Morgunblaðið - 11.06.2000, Qupperneq 33

32 SUNNUDAGUR 11. JÚNÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 11. JÚNÍ 2000 33
STOFNAÐ 1913
Útgefandi: Arvakur hf., Reykjavík.
Framkvœmdastjóri: Hallgrímur B. Geirsson.
Ritstjórar: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
ANDINN OG
INNBLÁSTURINN
s
hvítasunnu minnast kristnir
menn þess er lærisveinar Jesú
Krists fylltust heilögum anda í
Jerúsalem fyrir tæplega tvöþúsund ár-
um. Upphaf kristinnar kirkju er gjarn-
an miðað við þann atburð. Undur
hvítasunnudags og næi’vera andans
hefur verið kristnum innblástur og
hvatning um aldir.
Um þessar mundir minnast Islend-
ingar tveggja merkisatburða, kristni-
töku og landafunda, sem báðir eru á
sinn hátt í framhaldi af hvítasunnunni í
Jerúsalem forðum.
Kristnitakan er ein merkasta
ákvörðun Alþingis frá upphafi. Seint
verður úr því skorið með óyggjandi
hætti hvað gerðist undir feldi Þorgeirs
Ljósvetningagoða á Þingvöllum fyrir
þúsund árum. Hvort niðurstaða hans
varð rakin til einhvers konar krafta-
verks eða innblásturs, niðurstöðu
samningaþófs, rökhyggju goðans eða
alls þessa. Mestu skiptir að friður varð
um þann úrskurð Þorgeirs að allir
skyldu hafa ein lög og einn sið. Eiríks
saga rauða segir frá því að Ólafur kon-
ungur Tryggvasonhafi falið Leifi Ei-
ríkssyni að boða kristni er hann færi til
Grænlands. Leifur lagði í haf og segir
sagan að hann hafí lengi velkst í hafi og
hitt á ókunn lönd þar sem voru hveiti-
akrar sjálfsánir og vínviður. Sumir
hafa borið brigður á sannleiksgildi
þessarar frásagnar, en aðrir taka hana
góða og gilda, og Leifur heppni Eiríks-
son hafi ekki verið í landaleit þegar
hann fann Vínland, heldur að boða
kristna trú. Þannig endurómar kristni-
boðsskipunin, sem komst á frá og með
hvítasunnudegi forðum, í landafundum
Leifs.
Kristnir menn trúa á Guð föður,
skapara himins og jarðar, guð sem
skapaði manninn í sinni mynd. Eitt af
því sem gerir manninn mennskan er
sköpunargáfan, sá guðlegi eiginleiki að
fá innblástur og skapa eitthvað nýtt.
Útbreiðslu kristninnar fylgdu nýir
tímar í listsköpun. Sigurbjörn Einars-
son biskup segir í bókinni Haustdreif-
ar: „Með öllum þeim þjóðum, sem tóku
kristna trú, hófst nýr tími. Ný menn-
ing fór að dafna, menntir, sönglist,
myndlist og bókmenning, svo sem varð
hér á Islandi og bar reyndar meiri
blóma hér en annars staðar.“
Islendingar njóta þeirrar gæfu að
eiga sín á meðal marga skapandi ein-
staklinga og vel má færa að því rök að
skapandi hugsun sé ein dýrmætasta
auðlind þjóðarinnar. Listamenn auðga
mannlífíð og fegra tilveruna. Athafna-
skáldin þurfa ekki síður á innblæstri
að halda en þau sem yrkja á blað eða
fikra sig um tónstigann. A undanförn-
um árum hafa sprottið upp atvinnu-
greinar sem byggja á sérhæfðri þekk-
ingu og eru drifnar áfram af innblæstri
og hugmyndaauðgi. .Sigurvímu örra
framfara og afreka fylgir sú hætta að
forn gildi og verðmæti glatist. Samtím-
is því að sigrar vinnast á sviði vísinda,
tækni og lista sækir lágkúran á í ýms-
um myndum. Mammonsdýrkun og
manndýrkun eru greinar af sama
meiði. I þeirri tilbeiðslu er gjarnan
beitt nýjustu tólum markaðssetningar
til þess að upphefja það sem síðan
reynist ekki annað en fánýti og glys.
