Morgunblaðið - 01.08.2000, Blaðsíða 43

4
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 1. ÁGÚST 2000 43
MINNINGAR
þennan dag dáðist ég að því að henni
var þrátt fyrir allt umhugað um að
líta sem best út, vel naglalökkuð og
að biðja Siggu að gleyma ekki að
koma með hárburstann hennar síðar
um kvöldið. Þetta átti eftir að verða
okkar síðasta samverustund og ég
held við höfum vitað það báðar.
Við þessi leiðarlok þakka ég Öllu
frænku minni óteljandi ánægjulegar
samverustundir og sendi frænkum
mínum Siggu, Birnu, Ellen Maríu og
Hildi mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Kristín Jóhannsdóttir.
í dag verður til moldar borin kær
föðursystir mín, Laufey. Eg man
ekki eftir mér öðruvísi en Laufey,
Einar og dæturnar væru hinn hlutinn
af fjölskyldunni. Þegar ég sem barn
fór með foreldrum mínum til Reykja-
0 víkur á þriðjudögum í ýmsar útrétt-
ingar fékk ég oftai’ en ekki að fara og
Ivera hjá þeim í Mávahlíðinni. I seinni
tíð hafa yfirleitt allai- Reykjavíkur-
ferðir endað á að líta inn hjá Laufeyju
og Siggu í Álfheimunum. Það voru
famar margar skemmtilegar útileg-
ur saman þar sem tjaldið hjá Lau-
feyju og Einari var aðalsamkomutja-
ldið. Þá þótti þetta tjald stórt. Það
var fimm manna með himni og nóg
pláss fyrir alla. I miðjunni var litill
prímus hafður og á honum elduð uxa-
halasúpa, sem var ómissandi í þess-
I um ferðum. í febrúar sl. fórum við
j sex konur saman til Edinborgar til að
vera viðstaddar skím Ellenar Mel-
korku. Það er gaman að skoða mynd-
irnar frá þeirri ferð og sjá hvað Lau-
fey naut hennar þó svo hún treysti
sér ekki alltaf til að fylgja okkur. Hún
var svo ánægð að geta farið og verið
viðstödd þessa stóru stund hjá Bimu
því heilsa hennar var ekki góð þetta
síðasta ár hennar. Við fjölskyldan
eigum sumarbústað í Þrastaskógi og
i eigum við margai- góðar minningar
|| frá vem með Laufeyju þar. í bvrjun
júlí vom Laufey og Sigga í viku í
sumarbústað í Selvík og áttu þar góð-
an tíma. Við komum í heimsókn á
laugardagskvöldið og þá var Laufey í
essinu sínu þegar húsið var fullt af
fólki og hún með eina veisluna enn.
Laufey var einstaklega gestrisin og
naut sín vel að taka á móti gestum.
Ekki var hún lengi að baka nokkrar
pönnukökur og þótti börnunum mín-
Jj um það vera bestu pönnukökur í
í| heimi. Á öllum afmælum þeirra hefur
* * Laufey frænka mætt með stóran disk
fullan af upprálluðum pönnukökum.
Ef hún hefiir ekki komist sjálf hefur
hún sent þær með Siggu.
Laufeyju verður seint þökkuð um-
hyggja hennar fyrir mömmu, mér og
fjölskyldu minni í veikindastríði föður
míns fyrir fimm árum. Hún stóð eins
og klettur við hlið okkar og reyndist
!Íj mömmu mikil stoð á erfiðum stund-
um, þótt hún væri ekki sjálf heils-
K uhraust. Hún var hörð við sjálfa sig
™ þegar á þurfti að halda.
Eftir að þær voru báðar orðnar
ekkjur, Laufey og mamma, nutu þær
áfram félagsskapar hvor annarrar og
ferðuðust víða saman, bæði innan-
lands og til útlanda. Þær ferðir voru
þeim báðum til mikillar ánægju.
Hugsun um velferð dætra hennar
og dótturdætra var mikil og átti Hild-
ur þar stórt pláss. Þegar ég lít til
g| baka stendui’ eftir góð minning um
góða frænku sem hugsaði af hlýhug
™ til mín og minna.
