Morgunblaðið - 17.03.2000, Blaðsíða 74

> 74 FÖSTUDAGUR 17. MARS 2000
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
y*
Námsstyrkir
Árlega veitir Búnaðarbankinn 12 styrki
til námsmanna í Námsmannalínunni,
hvern að upphæð 150.000 kr.
Skipting styrkja
Útskriftarstyrkir til nema í Háskóla
íslands.
Útskriftarstyrkirtil nema á háskóla-
stigi og sérskólanema.
Námsstyrkir til námsmanna erlendis.
. ■
Umsóknir
Hægt er að sækja um styrkina á vef
bankans, www.bi.is. Einnig er hægt
að nálgast umsóknareyðublöð í öllum
útibúum bankans og á skrifstofum
SHÍ, BI'SN og SÍNE. Athugið að einungis
félagar í Námsmannalínu
. Búnaðarbankans eiga rétt á að sækja
\ um þessa styrki.
' Umsóknum skal skilað fyrir
1. maí 2000 til:
Búnaðarbanka (slands hf.
Markaðsdeildar
Austurstræti 5
155 Reykjavík
Óvenjuleg ný íslensk stuttmynd sýnd með Fíaskó
Hungraðar
geimverur í
leit að hljóði
Oiko logos er ný stuttmynd sem framvegis verður
sýnd á undan Fíaskó. Skarphéðinn Guðmundsson
komst að því að hér er á ferðinni ein fyrsta
íslenska vísindaskáldsagan.
„í FYRSTU virðist nafn myndarinn-
ar kannski langsótt en merking þess
segir heilmikið um efni hennar, “ seg-
ir Grímrn' Hákonarson annar höfund-
ur Oiko logos. „Nafnið kemur úr fom-
grísku og þýðir „vistkerfi" eða
„svæðisþekking". Þetta er nokkurs
konar vísindaskáldsaga sem fjallar
um vistkerfi á annarri plánetu.“
Grímur ræðir hér um nýja tíu mín-
útna stuttmynd sem hann hefur gert í
félagi við Rúnar Rúnarsson. Þetta er
önnur stuttmyndin sem þeir gera í
sameiningu en fyrri mynd þeirra hét
Klósettmenning.
.Arestóteles varð fyrstur til þess
að gefa vistkerfinu gaum og gera til-
raunir til þess að skilgreina það og
þessar vangaveltur hans eru undir-
tónn myndarinnar,“ skýrir Rúnar. „A
yfirborðinu er efni myndarinnar
hinsvegar allt annað og skýrara,"
bætir Grímur við. „Kveikjan var eig-
inlega naflaskoðun á hljóði og hljóð-
leysi. Ut frá henni varð til saga um líf
á annarri plánetu. Líf sem engin jarð-
nesk vera vissi að væri til. A plánet-
■
Það er gnægð af brellum og grímum í Oiko logos.
Morgunblaðið/Jim Smart
Höfundar Oiko logos, þeir Jón
Grímur Hákonarsson og Rúnar
Rúnarsson.
unni búa verur sem nærast á hljóðum
en vandinn er sá að pláneta þeirra er
hljóðlaus og því sjá þær sig knúnar til
að leita út fyrir vistkerfi sitt að nær-
ingu.“
Vildum kanna óplægða akra
Þegar þeir félagar fengu íyrst hug-
myndina að myndinni íyrir þremur
árum, sögðu þeir að aðalmarkmiðið
hefði verið að reyna að skapa nýja
veröld og um leið gera eitthvað frá-
brugðið hinum hefðbundnu viðfangs-
efnum íslenskrar kvikmyndagerðar.
I raun hafi það því ekki verið af neinni
sérstakri langvarandi ást í garð vís-
indaskáldsagna sem þeir réðust út í
verkið heldur fremur vegna þess að
þær væru óplægður akur hér á landi.
„Myndin var tekin upp fyrir tveim-
ur og hálfu ári,“ segir Rúnar. „Við
fengum styrk frá Sókratessjóði
Evrópusambandsins og óðum í tökur.
Fyrir oflætissakir fuku peningarnir
út í veður og vind og við stóðum uppi
auralausir að tökunum loknum og
höfðum því ekki ráð á eftirvinnsl-
unni,“ segir Rúnar.
Þeir Rúnar og Grímur eru leik-
stjórar og höfundar myndarinnar og
framleiða hana í gegnum Óháðu kvik-
myndagerðina eins og íyrr segir með
styrk frá Sókrates en umhverfisráðu-
neytið lagði einnig hönd á pióg. Töku-
maður er Arnar Þór Þórisson, leik-
myndahönnuður er Þorvaldur
Böðvar Jónsson, Eggert Ketilsson
sér um brellur, Rebekka Silja Ragn-
arsdóttir og Karólína Magnúsdóttir
hönnuðu og saumuðu búninga og
hinn efnilegi Stefán Jörgen Agústs-
son sér um förðun og grímur sem
leika ekki lítið hlutverk í geimveru-
mynd sem þessari. Það má síðan til
gamans geta að hópur tólf ára krakka
er á bak við grímur íbúa plánetunnar.
