Morgunblaðið - 01.08.2000, Blaðsíða 44

44 ÞRIÐJUDAGUR 1. ÁGÚST 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ Valtýr Jónsson
fæddist í Geld-
ingaholti í Seylu-
hreppi í Skagafirði
10. desember 1924.
Hann lést á Land-
spitalanum miðviku-
daginn 19. júlísfðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Soffía Jósafatsdóttir
og Jón Jónsson, bæði
'vættuð úr Skagafirði.
Jón skrifaði undir
nafninu Jón Skag-
firðingur m.a. ljóða-
bók. Systkini Valtýs
voru Sæmundur bóndi á Bessa-
stöðum og Hansína húsfrú í
Reykjavík.
Hinn 5. desember 1953 gekk
Valtýr að eiga Ósk Jónsdóttur, f.
21. október 1925 frá Fremra-Hálsi
í Kjós. Böm þeirra eru Kristinn, f.
30.1. 1954, Soffía, f. 4.11. 1961, og
Ingi, f. 14.6.1963.
Útför Valtýs fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Valtýr vinur minn er dáinn, hann
*er horfinn. í huga mér er það enn
óljóst að geta ekki hringt ef spurning
vaknar, eða skroppið í kaffihús að
morgni dags til að ræða málin. Við
vorum báðir farnir að heyra dálítið
illa, þess vegna betra að ræða málin
augliti til auglitis. Já, þú ert lagður af
stað inn í birtuna og ljósið, þér þótti
svo vænt um birtuna og ylinn. Fyrsta
ferðalagið ásamt Vermundi vini okk-
ar var á æskustöðvar ykkar að
Vatnshlíð á mörkum Húnavatns-
sýslu og Skagafjarðar og Bessastaði
i Sæmundarhlíð í Skagafirði. Farar-
tækið var Ford ’35. Vermundur í aft-
ursætinu með upptrekktan ferða-
grammafón, það var mikið sungið.
En áhyggjuefnið ólag á vél farar-
skjótans. Hún missti afl þegar mest á
reyndi. Það var erfitt upp að Staupa-
steini í Hvalfirði, líka upp á Vatns-
skarð. Vermundur varð eftir hjá for-
eldrum og systkinum í Vatnshlíð, við
héldum áfram ofan í Skagafjörð það
var allt gulli slegið í
kvöldsólinni. Ástúðin,
umhyggjan og friður-
inn í viðmóti foreldra
þinna þegar þú komst
heim. Og móttökurnar
hjá ungu ábúendunum,
bróður þínum og mág-
konu, og öllum bömun-
um þeirra, minning
sem aldrei máist. En þá
var eftir að komast til
Reylqavíkur aftur.
Nærtækasti vandinn
var Víðimýrarbrekkan
úr Skagafirði upp á
Vatnsskarð heim til
Vermundar. Það er búið að gera ráð-
stafanir að fá hesta til að draga bílinn
upp, en hann hafði það afturábak.
Því í þeim gír er mestur kraftur, hitt
vandamálið að stoppa bílinn var önn-
ur saga, hann var með teinabremsur
sem ekki þekkjast lengur, allt hafðist
þetta, en þá var líka vélin ónýt.
Við fórum í margar ferðir, skíða-
ferðir, hálendisferðir, sumarfrí norð-
ur, sólarlandaferðir. Við voram ungir
þegar við kynntumst, það var stríð,
það var mikil vinna, það var ólýsan-
legur húsnæðisskortur, það var
heppni að fá inni í herbergiskompu
með ókunnugum. Samkomustaður
okkar var Austurstræti (rúnturinn).
Flest kvöld eftir langan vinnudag
fórum við í betri föt og örkuðum nið-
ur í bæ. Austurstræti var öðravísi þá,
þar var skjól fyrir regni, vindi og
snjó, þar eignuðumst við vini, fóram
inn í eitthvert skjólið og spjölluðum.