Ég og fjölskylda mín sendum
Siggu, Birnu, Ellen Maríu, Hildi, Ell-
en Melkorku og Jim okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Dúnu systur
hennar, sem sér á eftir þriðja systkini
sínu á fimm árum og erein eftir af
Skarðssystkinum, sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Það kemur engin frænka í stað
Laufeyjar.
Hvíl í friði.
Guðrún Hákonardóttir.
Við kveðjum í dag kæra vinkonu
okkar Laufeyju. Fyrir tæplega hálfri
öld stofnuðu ungar stúlkur með sér
saumaklúbb. Klúbburinn vai1 sam-
ansettur af frænkum, vinkonum og
samstarfsstúlkum, alls sjö að tölu.
Áður er látin ein úr hópnum, Ásgerð-
ur, blessuð sé minning hennar. Fyrst
hittumst við einu sinni í viku, svo leið
lengra á milli. Við höfum gengið ævi-
gönguna saman og deilt bæði sorg og
gleði. Hannyrðir voru okkur öllum
mikið áhugamál í fyrstu, en það sem
síðar varð meira um vert var samver-
an og félagsskapurinn, bara að hitt-
ast. Makarnir voru boðnir út at borða
á vorin fyrir sjóðinn, sem við vinkon-
urnar söfnuðum í. Gleðistundir voru
þessi kvöld, sem lifa enn í minning-
unni.
Laufey var glæsileg, greind kona
og sá alltaf spaugilegar hliðar á lífinu,
en hún gat líka verið ákveðin. Hún
var höfðingi heim að sækja. Sauma-
klúbbar hjá Laufeyju voru alltaf vel
undirbúnir og dætur hennar áttu sinn
þátt í að gera þær stundir sérstak-
lega gleðiríkar fyrir hópinn hér á ár-
um áður. í okkar hópi var Laufey
tákn eilífrar æsku, sem við vorum
stoltar af að hafa í okkar návist.
Undirrituð og Laufey fóru báðar í
hjartaaðgerð árið 1991 og þá nálguð-
umst við mun meira. Við styrktum
hvor aðra og deildum sameiginlegiá
baráttu okkar við aðstæðumar og
samkenndin var miki]. Mér var ljóst
frá upphafi, að hennar ganga var
þyngri en mín. En Laufey var þraut-
seig og dugleg og ákveðin í að halda
áfram af reisn, sem hún svo gerði
fram á síðasta dag.
Saumaklúbburinn þakkar nú sam-
fylgd okkar kæru vinkonu. Ástvinum
hennar sendum við samúðarkveðjur,
guð styrki dætur hennar við upphaf
þess nýja kafla, sem nú er að hefjast í
lífinu.
Blessuð sé minning göfugrar vin-
konu, móður og ömmu.
Súsanna Kristinsdóttir.
Á ferðum um ókunnar slóðir er
einkum þrennt sem skilur eftir dýr-
mætar minningar: stórbrotið lands-
lag, fagurt yeður og hugþekkt sam-
ferðafólk. I einni slíkri ferð urðu
fyrstukynni þeirra sem þetta rita við
Laufeyju Kristinsdóttur. Hún var
þar í för með þremur vinkonum sín-
um. Þannig hagaði til að við urðum
borðnautar og með þeim hætti hófust
kynni okkar. Að gamni okkar skírð-
um við þær fljótlega fjögra laufa
smárann. Fyrst í stað var Laufey
fremur hlédræg og fáorð. Án efa hef-
ir þar valdið nokkru um að hún gekk
ekki heil til skógar og sjúkdómurinn
sem varð hennar dauðamein minnti
oftar en ekki á sig. Engu að síður gat
þá, sem ekki þekktu til, síst grunað að
hún væri líkt og varfleygur og særður
fugl sem flýr í skjól. Hún bar langvar-
andi veikindi með aðdáanlegu æðru-
leysi og sálarþreki til síðasta dags.
Laufey Kristinsdóttir var kona fríð
sýnum og fáguð í framkomu. Hún var
kynborin dóttir hinnar tignarlegu
fjallabyggðar sem fóstraði hana. Þar
er henni búin hinsta hvíla við hlið eig-
inmanns síns. Fjögra laufa smárinn
hefir fellt sitt fyrsta blað. Við sem eft-
ir erum þökkum samfylgdina en
stöndum hljóð eftir.