Séra Heimir heitinn Steinsson fjall-
aði um nærveru andans í hugvekju er
hann reit fyrir Morgunblaðið á hvíta-
sunnu 1997. „Ef spurt er, hvað raun-
verulega gjörðist á hvítasunnudag, er
nærtækast að vitna til almennrar
trúarreynslu kristinna manna. Ég er
ekki einn um það, að skynja leyndar-
dómsfulla návist ósýnilegs vinar, þeg-
ar ég fer með bænirnar mínar, bergi á
kaleiknum í heilagri messu eða geng út
„undir blæ himins blíðan“. Kristnir
menn velflestir kannast við þetta hug-
boð, þennan andblæ óumræðilegrar
nærveru."
Morgunblaðið óskar lesendum sín-
um gleðiríkrar og slysalausrar hvíta-
sunnuhátíðar.
Forystugreinar Morgunbladsins
11. júní 1942. „Skyldi það
vera tilviljun ein, sem því hef-
ir ráðið, að bændur eru sem
næst horfnir af Alþingi, eftir
að Framsóknarflokkiuinn
hefir um 15 ára skeið verið
nær einráður í sveitakjör-
dæmunum? Nei, þetta er alls
engin tilviljun. Framsóknar-
flokkurinn hefir altaf verið og
er enn flokkur fámennrar
valdaklíku í Reykjavík, sem
stefnir markvist í einræðis-
áttina. Þessir herrar vilja
ekki sjálfstæða bændur inn á
Alþing. Þeir vita að það yrði
aðeins til að veikja þá sjálfa
og draga úr möguleikum til
þess að ná markinu, sem er
algert flokkseinræði."
11. júní 1968. ,Ahir virðast
sammála um, að nauðsynlegt
sé, að æðsti maður lýðveldis-
ins gegni því hlutverki að
koma fram fyrir hönd þjóðar
sinnar í samskiptum þjóð-
anna af háttprýði og virðu-
leik; hjá slíkum samskiptum
geti engin fullvalda þjóð kom-
izt. Þessi störf þjóðhöfðingj-
ans séu því hin mikilvægustu,
þótt menn geri sér það stund-
um til gamans að hafa orð á
því að óhjákvæmileg risna og
ferðakostnaður, sem þessu er
samfara, sé „óþarfi“.
Að vísu hefur því verið
hreyft, að forsætisráðherra
gæti sinnt þessum þætti
starfs forseta íslands, en hins
vegar halda engir því fram í
alvöru, að unnt sé að láta af
viðurkenndum kurt-
eisisvenjum í samskiptum
milli landa og þjóða.“
ll.júní 1980. „Einar Karl
Haraldsson, ritstjóri Þjóðvilj-
ans, telur það goðgá, að Da-
víð hafi verið valinn, af því að
hann sé alþekktur „brandara-
smiður" og hafi auk þess ekki
tekið eftir því, að Listahátíð
hafi verið færð út á götur og
torg! Þórarinn Þórarinsson,
ritstjóri Tímans, kemst að
þeirri niðurstöðu af alkunnri
röksnilld, að Davíð hafi náð
kjöri í borgarstjórnarflokkn-
um, af því að hann var einn
þriggja höfunda vinsæls út-
varpsþáttar, MatthOdar! Og
Jónas Kristjánsson, ritstjóri
Dagblaðsins, vænir Davíð
Oddsson um óheiðarleika í
stjórnmálum, þar sem hann
sitji í borgarstjóm og sé einn-
ig forstöðumaður Sjúkrasam-
lags Reykjavíkur. Sú aðdrótt-
un er alvarleg, því að með
henni er verið að gefa til
kynna, að Davíð skammti
sjálfum sér laun. En það er í
samræmi við málflutninginn,
að þess er látið ógetið, að Da-
víð er ríkisstarfsmaður eins
og annað starfsfólk sjúkra-
samlagsins."
REYKJAVIKURBRÉF
Laugardagur 10. júní.
Hinn 18. mai sl. birtist hér í
Morgunblaðinu viðtal við
Leslie Dean aðstoðar-
sj ávarútvegsráðherra
Nýfundnalands og
Labrador. í formálsorð-
um að samtalinu segir:
„Algeri; hrun varð í
þorskveiðum við Nýfundnaland í upphafi 10.
