Morgunblaðið - 03.02.2000, Qupperneq 63

Morgunblaðið - 03.02.2000, Qupperneq 63
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. FEBRÚAR 2000 63 r AFMÆLI SIGURBJORG IN G V ARSDÓTTIR Góð vinkona mín, Sigurbjörg Ingvars- dóttir, varð öllum að óvörum níutíu ára hinn 19. janúar síðastliðinn. Enginn myndi tengja hana við þann aldur, hvorki í sjón né sam- ræðu. Það eru ekki margir sem mér þykir meira tO um en þessi kona, sem er æðrulaus á annan hátt en aðrir og virðist vera í fullkom- inni einingu við lífið. Hún er fundvís á gleð- ina í dagsins önn, en sorginni tekur hún eins og veðri og vindum. Tekst á við hana en heldur svo áfram að lifa. Lífið er nefnilega til að njóta þess, hvort sem það er við að gróðursetja og hlúa að plöntum pg trjám, drekka í sig náttúrufegurð Is- lands, tukta til og uppfræða afkom- endur sína og aðra, hlýða á tónlist, skapa eitthvað með höndunum eða bara gefa fólkinu sínu að borða. Ekk- ert er hversdagslegt fyrir fólk sem teygar í sig lífið. Þaðan af síður er það upphafið í rósrauðan óraunsæis- bjarma. Það er bara lífið sjálft, með öllu sem því fylgir að vera mann- eskja. Það var á sjötta áratug nýliðinnar aldar að húseigendur sem foreldrar mínir leigðu hjá á Langholtsvegi 44 i Reykjavík gerðu makaskipti við bónda úr Þykkvabænum. Fjölskyld- an sem kom úr sveitinni var öðruvísi en annað fólk sem við höfðum kynnst. Þetta voru hjón með sex fjallmyndar- leg börn, flest á framhaldsskólaaldri, og kött, sem bar nafnið Svai-tus. Við systurnar, sem vorum að mestu aldar upp við bókakost sem samanstóð af fjórum hillum af ljóðabókum, íslend- ingasögunum og fáeinum þýddum skáldsögum, og áttum föður, sem vitnaði seint og snemma í Einar Ben og kollega hans, heyrðum nú hljóma um húsið fegurra og gagnorðara tungutak en við höfðum áður kynnst. Enginn í fjölskyldunni úr Þykkva- bænum var kallaður gælunafni, líkt og þá tíðkaðist í mun ríkari mæli en nú er. Ragnheiður, Þórunn, Vilborg, Pálína, Gísli og Jóna Borg gengu undir sínum skírnamöfnum og fram- burðurinn var á þann veg að hver einasti sérhljóði og samhljóði komst til skila. Á þessu heimili heyrðust hvorki blótsyrði, né lýsingarorð, eins og ægilega og hryllilega, til árétting- ar einhverju sem þótti öðru betra eða merkilegra. Þaðan af síður afkára- legur viðsnúningur eins og „ógeðs- lega fallegt". Aftur á móti var sagt með áherslu, að það hefði verið mikið gaman eða að eitthvað hefði verið mikið vel gert. Þetta fólk tjáði sig skýrt og skilmerkilega. Enginn tuldraði ofan í bringu sér. Fjöl- skyldufaðirinn, Jón Óskar Guð- mundsson, vörpulegur maður og traustur, var að vísu fáorður, en hlýr. Húsmóðirin, Sigurbjörg Ingvars- dóttir, falleg kona með innanbirtu í andlitinu, var hins vegar lífsmagn heimilisins og hjarta hússins. Hún bar mikla persónu, var stjómsöm og tæpitungulaus ekki síst þegar henni mislíkaði, en oftast var hún glaðvær og málrómur hennar eilítið hlátur- blandinn. Valborg móðir mín og Sigurbjörg urðu ágætar vinkonur og allur sam- gangur í húsinu var greiður og áreynslulaus. Sigrar og sorgir fjöl- skyldunnar á neðri hæðinni urðu nánast fjölskyldumál hjá okkur. Þeg- ar dæturnar fóm hver af annarri í Verslunar- skólann, eignuðust- kærasta og böm, fylgd- umst við systurnar með því af lifandi áhuga og þegar Ragnheiður dúx- aði á stúdentsprófi var það sigur hússins. Sigurbjörg var lærð í kápu- og kjólasaumi og klæðaburður þeirra systra bar listfengi móður þeirra vitni. Út um hliðið á Langholt- vegi 44 gengu ungar konur í kápum eins og þeim sem finna mátti á síðum tísk- ublaða Parísarborgar. Sjálf