Er ftiglar heQa flug og morgunsöng
og fagna því, að þómar dagur nýr.
Þá koma öll hin ungu, þyrstu dýr
að uppsprettunnar silfertæru lind -
öll, nema þessi eina, hvíta hind.
(Davíð Stefánsson.)
Dætrum og ættingjum sendum við
samúðarkveðj ur.
Björn og Aðalgeir.
Laufey vai’ ljósgeislinn í lífi okkar.
Ein af þessum guðs gjöfum, sem
aldrei fást fullþakkaðar. Bara mál-
rómurinn, fasið og áherslurnar voru
gleðiuppspretta. Þegar mikið lá við
gat Laufey nefnilega líka lagt áherslu
á mál sitt á mjög óvenjulegan hátt,
jafnvel með sjálfum andardrættinum.
Þá gat viðmælandinn ekki annað en
bara horft á hana, sannfærður.
Þetta var einnig í stíl við sjálf til-
svörin, hnyttin og fyndin. Svo glóðu
fögru bláu augun, Ijósu lokkarnir
dönsuðu og kankvíst bros og sigur-
visst færðist yfir andlitið.
Laufey fæddist á öðlingsheimilinu
Skarði á Landi, í miðri þjóðbrautinni
inn á Landmannaafrétt og Fjallabak,
Veiðivötn, Helli og Laugar. Kristinn,
pabbi hennar, var hreppstjóri sveit-
arinnar, annálaður hesta- og ferða-
maður. Móðir hennar, Sigríður, var
ljósmóðir sveitarinnar í áratugi,
skemmtileg með afbrigðum, einstak-
ur dugnaðarforkur, gerðar- og rausn-
arkona.
Laufey ólst því upp við margmenni
stórbýlisins, gestagang og
stjómsýslu, því þinghús sveitarinnar
og kirkjan voru á staðnum, veiðileyf-
in, fjallskilin, réttarseðillinn og hesta-
kaupin.
Sá einstaki kraftur og gleði, sem
ljómaði löngum af Skarðsheimilinu,
smitaði út um allt þjóðfélagið. Sér-
staklega eftir að virkjanafram-
kvæmdii- hófust á hálendinu við
Tungnaá og hundruð ef ekki þúsun-
dir manna áttu lögheimili í Skarði.
Guðni hreppstjóri í Skarði, bróðir
Laufeyjar, var landsfrægur gleði- og
rausnarmaður. Stærsti bóndi lands-
ins og örugglega oft sá skemmtileg-
asti. 011 stórfjölskyldan átti sitt ann-
að heimili í Skarði. Þangað var farið í
fríum og þar ólst æskan upp.
Laufey átti yndislegan mann, Ein-
ar Eiðsson, skipasmið norðan úr
Pálsgerði í Eyjafírði. Mér var oft
starsýnt á þetta fallega og yndislega
fólk á ættarmótum og heima í Skarði.
Þjóð, sem á göfuga og elskulega ein-
staklinga, á framtíðina fyrir sér.
Laufey mátti sjá af Einari fyiir hálf-
um öðrum áratug og beið þess lengi
ekki bætur.
Síðast sá ég frænku mína fyrir að-
eins nokkrum vikum, sporlétta og
brosandi, þar sem hún skundaði í
leikfimi. Ég vissi, að hún hafði átt við
veikindi að stríða, þótt ekki bæri hún
það utan á sér frekar en fyrri daginn.
Ljósmæður á Landinu tóku líka hisp-
urslaust á móti börnum, þótt þær
væru sjálfar karlægar.
Landsveitin er á svo margan hátt
drottning fegurðar og tignar. Bara
heitið Landið er metnaðarfullt og eð-
allundað. Hekla í hásæti og sérhver
skynjar hana á sinn hátt. Við
Hvammsafleggjarann kemur hún
núna um hásumarið skyndilega öll í
fang okkar heit, hlý, ljós og ástrík.