áratugarins og veiðibann sett á helztu þorsk-
stofna árið 1992. Fyrir árið 1988 var heildarafli
fiskiskipa á Nýfundnalandi um 580 þúsund tonn,
þar af voru um 75% heildaraflans botnfiskur. A
síðasta ári var heildaraflinn um 260 þúsund
tonn, þar af var botnfiskur ríflega 60 þúsund
tonn. Verðmæti aflans hefur hins vegar aldrei
verið eins mikið og á síðasta ári eða um 75 mill-
jarðar króna. Krabbi og rækja eru nú mikilvæg-
ustu tegundirnar við Nýfundnaland ... Leslie
Dean ... segir stærsta þorskstofninn fyrir aust-
urströnd Nýfundnalands og Labrador, enn ekki
hafa sýnt nein batamerki og vísindamönnum
hafi ekki tekizt að skýra hvers vegna stofninn
hefur ekki náð sér á strik, þrátt fyrir átta ára
veiðibann."
Síðan segir Leslie Dean orðrétt: „Nýliðun í
stofninum hefur verið afar lítil á undanförnum
árum. Á síðasta ári voru veidd aðeins um 9000
tonn úr þessum stofni en fyrir árið 1992 fór afl-
inn allt upp í 260 þúsund tonn á ári. Sumir benda
á, að selastofnar við Nýfundnaland hafi stækkað
mjög ört á undanförnum árum og það gæti með-
al annars verið orsök þess, að þorskstofninn
nær sér ekki á strik á ný. Rannsóknir sýna, að
landselastofninn í Norðvestur-Atlantshafi telur
nú vel á sjöttu milljón dýra. Á síðasta ári var
leyfilegt að veiða um 275 þúsund seli og var
kvótinn nánast fullnýttur. Vegna sveiflna á
skinnamarkaðnum verða hins vegar ekki veidd
nema um 100 þúsund dýr á þessu ári.“
I framhaldi af þessu er vikið að öðrum þorsk-
stofni við Nýfundnaland og um hann segir í
samtalinu við Leslie Dean: „Annar og aðskilinn
þorskstofn, sem finnst undan suðurströnd Ný-
fundnalands hefur hins vegar ekki orðið eins illa
úti. Sá stofn er nokkuð minni en engu að síður
mjög mikilvægur sjávarútvegi Nýfundnalands.
Settar voru verulegar hömlur á veiðar úr þess-
um stofni fyrir um þremur árum. Á síðasta ári
var leyfileg heildarveiði úr stofninum um 30
þúsund tonn en á þessu ári hefur kvótinn verið
skorinn niður um 10 þúsund tonn. í upphafi 9.
áratugarins var árleg meðalveiði úr þessum
stofni um 45 þúsund tonn. „Stofninn hefur því
ekki verið nærri eins mikið veiddur og stærri
stofninn. Það olli því talsverðum vonbrigðum,
þegar kvótinn var skorinn niður á þessu ári,“
segir Dean.
I St. Lawrenee-flóa, á vesturströnd
Nýfundnalands, finnst einnig mikilvægur
þorskstofn en veiðar úr honum hafa farið upp í
allt að 90 þúsund tonn á ári. Undanfarin tvö ár
hafa hins vegar verið stundaðar mjög takmark-
aðar veiðar úr þessum stofni og er kvótinn á
þessu ári aðeins um 7 þúsund tonn. Þá hefur
verulega dregið úr veiðum úr úthafsþorskstofn-
inum en Norðvestur-Atlantshafsfiskveiðiráðið,
NAFO, stjórnar veiðum úr þessum stofni."
