Morgunblaðið - 17.03.2000, Síða 48

- FÖSTUDAGUR 17. MARS 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
GUÐMUNDA
STEFANÍA
GESTSDÓTTIR
+ Guðmunda Stef-
anía Gestsdóttir
fæddist á Isafirði 15.
maí 1934. Hún lést á
Fj órðungssj úkrahús-
inu á Isafírði 26. febr-
úar síðastliðinn og
fór útfor hennar
fram frá ísafjarðar-
> kirkju 4. mars.
Nú ertu leidd mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí,
við Guð þú mátt nú
mæla
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
(Hallgr. Pét.)
Enn erum við minnt á hvað bilið
milli lífs og dauða er stutt og hvert
eitt andartak er dýrmætt. Munda
vinkona mín er fallin frá eftir stutta
én hetjulega baráttu við illvígan
sjúkdóm. Eg varð þeirrar gæfu að-
njótandi að hafa þekkt Mundu frá
því ég var barn, hún og móðir mín
bjuggu báðar í Eyrargötublokkinni
og yngri börnin hennar og systkini
mín voru leikfélagar á þeim árum.
Munda var kona sem bæði börn og
fullorðnir löðuðust að, hún hafði
stórt hjarta og létta lund. Það fór
ekki mikið fyrir henni þegar hún
vann sín störf en þau voru unnin af
alúð og samviskusemi.
* Mér fannst ég því heldur betur
hafa dottið í lukkupottinn þegar ég
fékk að vinna í
nokkra mánuði undir
hennar handleiðslu í
eldhúsinu á leikskól-
anum Eyrarskjóli þar
sem hún réð ríkjum. I
matráðskonustarfinu
naut hún sín, hún bar
hag barnanna fyrir
brjósti og vissi sem
var að ungir foreldrar
leggja kannski ekki
mikið upp úr hollu og
fjölbreyttu fæði og
það var hennar að
ráða bót á því. Munda
var góður stjórnandi
og lá ekki á liði sínu að miðla af
þekkingu sinni til þeirra sem ná-
lægt eldamennsku höfðu varla
komið. En það var ekki bara mat-
arástin sem heillaði þá sem nálægt
henni komu. Munda hafði sérstaka
útgeislun sem snerti við manni og
ósjálfrátt fór manni að þykja vænt
um hana. Börnin mín þrjú fengu
líka að kynnast henni í gegnum
leikskólann og þeim þótti mjög
vænt um hana. Eins veit ég að var
um öll börnin á leikskólanum og
hennar verður sárt saknað þar.
I veikindum sínum sýndi Munda
styrk og æðruleysi, hún vissi að
hverju stefndi. En hún var ekki ein
í baráttunni, við hlið hennar stóðu
börnin hennar, tengdabörn og
barnabörn, þau umvöfðu hana ást
og hlýju og sátu við sjúkrabeð
hennar allt þar til yfir lauk.
Að leiðarlokum þegar ég kveð
þig, kæra vinkona, vil ég þakka
þér allt sem þú varst mér og mínu
fólki. Eg bið þér Guðs blessunar í
+
Hugheilar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og hluttekningu við
andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og bróður,
LEÓS G. INGÓLFSSONAR,
Laugateigi 40,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa félagsmönnum Rafiðnaðarsambands
íslands og Bjarna Karlssyni, sóknarpresti í Laugarneskirkju, fyrir veittan
stuðning.
Þóra Leósdóttir, Kristján Aðalsteinsson,
Lára Kristjánsdóttir,
Guðrún Leósdóttir, Jóhann Haukur Sigurðsson,
Guðrún Birna Jóhannsdóttir,
Leó Jóhannsson,
Sigríður Þóra Sigfúsdóttir Weissbein.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför elsku-
legrar móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og langalang-
ömmu,
JÓNU GUÐNÝJAR FRANZDÓTTUR
frá Róðhóli.
Stefán K. Stefánsson,
Valgerður Kristjánsdóttir,
Dagmar V. Kristjánsdóttir,
Jóhanna M. Kristjánsdóttir,
Sigmundur Franz Kristjánsson
og fjölskyldur.
+
1 ÉT'
Hjartans þakkir fyrir sýndan hlýhug við fráfall
ástkærs eiginmanns míns,
BENEDIKTS EGILSSONAR, Í ' W"" ■ ,J&.