gekk hún á íslenskum búningi fram á miðjan aldur, en tók þá ákvörðun um að hætta því. Á síðari áram fór hún að kynna sér lækningarmátt íslenskra jurta, eyddi ómældum tíma og fyrir- höfn í að safna jurtum hingað og þangað um landið og átti smyrsl og grasaseyði við flestum kvillum. Fyrst í stað vora það vinir og vandamenn sem nutu góðs af þessu, en fréttin flaug og þeim fjölgaði stöðugt sem bönkuðu upp á hjá grasakonunni á Langholtsveginum. Ofáir hugsa til hennar með þakklæti fyrir bata við alls kyns kveisum og þrálátum kvill- um. Á unglingsáram mínum áttum við oft löng samtöl um lífið og tilverana, einkum eftir að móðir mín féll frá. Sigurbjörg var sístarfandi og eftir hádegi sat hún gjarnan við saumavél- ina í herbergi við hliðina á eldhúsinu. Á þeim tíma dags var fámennt heima hjá henni og yngri systur mínar í skólanum eða úti að leika sér. Ég fór þá niður til hennar, settist á gólfið með bakið við miðstöðvarofninn og hún sagði mér frá æsku sinni og ár- unum í Þykkvabænum af mikilli inn- lifun, án þess að líta af saumavélinni, nema til áhersluauka öðra hvora. Ég var leidd inn í hvern bæ og og kynnt fyrir ábúendum og sinnisfari þeirra, sagt frá samstarfí, vináttu og þræt- um manna í milli, búskap og ræktun túna, uppfærslu á leikritum og leik- búningagerð, skólagöngu barnanna í plássinu, tónlistariðkun og öðra fé- lagslífi. Og það var ekki í kot vísað með frásagnartæknina! Mér fannst ég orðið þekkja þarna hvern mann og fjölskyldu hans í báðar ættir. Hún sýndi mér þann trúnað að ræða við mig af hispursleysi, bæði um yndi sitt og angur. Við bar, að tár rann niður vanga eitt andartak, þeg- ar eitthvað gekk henni að hjarta, án þess að svipurinn breyttist eða litið væri upp úr saumaskapnum. í rödd- inni var enginn grátur. Þetta var bara æðralaus kona sem reyndi ekki að fela það að hún var manneskja. Þeir sem eigraðu inn í saumaher- bergið vora gjarnan fengnir til að lesa upphátt fyrir hana, jafnt þeir sem rétt vora farnir að stauta og hin- ir sem lengra vora komnir. Þannig lásu systur mínar, Laila, Ásta og Linda gjarnan úr þjóðsögum Jóns Ámasonar þegar svo bar undir, og væri ekkert knýjandi umræðuefni hjá okkur Sigurbjörgu, sagði hún kannski: „Ninna mín, viltu ekki lesa fyrii- mig úr Jóni Trausta, til dæmis Halla og Heiðarbýlið, bókin er héma í skápnum fyrir aftan mig.“ Svo sat ég og las, okkur báðum til ánægju. Öðra hvoru lét áheyrandinn í ljósi álit sitt á framvindu sögunnar, án þess að það kæmi á nokkurn hátt niður á ein- beitingunni við saumaskapinn. „Skepnan!" var kannski sagt þegar sögupersóna reyndist vera einhver ódráttur. Jón Óskar og Sigurbjörg búa enn á Langholtsvegi 44. Afkomendur bama þeirra munu vera sjötíu og þrír. Þeir hafa hlaupið þarna um stiga, stofur og ganga gegnum tíðina og sumir verið heimilisfastir í lengri eða skemmri tíma. Þegar maður gengur inn um dyrnar á þessu heim- ili, er eins og ekkert hafi breyst, alltaf er verið að sýsla og spjalla við mann á meðan. Fyrir um það bil tuttugu og fimm áram var Sigurbjörg að spyrj- ast fyrir um böm mín. Meðfram öðra sagði ég henni að eitt bama minna sætti sig illa við að eiga ekki ömmu. „Það gengur ekki,“ sagði hún, „ég skal vera amma hans“. Og það hefur hún verið síðan. Einhverju sinnni sagði hún við mig: Maður fyllist alltaf svo notalegri sjálfsánægju þegar fólki gengur vel, hvort sem maður þekkir það eða ekki.