Eins og búast má við hefur þessi neikvæða
þróun í þorskveiðum við Nýfundnaland haft
mikil áhrif á byggðirnar á Nýfundnalandi. Um
þá hlið málsins segir aðstoðarsjávarútvegsráð-
herra Nýfundnalands og Labrador í samtali við
Morgunblaðið hinn 18. maí sl.: „Þessi mikla
breyting og hrun í botnfiskveiðum hefur vitan-
lega haft mikil áhrif á minni byggðarlög á Ný-
fundnalandi, sem byggðu afkomu sína á veiðum
og vinnslu á botnfiski. Hins vegar gengur nú vel
hjá þeim, sem hafa leyfi til skelfiskveiða og
rækjuverksmiðjur eru miðpunktur atvinnulífs
margra byggðarlaga. En hvorki vinnsla á
krabba né rækju krefst eins mikils vinnuafls og
botnfiskvinnsla. Þrátt fyrir að við höfum náð
metverðmæti fyrir fiskafla okkar á síðasta ári
eiga þær útgerðir, sem áður byggðu á botnfisk-
veiðum enn við mikinn vanda að etja. Þar er
einkum um að ræða útgerðir minni skipa, auk
þess sem ætla má, að allt að 10 þúsund verka-
menn hafi misst vinnuna eða orðið fyrir veru-
legri tekjuskerðingu. Fyrstu sjö árin eftir að
veiðar á botnfiski voru nánast bannaðar styrktu
stjórnvöld þá sjómenn, sem byggðu afkomu sína
að mestu eða eingöngu á botnfiskveiðum. Þess-
ar styrkveitingar hafa hins vegar verið lagðar
af. íbúarnir eru því skiljanlega mjög áhyggju-
fullir eins og íbúar stærri útgerðarstaða, sem
hafa orðið harkalega fyrir barðinu á hruni í út-
hafsveiðum. Undanfarinn áratug hefur atvinna
verið af skornum skammti og fólk flutt unnvörp-
um brott af svæðinu einkum til þéttari byggða
og borga. Hins vegar dró nokkuð úr fólksflutn-
ingum á síðasta ári. Stjórnvöld hafa lagt ríkari
áherzlu á aðrar iðngreinar svo sem ferðamanna-
iðnaðinn og reynt þannig að koma í veg fyrir, að
fólk flytjist af svæðinu.“
■■■■■■■■■■ Í Morgunblaðinu
Barentshaf da& iaugardag, er fjaii-
að um ástand þorsk-
stofnsins í Barentshafi í framhaldi af frétt í blað-
inu um það efni fyrir nokkrum dögum. Um
ástandið í Barentshafi segir: „Þorskstofninn í
Barentshafi hefur verið í niðursveiflu undanfar-
ið, sem ekki sér fyrir endann á, enda hefur sókn
í stofninn verið mikil á undanförnum árum. I ný-
útgefinni skýrslu Hafrannsóknastofnunar segir
'að heildarafli úr þorskstofninum í Barentshafi
hafi verið á bilinu 187-760 þúsund tonn síðasta
áratug en lágmarki náði veiðin árið 1990. Staða
stofnsins er slæm, þar sem veiðistuðlar eru háir
og hrygningarstofninn aðeins 260 þúsund tonn.
Með það að markmiði að stækka hrygningar-
stofninn mælti Alþjóða hafrannsóknaráðið með
því í fyrra, að kvóti ársins í ár yrði minnkaður í
110 þúsund tonn en þrátt fyrir slæmt ástand
stofnsins ákváðu stjórnvöld í Noregi og Rúss-
landi að kvótinn skyldi vera 390 þúsund tonn.“
Síðan er rætt við Dankert W. Skagen, fiski-
fræðing hjá Hafrannsóknastofnuninni í Björg-
vin en hann segir:
„Þorskstofninn í Barentshafi hefur gríðarlega
mikla efnahagslega þýðingu fyrir Noreg. Síð-
asta haust varaði ráðgjafanefnd Alþjóða haf-
rannsóknaráðsins sterklega við ofveiði úr stofn-
inum og lagði fram forsendur íyrir
endurappbyggingu hans, sem byggðist á 110
þúsund tonna kvóta.“
Fiskifræðingurinn bætir við, að forsendurnar
fyrir því mati hafi verið að ná hrygningarstofn-
inum upp í 500 þúsund tonn árið 2001. Væri því
markmiði frestað til ársins 2003 mætti veiðin
ekki fara yfir 260 þúsund tonn. Sameiginleg
fiskveiðinefnd Norðmanna og Rússa hafi hins
vegar tekið ákvörðun um að kvótinn skyldi vera
390 þúsund tonn.
Þá segir norski fiskifræðingurinn í samtali við
Morgunblaðið: „Fiskveiðinefndin óskaði síðan
eftir endurmati á stöðunni nú í vor á grundvelli
þess, að beztu upplýsingarnar er oft að fá eftir
veturinn vegna rannsókna á stofninum, sem
gerðar eru yfir veturinn og rannsókna á hrygn-
ingarstofninum, sem framkvæmdar eru á vorin.