Hlíf II, V-''
ísafirði. /.zzZ'W
Fyrir hönd aðstandenda, JmL
Gróa Loftsdóttir. ? m
nýju heimkynnunum, vitandi að vel
hefur verið tekið á móti þér.
Eg sendi mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur til ykkar, elsku Pál-
ína, Helgi, Gestur, Grétar, Ingvar,
og ykkar fjölskyldna. Guð styrkur
ykkur og styður í ykkar mikla
missi. Megi minningin um yndis-
lega móður sefa sárasta söknuðinn.
Nú hvílir hún í faðmi Drottins og
líður vel.
Hulda Björk Georgsdóttir
og börn.
Elsku amma okkar er látin. Við
systurnar áttum góðar stundir með
ömmu okkar. Hún talaði mikið um
Guð við okkur. Hún las mikið fyrir
okkur, hún las svo blíðlega. Hún
var skemmtileg amma. Við eigum
eftir að sakna hennar ömmu okkar
mikið.
Guð veri með henni.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Hvíl þú í friði.
Guðmunda og Telma.
Elsku Munda amma, ég kveð þig
með tárum. Það fékk mjög á mig
þegar mamma sagði mér að þú
værir veik og þér væri ekki hugað
líf. Svo kom að þú fékkst að hvíla í
friði og hitta alla ættingjana sem á
undan fóru. A laugardagsmorgun
hringdi mamma og sagði mér að
þú værir búin að yfirgefa okkur öll
sem þótti svo vænt um þig.
Þetta voru dásamlegir tímar og
stundir hjá okkur. Það var t.d.
ekkert gaman að fara til Isafjarðar
án þess að koma í heimsókn til þín.
Þar kom maður aldrei að tómu
borði, þar var alltaf eitthvað að fá
me(5 kaffinu, ef ekki kökur þá kex.
Eg vil nota þetta tækifæri til að
votta aðstandendum og fjölskyldu
samúð mína.
Ég kveð þig með miklum sökn-
uði og trega, elsku „amma“
Munda.
Þín frænka,
Lína Þóra Friðbertsdóttir.
r Blómótbwðín >
ÖarasKom
v v/ Fossvogskii-kjwgarð j
V^Sími. 554 0500 /
Þeir líkna
Handunnu englurnir hans Lúrusnr
Pöntunarsími 520 6116.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 « Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
SIGRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
+ Sigríður Jóns-
dóttir fæddist á
Einarsstöðum í
Vopnafirði II. júlí
1919. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 23. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigrún Sigfúsdóttir
frá Stóra-Steinsvaði,
f. 11. september
1895, og Jón Sigfús-
son frá Jökulsárhlíð,
f. 21. desember
1877. Sigríður ólst
upp á Einarsstöðum
til 16 ára aldurs er hún fluttist
suður. Þar bjó hún lengst af í
Reykjavík. Systkini Sigríðar eru
Einar, Sigfús og Guðrún.
Sigríður giftist Kristni Betúel
Valdimarssyni og
bjuggu þau í nokk-
ur ár á Isafirði en
svo í Reykjavík.
Sigríður átti einn
son, Hreiðar Jón
Hallgeirsson, f. 27.
desember 1942,
maki Margrét Björg
Bjarnadóttir, f. 14.
júlí 1949. Barna-
börn Sigrfðar eru
íjögur og barna-
barnabörnin þrjú.
Sigríður var
fyrstu árin fyrir
sunnan í vist. Síðan
vann hún við saumaskap og
lengst af í Eddunni við bókband.
Utför Sigríðar fór fram frá
Bústaðakirkju 5. janúar.
Kæra amma. Nú er löngu veik-
indaferli þínu lokið og þú hefur
fengið hvíldina eftir hetjulega bar-
áttu. Orðið hetja er samt ekki
nærri nógu sterkt orð til að lýsa
dugnaði þínum og æðruleysi í veik-
indum þínum. Það var sama hve-
nær maður spurði þig hvernig þér
liði, það var alltaf eitthvað sem þú
vildir ekki að við hefðum áhyggjur
af. Það var ekki fyrr en rétt fyrir
andlát þitt að þú hafðir orð á því
að þér liði ekki nógu vel og eins og
alltaf var það eitthvað sem þú vild-
ir ekki vera að íþyngja okkur með.