Þeir segja að allt þetta fólk hafi verið
boðið og búið að hjálpa til vegna þess
að því þótti hugmyndin snjöll og vildi
leggja sitt af mörkum til þess hún
yrði framkvæmd.
Einfaldar og snjallar brellur
„Þegar menn lásu fyrstu handrits-
drögin supu þeir hveljur og ráðlögðu
okkur vinsamlega frá því að gera eig-
inlega kvikmynd úr þessu heldur
frekar teiknimynd eða eitthvað í þá
áttina,“ segir Grímur. Þeir félagar
segjast standa í mikilli þakkarskuld
við tækniliðið sem vann með þeim að
myndinni. Lausnir þeirra hefðu verið
allt í senn einfaldar, hugmyndaríkar,
ódýrar en samt stórsnjallar. Til
marks um það hafi þeir ekki þurft að
notast mikið við tölvugrafík, sem sé
orðin þrautaiendingin hjá flestum
sem fást við sams konar veruleika.
Myndin var tekin upp á súper 16 víd-
eóvél en var færð á lokastigi yfír á
stafrænt form og verður sýnd þannig.
Aðspurðir hvort það sé ekki í senn
erfitt og gaman að fást við svo flókið
viðfangsefni, svara þeir játandi. Þeir
segjast hafa lært heilmikið og að sér-
staklega gaman hafi verið að spreyta
sig á svo brelluhlaðinni vísindaskáld-
sögu og í raun að kynnast því hvemig
slík mynd verður til. „Mér þótti alveg
sérstaklega fróðlegt að fást við raun-
veruleika hins óraunverulega heims,“
segir Rúnar sposkur.
Kom skemmtilega á óvart
„Það er líka gaman að klára eitt-
hvað sem menn töldu vonlaust í
íyrstu.“ Grímur bætir við: „Myndin
lítur líka ansi vel út. Hún er flott. Það
rann ekki upp fyrir okkur fyrr en allt
var fullklárað. Við biðum upp á von og
óvon eftir lokaútgáfunni og hún kom
okkur skemmtilega á óvart.“
Þeir viðurkenna báðir að vera því
fegnir að hafa lokið verkinu og eru
ekkert allt of vissir um að eiga eftir að
koma að vísindaskáldsögum framar.
Þetta sé erfitt ævintýri sem nái há-
marki með sýningu myndarinnar en
síðan muni kötturinn setja upp á sig
stýri. Tími sé til kominn að snúa sér
að allt öðrum hlutum. Rúnar er að
skrifa handrit að kvikmynd í fullri
lengd og í sumar stefnir hann á að
gera heimildarmynd við annan mann.
Grímur segist hinsvegar ætla að
mennta sig frekar í kvikmyndagerð
áður en lengra verður haldið.
MYNDBOND
Enn hrakar
Williamson
Fröken Tingle tekin í karphúsið
(KillingMrs. Tingle)
GAMAI\MY!\D/
S P E I\ MIJ M Y N D
★%
Leikstjórn og handrit: Kevin Willi-
amson. Aðalhlutverk: Helen Mirr-
en, Katie Holmes, Marisa Coughlan
og Barry Watson. (93 mín) Banda-
ríkin. Skífan, mars 2000. Bönnuð
innan 12 ára.
ÞESSI kvikmynd hlaut talsverða
athygli í Bandaríkjunum, en hún er
fyrsta leikstjómarverkefni Kevins
Williamsons, handritshöfundar ung-
lingahollvekja á
borð við „Scream"
I-II, „I Know What
You Did Last
Summer“ I-II og
„The Faculty".
Nokkur styr stóð
um myndina meðan
hún var í fram-
leiðslu, þar sem ótt-
ast var að hún
myndi ýta ennfremur undir ofbeldi í
bandarískum skólum. Varð sú um-
ræða til þess að fyrirhuguðu nafni
myndarinnar var breytt úr „Killing
Mrs. Tingle" í „Teaching Mrs. Ting-
le“. Það vekur því athygli að útgáfu-
aðilai- myndbandsins hér á landi hafi
kosið að notast við fyrmefnda heitið á
kápunni þrátt fyrir að myndin sjálf sé
kynnt undir síðumefnda titlinum.
„Teaching Mrs. Tingle“ á reyndar
mun betur við efni myndarinnar sem
er talsvert frábmgðin þeim misjöfnu
unglingahrollvekjum sem Williamson
er þekktur fyrir. En ekki tekur betra
við, það sem hér er unnið með er ekki
handrit heldur handritsleysa. Mynd-
inni er því hreinlega haldið á floti af
Helen Mirren sem leikur hina um-
deildu fröken Tingle. Mirren vinnur
vel úr illa skrifuðu hlutverkinu og
gæðir persónuna djöfulleika og dýpt.
Williamson sýnir aftur á móti svo ekki
verður um villst að hann er ekki að-
eins sífellt versnandi handritshöfund-
ur, heldur einnig slappur leikstjóri.
Heiða Jóhannsdóttir