Fleiri bættust í hópinn, löbbuðum
einn hring, jafnvel tókum leigubfl og
ókum rúntinn. Við munum Hinrik
sem seinna varð svili þinn, Jóhann
Guðmunds, Ingó Giss, systurnar
Kristínu og Önnu, líka frænkur
þeirra. Þetta vora góðir félagar.
Við voram heppnir, þið Vermund-
ur fenguð herbergi hjá góðri konu í
Samtúni, ég fékk herbergi í Stórholti
hjá sómahjónunum Fríðu og Kristni
Sím, hann var verkstjóri hjá O. John-
son og Kaaber. Það leið ekki á löngu
þar til að við vorum allir komnir í
fæði til Fríðu, hún bjó til góðan mat,
við voram alltaf svangir, það fór mik-
ið fyrir okkur. Fríða var okkur sem
móðir, það var rétt svo að það væri
pláss fyrir barnið þeiraa, hana Maju.
Þegar ég loks þroskaðist svolítið,
varð mér ljóst hvflíkur öðlingur
Kristinn var að þola þessa vöðla inn á
þeiraa litla en hlýja heimili. Fljótlega
tók hann þig í vinnu og þú gerðist
sölumaður sem varð þitt ævistarf ut-
an þau ár sem við rákum verslanir
saman. Þú varst farsæll og vinsæll í
starfi, þú naust trausts alh'a, verðug-
ur. Þú varst ekki fyrir félagsmála-
vafstur, en þú varst sannur frímúr-
ari. Mér þótti gott að þú varst þar
þegar ég kom inn. Auðvitað áttir þú
traust og trúnað félaganna þar.
Ég vil þakka þér Valtýr, við Kollý
þökkum þér fyrir samfylgdina í
gegnum lífið með ykkur Osk. Sam-
veruna í jólaveislunum hjá Ruth og
Vermundi sem dó svo ungur og
seinna með Guðmundi og Ruth hjá
okkur á gamlárskvöld og hjá ykkur
þoraaveislurnar. Hansínu systur
þinni sendi ég samúðarkveðjur, Ósk
og börnunum ykkar bið ég Guðs
blessunar. Hittumst bráðum.
Viggó M. Sigurðsson.
Elsku Valtýr. Þú varst alltaf einn
af okkar bestu og traustustu vinum.
í rúmlega fimmtíu ár höfum við tekið
þátt í öllum gleðistundum í lífi okkar
saman auk þess að hittast og eiga
samverastundir öll jól, áramót og
flesta páska.
Við höíúm ferðast mikið saman og
það er minnisstætt að þú lést þig
meira að segja hafa það að fara í
tjaldútilegur með okkur, þótt þú
værir ekki mikið fyrir slík ferðalög.
En mikið varstu glaður þegar því
tímabili lauk og við fórum að fara til
sólarlanda, því sólin og birtan áttu
svo vel við þig.
Við minnumst ekki síst vináttunn-
ar og hjálpseminnar á sorgarstund-
um sem þið hjónin sýnduð okkur, því
öll göngum við í gegnum sorg og
gleði á svo mörgum áram sem við
höfum lifað saman.
I gegnum tíðina höfum við vina-
hópurinn átt svo margar yndislegar
stundir, konurnar í saumaklúbbi og
seinni árin í klúbbi til að liðka mál-
beinið. Á meðan hafið þið strákarnir
spilað bridge með alvörasvip og
áherslum. Það verður einkennilegt
að byrja haustið án þín og við mun-
um öll sakna þín sárt. En svona er líf-
ið, og við verðum einhvern veginn að
reyna að sætta okkur við að einn og
einn er kallaður til annaraa verkefna
á æðri stöðum.
Við þökkum Guði fyrir öll þau ár
sem hann gaf okkur með ykkur hjón-
unum og þá einstöku vináttu sem
aldrei komu hnökrar á öll þessi ár.
Elsku Ósk, við samhryggjumst
ykkur svo innilega og vonum að góð-
ur guð gefi þér og fjölskyldunni allri
styrk og heilsu í framtíðinni.
Ruth og Guðmundur.