Þó að veikindi þín væru mjög al-
varleg var ekkert til í þínum huga
sem hét uppgjöf, enda ætlaðir þú
þér heim fyrir jól. Þó að það hafi
ekki verið í þeirri mynd sem þú
ætlaðir þá fundum við að þú varst
ekki langt undan og minningar um
þig yljuðu okkur yfir hátíðirnar og
munu gera það áfram.
Þegar við setjumst saman systk-
inin til að minnast þín með þessum
fátæklegu orðum leitar hugurinn
til heimsóknanna til þín, fyrst í
Mosgerðið og síðan á Sogaveginn.
Það var alveg sama hvenær við
komum; það voru alltaf mikil
veisluhöld, nóg að borða og drekka
og alltaf eitthvað gott handa börn-
unum. Þú máttir aldrei hejTa það
nefnt að við sem börn og seinna
okkar börn hefðum ekki gott af öll-
um þessum sætindum sem á borð
voru borin. Okkur er minnisstætt
að mamma tók stundum sælgætis-
dósirnar af borðinu þegar henni
fannst farið að færast óhóflegt fjör
í leikinn, en það leið ekki langur
tími þar til allt var komið á borðið
aftur og litlu hendurnar komnar á
kaf í dósirnar.
Áhugi þinn á dýrum var alltaf
mikill og þá aðallega kisum, enda
áttirðu þær nokkrar í gegnum tíð-
ina. Það var ekki nóg með að þú
gerðir allt fyrir þinn kött heldur
einnig fyrir alla hina kettina í
hverfinu sem nutu einnig góðs af
umhyggjusemi þinni.
Þú varst vel lesin, enda áhugi
þinn á hvers kyns bókmenntum
mikill og nú þegar þjáningum þín-
um er lokið gefst þér tími til að
stunda þetta áhugamál þitt eins og
áður en veikindi þín fóru að setja
strik í reikninginn.
Þú kenndir okkur að gefast ekki
upp þó að á móti blési og vera ekki
að velta okkur upp úr hlutum sem
litlu máli skipta. Þú verður alltaf
hetja í okkar huga og við vitum að
þó að þið afi hafið kvatt okkur í bili
þá fylgist þið með okkur áfram.
Kæra amma, minning þín er ljós
í lífí okkar. Sofðu vært og takk
fyrir allt.
Astarkveðja,
Sigrún, Hanna Fríða,
Björgvin Jóhann og
Eygló Dögg.
GUÐFINNA
SIGRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
+ Guðfinna Sigríð-
ur Jónsdóttir
fæddist á Stokkseyri
17. desember 1920.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 4. mars síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá Ak-
ureyrarkirkju 13.
mars.
Hún amma Sigga var
góð kona. Það var alltaf
jafn gott að koma í
heimsókn til hennar og
fá ömmumola eða kakó
og hennar hlýju hendur tóku alltaf
vel á móti öllum. Sögurnar, spilin,
minigolfið, bingóið og hlýlega „góðan
daginn“ á örugglega eftir að varð-
veitast lengi og vel í hjörtum okkar
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró-og greiðslukortaþjónusta
sem þetta upplifðum.
Hún amma Sigga var
mjög sterk og hrein-
skilin kona, hún ól ein
upp sjö góð börn í litlu
húsnæði. Missti báða
foreldra sína ung að
aldri, kom síðan til Ak-
ureyrar 1939 og lifði
hér til dánardags. Ég
man eftir gamlárs-
kvöldunum þegar hún
kom til okkar í Löngu-
mýrina og borðaði og
hló svo sínum hressa
hlátri yfir skaupinu.
Ég man eftir síðasta
skiptinu sem ég hitti hana ömmu, þá
var sjúkdómurinn ekki kominn á
hæsta stig, en við mamma og Leifur
buðum henni á rúntinn á nýja bflnum
okkar. Við keyrðum um bæinn í
klukkutíma og þegar við komum upp
í Lindasíðu fór ég út úr bflnum og
opnaði fyrir henni eins og ég var van-
ur að gera, en þá hvarflaði ekki að
mér að þetta værí í hinsta sinn sem
ég hitti hana og síðasta skiptið sem
ég kvaddi hana.
Amma Sigga var yndisleg kona og
ég veit að hún hugsar hlýtt til okkar.
Við hugsum bara hlýtt til hennar á
móti. Blessuð sé minning hennar og
megi guð blessa hana.
Sveinn Hjörleifsson.