“ Þetta skýrir að nokkru hvað ánægjan tollir vel í vist- inni hjá henni. Þegar við systumar fluttum af Langholtsveginum fyrir tæpum fjöratíu áram, tókum við Sigur- björgu á vissan hátt með okkur. Við eigum henni mikla skuld að gjalda og það eiga vinir hennar og afkomendur líka. Ekki vegna þess sem hún hefur gert, sem er þó ærið, heldur vegna þess sem hún er. Enn í dag er hún viðmið þeirra dyggða sem skipta máli. Beri manndómsfólk á góma milli okkar systranna, einhvern sem er heilsteyptari og gagnorðari en maður á að venjast, þá segjum við hver við aðra: - Hann er næstum því eins og Sigurbjörg - en bara næstum því. Enginn er eins og Sigurbjörg. Níi-æð er hún falleg sem fyrr, með lifandi áhuga á mönnum og málefn- um og skopskynið óskert. Enn geng- ur maður ríkari af fundi hennar og af hjarta þakklátur fyrir að hún skuli vera til. Á þessum tímamótum er hyllt sú forsjón sem kom því til leiðar að tiltekin fjölskylda í Þykkvabænum tók sig upp og flutti til Reykjavíkur á sjötta áratugnum. Fyrir hönd okkar systranna árna ég Sigurbjörgu vinkonu minni heilla og samgleðst henni með þá giftu sem líf hennar hefur verið fólkinu sem hún hefur átt samleið með. Jónína Michaelsdóttir. kvöld- ocj helgarsköli ..... Jt _ _ w 53TT\JI RISI iVI^(AJL^\í5 MM3 Ll Aif utciiíic Staður: Valhöll, Háaleitisbraut 1. Tími: 7. til 17. febrúar. Innritun: Sími: 5151700/1777 - Bréfsími: 5151717 .. Netfang: xd@xd.is. jl x Upphæð: 8000 kr. tX ■ DAGSKRÁ /W Mánudagur 7. febrúar kl. 19.00-19.10 Skólasetning: Davíð Oddsson, forsætisráðherra og formaður Sjálfstæöisflokksins. kl. 19.10-20.30 Sjálfstæðisstefnan: Sólveig Pétursdóttir, dómsmálaráðherra. kl. 20.30-22.00 Árangursríkur málflutningur: Gísli Blöndal, markaðsráðgjafi. Þriðjudagur 8. febrúar kl. 19.00-20.30 Sjálfstæðisflokkurinn og aðrir flokkar: Sigurður Líndal, prófessor HÍ. kl. 20.30-22.00 Skipulag og starfsemi Sjálfstæðisflokksins: Kjartan Gunnarsson, framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins. Miðvikudagur 9. febrúar kl. 19.00-20.30 Efnahags- og ríkisfjármál: Geir H. Haarde, fjármálaráðherra. kl. 20.30-22.00 Atvinnu-og kjaramál: Gunnar Páll Pálsson, forstöðumaður V.R. Fimmtudagur 10. febrúar kl. 19.00-20.30 Upplýsingamál: Guðbjörg Sigurðardóttir, tölvunarfræðingur. kl. 20.30-22.00 Árangursríkur málflutningur: Gísli Blöndal, markaðsráðgjafi. Laugardagur 12. febrúar kl. 10.00-17.00 Árangursríkur málflutningur og sjónvarpsþjálfun: Gísli Blöndal, markaðráðgjafi, og Björn G. Björnsson, kvikmyndagerðarmaður. Mánudagur 14. febrúan kl. 19.00-20.30 Menntamál: Björn Bjarnason, menntamálaráðherra. kl. 20.30-22.00 Sjávarútvegsmál: Árni M. Mathiesen, sjávarútvegsráðherra. Þriðjudagur 15. febrúar kl. 19.00-20.30 Ferða- og samgöngumál: Sturla Böðvarsson, samgönguráðherra. kl. 20.30-22.00 Borgin okkar 2000: Inga Jóna Þórðardóttir, oddviti Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík, og Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson, formaður Sambands íslenskra sveitarfélaga. Miðvikudagur: 16. febrúar kl. 19.00-20.30 Greina- og fréttaskrif: Gréta Ingþórsdóttir, framkvæmdastjóri þingflokks sjálfstæðismanna. kl. 20.30-22.00 Ný kjördæmaskipan og tilhögun kosninga: Hanna Birna Kristjánsdóttir, aðstoðarframkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins. Fimmtudagur 17. febrúar kl. 19.00-20.30 Utanríkismál: Tómas Ingi Olrich, alþingismaður og formaður utanríkismálanefndar Alþingis. kl. 20.00-22.00 Heimsókn í Alþingi Starfshættir Alþingis og meðferð þingmála: Halldór Blöndal, forseti Alþingis. www.xd.is, ■ m Y SJÁLFSTADISFLOKKURINN ÚTSÖLUNNI LÝKUR laugardaginn. 5 . febrúar. Enn betri afsláttur síðustu daga útsölunnar. PIPAR OG KLagparstíg 44 - sírtri. 562 3614 SALT
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.