og áttir hana Lady þína á seinni
áram. Þau tilfinningabönd sem þú
bast við dýrin vora ekki ólík því sem
þú sýndir þínum nánustu. Þegar
Lady dó tók það mikið á þig og
mátti þá sjá hversu stórt hjarta þitt
var.
Ekki varstu mikið fyrir að biðja
aðra um hjálp. Þannig að þú gekkst
í öll störf sjálf, hvort sem um var að
ræða að lyfta þungum hlutum eða
þrífa bílinn þinn. Bílamir þínir vora
alltaf eins og splunkunýir, svo vel
hugsaðir þú um alla þá hluti sem þú
áttir.
Gjafmildari konu þekkti ég ekki.
Það var alltaf hægt að koma og
bragða á góðu pönnukökunum þín-
um, ávallt vildirðu gefa fólki þínu
meira þótt allir væra löngu orðnir
saddir.
Aldrei máttir þú sjá neinn minni-
máttar og hafðir þú mikla samúð
með þeim sem áttu um sárt að
binda. Eg man eftir einum vini þín-
um sem þú heimsóttir reglulega. Þú
reyndir að stytta honum stundir
eftir fremsta megni. Þér fannst það
vera skylda þín gagnvart góðum
vinj.
Eg minnist skemmtilegrar kímni-
gáfu þinnar og ávallt var gaman að
koma heim til þín og hlæja. Þú hafð-
ir einstakt lag á að gleðja fólk og
þannig hreifst þú það með þér. Þó
að þú væri komin á efri ár virtist
ekki vera aldursmunur á þér og á
þeim sem yngri vora.
Avallt kvaddir þú alla með blíð-
legu brosi, þar sem þú stóð í dyrun-
um, jafnvel í miklum kulda og vindi,
þar til gestirnir voru horfnir þér
sjónum. Þetta sýndi hvað þér þótti
vænt um þá sem þú þekktir.
Fjölskylda þín og vinir vora
þeirrar gæfu aðnjótandi að hafa
kynnst svo sterkri og yndislegri
manneskju sem þú varst.
Elsku amma mín, ég kveð þig
með miklum söknuði en ég get verið
sátt því nú er allur þinn sársauki
horfinn og sá staður þar sem þú
hvflir var óskastaðurinn þinn, rót-
gróinn og friðsæll staður. Eg veit að
hinum megin tekur Guð við þér
opnum öiTnum og mun ég alltaf
finna fyi'ir nálægð þinni. Eftir
standa góðar og hlýjar minningar.
Elsku amma mín, ég veit að undh-
lokin varstu alltaf að kveðja mig og
kveð ég þig með sömu orðum: Guð
geymi þig, elsku amma mín, um leið
og ég faðma þig.
„Amma geymir innra með sér
heim sem þú þekktir aldrei. Hún
fræðir þig um hann, bætir honum í
minningasafn þitt, svo þú getir
miðlað barnabörnum þínum af þeim
fróðleik. Gættu hans vel.“
(Pam Brown)
Nanna.
Nú þegar þú ert farin, elsku
amma, minnist ég allra góðu stund-
anna sem við áttum saman. Sér-
staklega minnist ég jólanna þar sem
þú komst með jólaandann heim til
okkar. Við sátum oft tímunum sam-
an og spiluðum inni í eldhúsi og
tæmdum heilu konfektskálarnar og
hlógum og kýttumst á.
Þú lagðir mikla áherslu á að
heimsækja leiði látinna vina þinna á
aðfangadag og fór ég oft með þér
upp í kirkjugarð og hjálpaði þér að
kveikja á kertunum. Víst er að ég
kveiki á kertinu þínu núna um jólin.
Þú varst alltaf full af krafti og
gleði og mun ég sakna þess meira
en orð fá lýst að geta ekki verið með
þér. Þegar þú veiktist trúði ég alltaf
að þú myndir ná þér fljótt því þú
varst alltaf svo sterk og mér fannst
alltaf að þú myndir lifa að eilífu.
Nú þegar þú ert farin hef ég
misst ástkæran vin sem ég gat alltaf
leitað tfl þegar ég þurfti.
Elsku amma, ég kveð þig og bið
guð að vernda þig.
Henning Þór Hauksson.
Leiðrétting
Nokkrar ritvillur urðu í ljóði Þóra
Bjarkar Benediktsdóttur í minning-
argrein hennar um Nönnu Ingi-
björgu Einarsdóttur á blaðsíðu 42 í
Morgunblaðinu föstudaginn 15.
október. Það birtist hér á nýjan leik
og era hlutaðeigendur beðnir afsök-
unar á mistökunum:
Ég leit út að Bæ í Lóni
er lágreistu húsin kúra,
þar léttstíg stúlkan löngum
lifði við fjör í bú.
Þú ólst upp við djörfung og dugnað
sem djúpt átti þína veru.
Þar fagur fjallahringur
faðmaði litla hrund.
Ég kveð þig núna, Nanna,
hjá náðugum himnafóður
áttu nú elskandi skjól
við eilífa faðminn hans.
(Þóra Björk Benediktsd.)
SIGURLAUG
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Sigurlaug Guðmundsdóttir
fæddist í Skollatungu
(Tungu) í Gönguskörðum í
Skagafjarðarsýslu 2. ágúst
1913. Hún lést í Hveragerði 8.
október siðastliðinn og fór útför
hennar fram frá Þorlákskirkju í
Þorlákshöfn 16. október.
Elsku besta langamma. Mig langar
til að minnast þín í nokkram orðum
nú þegar kveðjustundin er komin. Er
ég hugsa aftur í tímann þá áttum við
góðar stundir saman. Þegar þú áttir
heima hér í Þorlákshöfn og ég kom
þá til þín þá varstu búin að blanda
gott djús og alltaf bauðstu mér kökur
eða eitthvað gott. Svo var líka alltaf
nammi í nammiskálinni. Eg hjálpaði
þér líka oft að vaska upp og varðst þú
alltaf mjög ánægð og vildir alltaf
launa mér fyrir. I eitt skiptið sem ég
kom til þín þá gafstu mér eymalokka
úr ekta gulli og þótti mér mjög vænt
um þá, en svo týndi ég þeim á lands-
móti skáta í júlí og varð ég þá mjög
sár. Svo var það grjónagrauturinn
sem ég fékk nokkram sinnum hjá
þér, það var sko ekta langömmu-
grautur. Og öll jólaboðin þín. Hvernig
verða jólin eiginlega? Ekkert jóla-
dagsboð með ekta súkkulaðikakói og
kökum. Það kakó var líka ekta
langömmukakó. Og á gamlárskvöld
þegai- margt af skyldfólkinu hittist
heima hjá þér, nú verður þetta allt
heldur skrýtið. Þegar þú fluttir að Ási
í Hveragerði komum við mamma
stundum til þín og þá þótti þér vænt
um að fara í Eden og fá þér kaffi og
flatköku með hangikjöti, en ég vildi
bara fá mér ís. Og það sem mér þótti
vænt um var að þú vildir að ég kallaði
þig ömmu en ekki langömmu því þér
þótti það skemmtilegra. Ég mun
sakna þín, elsku besta langamma.
Þín litla nafna
Sigurlaug Ósk Reimarsdóttir.