Við Fellsmúla hefur hún bætt við sig
hirðmeyjum, Búrfelli og Bjólfelli. Un-
aður og ást fyllir loftið, frjóvið er í
fjallinu, glóandi hrauninu, vötnunum
og grasinu. Móðir jarðar á ástarfund í
geislabliki fegurðarinnar. Landið
verður til, jörðin hefast, lífið sjálft
vaknar, - „hver vinur annan örmum
vefur“. Algleymi ástar og fegurðar.
Þetta eigum við fjölskyldan og
þjóðin öll sameiginlegt, enginn hjart-
ans ís fær það frá okkur tekið. Við
þörfnumst hvors annars og saman er-
um við meiri en við sjálf.
Ég votta systrunum, bai’nabörn-
unum, vinum og allri fjölskyldunni
mína dýpstu samúð. Algóður guð gef-
ur og tekur, því erum við hans hvort
sem við lifum eða deyjum. Yndislega
frænku taki hann nú sér í faðm og
veiti henni sinn frið.
Guðlaugur Tryggvi Karlsson.
+
Hjartans þakkir til þeirra fjölmörgu, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna fráfalls okkar
elskulegu móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
JAKOBÍNU MATHIESEN.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Hrafnistu í
Hafnarfirði, sem annaðist hana af einstakri
alúð og umhyggju.
Dunda, Marty, Patsy, Kathy, Laura, Hrund, Jón, Magnús,
Gilla, Liz, Jón og fjölskyldur. Guðrún, Steffí og fjölskyldur.
Davíð og Steffí.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, stjúp-
faðir, tengdafaðir og afi,
THEODÓR H. KRISTJÁNSSON
kennari,
Kambahrauni 11,
Hveragerði,
lést á Landspítalanum, Hringbraut, laugar-
daginn 29. júlí.
Ragnheiður Guðmundsdóttir,
Kristján Theodórsson, Pála María Árnadóttir,
Soffía Theodórsdóttir, Þröstur Stefánsson,
Hálfdán Theodórsson,
Þóroddur Þórarinsson,
Guðmundur Helgi Þórarinsson, Laufey J. Sveinbjörnsdóttir,
Þór Indriðason, Anna Marý Ingvadóttir
og barnabörn.
+
Elskuleg móðir mín,
AUÐUR JAKOBSDÓTTIR ZOLLER,
lést þriðjudaginn 4. júlí síðastliðinn.
Útför hennar hefur farið fram í Charleston, Suður-Karólínu.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þóra G. Hafsteinsdóttir.
+
Móöir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓNÍNA MARGRÉT EGILSDÓTTIR
frá Lágu-Kotey,
Melgerði 24,
sem lést miðvikudaginn 26. júlí, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
3. ágúst kl. 13.30.
Ingólfur Magnússon,
Sigríður Magnúsdóttir,
Björgvin Magnússon,
Rósa Magnúsdóttir,
Guðfinnur Magnússon,
Einar Magnússon,
Bjarni Magnússon,
Þórir Magnússon,
Guðgeir Ellert Magnússon,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Magnea Þórðardóttir,
Hörður Þórðarsson,
Bárður Brynjólfsson,
Sólrún Guðmundsdóttir,
Elsa Tangolamos,
Latíta Magnússon,

+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNHEIÐUR HÓSEASDÓTTIR,
Skólavörðustíg 40,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 24. júlí st., verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn
4. ágúst kl. 13.30.
Örn Bjarnason,
Gréta M. Bjarnadóttir,
Hreinn Bjarnason,
Sigríður Bjarnadóttir, Jón Davíðsson, f
Jón B. Bjarnason, Ingunn Guðmundsdóttir,
Broddi B. Bjamason, Sóley Guðmundsdóttir,
Ingibjörg Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR J. KRISTJÁNSSON,
Seljahlíð, heimili aldraðra,
Hjallaseli 55,
Reykjavík,
sem lést á heimili sínu sunnudaginn 23. júlí
síðastliðinn, verður jarðsunginn frá Dómkirkj-
unni miðvikudaginn 2. ágúst kl. 15.00.
Unnur Guðjónsdóttir,
Sjöfn Guðmundsdóttir, Guðni Þórðarson,
Heba Guðmundsdóttir, Orri Hjaitason,
Ágústína Guðmundsdóttir, Pétur Yngvi Gunnlaugsson,
Guðjón Guðmundsson, Sigríður Káradóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.