Auk þessa höfum við nú einnig nýrri aflatölur.
Vegna beiðninnar framkvæmdum við endurmat
á stöðunni og niðurstöður eru mjög nærri því,
sem við áttum von á. Því standa tillögur okkar
frá því í haust.“
'Loks segir Dankert W. Skagen: „Það er hins
vegar Ijóst, að frá vísindunum séð er ástandið
mjög alvarlegt og við höfum aðeins einu sinni
áður séð ástandið svona slæmt, en það var árið
1990. Þessi stofn er okkur mjög mikilvægur,
þannig að við erum ekki í aðstöðu til að geta tek-
ið áhættuna á hruni stofnsins vegna ofveiði. Ég
vil þó ekki spá hruni þrátt fyrir lélegt ástand,
enda er það ekki hægt þar sem það kemur
mönnum yfirleitt í opna skjöldu. En staðan er
engu að síður mjög alvarleg.“
Ekki er þó allt svart í Barentshafi að mati
norska fiskifræðingsins. Hann segir að til séu
ljósir punktar og nefnir í því sambandi, að góðir
árgangar séu í hrygningarstofninum eða á leið
inn í hann og nauðsynlegt sé að nýta þá varlega
til þess að stuðla að vexti stofnsins. En jafn-
framt bendir hann á, að árgangarnir frá 1998 og
1999 séuveikir.
■■■■■■■■■I Við íslendingar
Revnslan þekkjum þessa sögu í
J stórum dráttum, þótt
ástandið hér hafi aldrei orðið jafn alvarlegt og
það bersýnilega er við Nýfundnaland, þar sem
nánast engar vísbendingar eru um að þorsk-
stofninn sé yfirleitt að ná sér á strik. Fyrr á
þessum áratug var hins vegar talin raunveruleg
hætta á því, að þorskstofninn hér mundi hrynja
og þarf ekki að hafa mörg orð um afleiðingar
þess.
En einmitt í ljósi fenginnar reynslu er erfitt
að skilja, hvers vegna ýmsir hagsmunaaðilar í
sjávarútvegi - þó ekki allir - telja nú rök fyrir
því að slaka á fyrii kröfum í þessu sambandi og
vilja ganga lengra í veiðum en ráðgjöf Hafró
gefur tilefni til. Viljum við lenda aftur í þeirri
stöðu, sem nú ríkir í Barentshafi og við
Við Seljalandsfoss.
Nýfundnaland og við þekkjum að verulegu leyti
sjálfir? Eigum við að fórna þeim árangri, sem
við höfum náð vegna skammtímahagsmuna?
Það er hugsanlegt að einhverjir séu viðkvæm-
ir fyrir þeirri stöðu, sem upp er komin eftir
skýrslu Hafrannsóknarstofnunar vegna þess, að
þeir telji, að hún kippi stoðunum undan mál-
flutningi þeirra í deilum um fiskveiðistjórnar-
kerfið á undanförnum árum. Það hefur verið
eins helzta röksemd sumra talsmanna kvóta-
kerfisins að það væri öflugt fiskverndarkerfi og
ein helzta ástæðan fyrir því, að okkur hefði tek-
izt að byggja fiskistofnana upp á nýjan leik. Ef
fallizt verði á sjónarmið fiskifræðinga okkar nú
jafngildi það viðurkenningu á því, að sú röks-
emd fyrir kvótakerfinu sé einskis virði. Þessi
rödd hefur þegar heyrzt og þess vegna er þessi
viðkvæmni kannski skiljanlegri en ella.
Það hefur hins vegar margt verið sagt í deil-
unum um kvótakerfið á liðnum árum og þjónar
engum tilgangi að halda mönnum við það. Morg-
unblaðið hefur fyrir sitt leyti aldrei tekið þá
röksemd fyrir kvótakerfinu alvarlega, að það
væri trygging gegn sveiflum í fiskistofnunum á
íslandsmiðum. Kvótakerfið hefur sannað gildi
sitt sem kerfi til þess að stjórna veiðunum við
þær aðstæður að þær séu takmarkaðar og
ágreiningur Morgunblaðsins við talsmenn þess
byggist á þeirri skoðun blaðsins, að þeir sem
nýta þessa auðlind, sem og aðrar auðlindir í eigu
þjóðarinnar, eigi að greiða fyrir réttinn til þess
að nýta þær. Fullyrðingar um að kvótakerfið
væri einhvers konar trygging gegn niðursveiflu
í fiskistofninum hafi fremur verið áróðursaðferð
í þessum hörðu deilum en staðhæfing, sem bæri
að taka alvarlega. Og menn eiga ekki að eyða
tíma í aukaatriði, þegar alvarleg mál eru á ferð.