Góður og traustur vinur hefur
kvatt þennan heim og komið pr að
því sem enginn kýs að upplifa. Á slík-
um stundum finnur maður fyrir ein-
kennilegum tómleika, staldrar við og
skynjar hversu lítil og áhrifalaus við
eram öll gagnvart almættinu og ör-
lögum þeim sem hverjum og einum
era ætluð.
Valtýr var okkur systrunum og
fjölskyldunni allri ákaflega kær vin-
ur. Á milli fjölskyldnanna ríkti ein-
stakt vinasamband sem var svo náið
að okkur fannst þau alltaf vera
frændfólk þótt við væram ekkert
skyld. Við höfum búið að þessu kæra
sambandi frá því að við fóram að
muna eftir okkur. Þess vegna er
söknuðurinn mikill á þessum tíma-
mótum og minningarnar hrannast
upp.
Við minnumst æskuáranna þegai'
Valtýr var eitt af akkeram okkar í líf-
inu. Við vissum að við gátum alltaf
stólað á hann, sem var okkur mikils
virði því við þurftum á því að halda á
ákveðnu tímabili.
Við minnumst hlýleikans, tryggð-
arinnar og hvernig þau hjónin sýndu
alltaf áhuga á högum okkar og barn-
anna okkar í seinni tíð. Hvernig þau
glöddust með okkur í velgengni og
sýndu stuðning ef hægt gekk. En
Valtýr var orðvar maður og sagði
kannski ekki mikið beinum orðum en
lét mann alltaf vita á sinn hátt hvað
hann hugsaði. Þannig tók enginn
eins þétt og hlýtt í höndina og hann
gerði. Það er ógleymanlegt.
Við minnumst þess einnig hvað
það var alltaf sérstakt að koma í
heimsókn á heimili þeiraa hjóna,
hversu mikil ró og yfirvegun var þar
yfir öllu, lífi þeiraa og þeim sjálfum.
Gestrisnin var svo sönn og við alltaf
svo innilega velkomnar.
Það verður mikill missir fyrir for-
eldra okkur nú þegar Valtýr lítur
ekki lengur inn eftir sundlaugarferð-
ir, fær sér kaffibolla og spjallar. Það
verður einnig tómlegt fyrir okkur að
eiga ekki von á að hitta hann í þess-
um heimsóknum.
Við kveðjum í dag sannan, góðan
og traustan vin. Fyrir okkur hefur
það bæði verið þroskandi reynsla og
yndisleg tilfinning að hafa átt slíkan
mannkostamann að vini, félaga og
samferðamanni allt okkar líf.
Elsku Ósk, við erum einum færai í
fjölskyldunni núna en við munum
samt halda áfram að hafa það nota-
legt saman. Við sendum þér og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi góður Guð
styi'kja ykkur öll.
Kristín og Brynja
Vermundsdætur.
Með fáeinum kveðjuorðum langar
mig til að minnast góðs vinar og sam-
starfsmanns, Valtýs Jónssonar, en
það var fyrir tæpum fimm áratugum
að við kynntumst í vinnu hjá sama
vinnuveitanda. Eftir það var vinátta
okkar óslitin, bæði í leik og starfi og
þegar þú stofnaðir þitt eigið fyrir-
tæki og hófst störf við það breytti
það engu því sambandið milli okkar
rofnaði aldrei. Atvikin höguðu því
þannig að leiðir okkar lágu aftur
saman og minnist ég þess sérstak-
lega þegar við fóram oft eftir vinnu á
næsta kaffihús og spjölluðum saman
yfir góðum kaffibolla um það sem
hafði gerst í vinnunni og utan henn-
ar. Einnig era ógleymanlegar allar
ánægjustundirnar sem við áttum í
Frímúrarareglunni, en þaðan áttum
við margar sameiginlegar minningar
sem aldi'ei gleymast. Nú skiljast leið-
ir í bili, kæri vinur, og er ég þess
fullviss að við eigum eftir að fara aft-
ur á kaffihús saman þegar við sjá-
umst á nýjan leik.