Auðvitað er alveg Ijóst, að 50 þúsund tonna
niðurskurður á þorskveiðum á næsta fiskveiði-
ári er umtalsvert áfall fyrir sjávarútvegsfyrir-
tækin. Talið er að útflutningstekjur þjóðarinnar
lækki um 7 milljarða vegna niðurskurðar á
þorski og um 10 milljarða ef litið er á ráðgjöf
Hafró í heild.
En hverjum hefur ekki verið ljóst, að það
mundi koma bakslag í rekstur sjávarútvegsfyr-
h’tækjanna fyrr eða síðar? Hefur einhver látið
Morgunblaðið/RAX
sér detta í hug, að aldrei aftur yrði niðursveifla í
fiskveiðum við Island? Það væri mikill barna-
skapur ef menn héldu það.
Sjávarútvegsfyrirtækin hafa á hinn bóginn
sýnt mikla aðlögunarhæfni á þessum áratug. Á
sama tíma og niðurskurður í þorskveiðum var
sem mestur voru þessi fyrirtæki að eflast og
styrkjast vegna hagræðingar í rekstri, vegna
bættrar stjórnunar og vegna þess, að þau leit-
uðu á ný mið til þess að bæta sér upp aflaskerð-
ingu á Islandsmiðum.
Útsjónarsemi forystumanna þessara fyrir-
tækja hefur skilað ótrúlega miklum árangri í
bættum rekstri þeirra á undanfömum áram.
Það er engin ástæða til að ætla annað en þeir
mundu ráða við niðursveiflu nú og eru reyndar
betur undir það búnir að þessu sinni en fyrr á
þessum áratug.
Þeir sem nú hvetja til þess að ráðgjöf Hafró
verði ekki fylgt, að veitl verði sama magn af
þorski á næsta ári, að veitt verði meira af þorski
á næsta fiskveiðiári eða að farin verði einhver
millileið á milli tillagna Hafró og aflamagns á
þessu fiskveiðiári, hafa engin efnisleg rök til að
standa á. Þeir eru í lausu lofti með tillögur sínai’.
Þeir geta ekki fært nokkur raunveruleg rök fyr-
ir þeim. I raun eru þeir að leggja til að pólitískur
geðþótti verði látinn ráða ferðinni. Erum við ís-
lendingar aftur komnir á byrjunarreit í þessu
máli? Höfum við ekkert lært af fenginni
reynslu? Höfum við ekkert lært af reynslu íbúa
Nýfundnalands? Höfum við ekkert lært af þvi,
sem er að gerast í Barentshafi?
Það er ekki hyggilegt að víkja frá niður-
stöðum vísindamanna okkar. Það gafst okkur
illa fyrr á tíð að hundsa ráðleggingar þeirra. Það
hefur gefizt okkm- vel á þessum áratug að fara
eftir ráðgjöf þeirra, þótt bakslag komi nú. Við
höfum alltaf vitað að fiskifræði eru ekki ná-
kvæm vísindi. Það er ekkert nýtt. Menn hafa
alltaf gengið að því með opnum augum.
Vafalaust er hægt að bæta vinnubrögð Haf-
rannsóknastofnunar. Það á að nota þá reynslu,
sem við höfum aflað okkur til þess en ekki að
grípa til þess ráðs vegna skammtímahagsmuna
að víkja frá þeirri stefnu, sem mörkuð hefur ver-
ið og við höfum góða reynslu af.
Leslie Dean... segir
stærsta þorskstofn-
inn fyrir austurs-
trönd Nýfundnal-
ands og Labrador
enn ekki hafa sýnt
nein batamerki og
vísindamönnum
hafi ekki tekizt að
skýra hvers vegna
stofninn hefur ekki
náð sér á strik,
þrátt fyrir átta ára
veiðibann.
HELGISPJALLIER LOKIÐ