Þessi fátæklegu kveðjuorð verða
mín hinsta kveðja til þín, innilegar
samúðarkveðjur sendum við hjónin
eiginkonu og börnum.
Ég bið góðan Guð að fylgja þér á
þeim leiðum sem þú nú hefur lagt út
á.
Ólafur R. Karlsson.
VALTYR
JÓNSSON
#4
SOLSTEINAR
Legsteinar
í Lundi
við Nýbýlaveg, Kópavogi
Sími 564 4566
Varanleg
minnlng
er meitluö
ístein.
m S.HELGASONHF
STEINSMIÐJA
Skemmuvegi 48, 200 Kóp.
Sími: 557-6677 Fax: 557-8410
Netfang: sh.stone@vortex.is
t
Ástkær sonur okkar, bróðir, barnabarn og
mágur,
GEORG MELLK RÓBERTSSON,
Eiríksgötu 15,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 3. ágúst kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að láta
líknarstofnanir njóta þess.
Ásdís Benediktsdóttir,
Róbert Mellk,
Regína Hjaltadóttir,
Kristjana B. Mellk,
Regína Guðmundsdóttir,
Soffía L. Karlsdóttir,
Smári Magnússon,
Þorkell Valdimarsson,
Benedikt Franklfnsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og jarðarför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
INGIBJARGAR GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Ferjubakka.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunar-
heimilisins Víðinesi fyrir einstaka umönnun.
Ragnhildur Jónsdóttir, Rúnar E. Geirsson,
Þórhildur B. Einarsdóttir, Sæmundur Guðmundsson,
Elsa G. Friedlaender,
barnabörn og barnabamabörn.
rfisdrykkjur í Veislusalnum
Sóltúni 3, Akógeshúsinu,
fyrir allt ab300 manns.
ITTUB
MEÐKAFFI OG TEHTU A EFTIR - SAMA VERD
. skoiiS
jJígf
0 tinui
VEISLAN
G3
Glœsilegar veitingar frá Veislunni
AusturslrönJ 12 »170 Seltjornornes «Simi: 561 2031 »Fox: 5611008
VEITINGAELDHÚS
www.veislan.is . _
cg
HJALMFRIÐUR
LILJA
JÓHANNSDÓTTIR
+ Hjálmfríður Lilja
Jóhannsdóttir
fæddist á Gjögri í Ár-
neshreppi, 22. nóvem-
ber 1913. Hún lést 29.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jóhann Karl Hjálm-
arsson og Ragnheið-
ur Benjamínsdóttir.
Fríða, eins og hún
var oftast kölluð,
gekk að eiga Bene-
dikt Sigurðsson frá
Brúará árið 1946,
hann var fæddur 1.
október 1899, d. 8
október 1965. Þau eignuðust 13
börn og eru 11 þeirra
á lífí.
Fríða olst upp í
Hvammi og á Bakka í
Bjarnarfirði. Fríða
og Benedikt bjuggu á
Drangsnesi fram til
1965 er þau fluttu í
Hnífsdal. Fríða flutti
svo til Keflavíkur
1975 ogbjóþartil 10.
apríl 2000 er hún
flutti á Garðvang í
Garði.
Útför Fríðu fer
fram frá Keflavíkur-
kirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Okkur langar í örfáum orðum að
minnast ömmu og langömmu sem
hefur nú eftir erfið veikindi öðlast
hvfld. Alltaf var gott að koma á
heimili hennar þar sem hlýja og
jQÁiJxniiiiiiiir
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
■*-
H
H
H
H
P E R L A N
Simi 562 0200
iiiiixttxtttitt:
N
H
hugulsemi var í fyrirrúmi. Oftar en
ekki voram við send heim með
prjónles og aðrar hannyrðarvörur,
þar sem hún var mikil hannyrða-
kona sem aldrei sleppti verki úr
hendi.
Við geymum minninguna um
hana ömmu í hjörtum okkar og
þökkum fyrir hafa kynnst þessari
stórbrotnu konu.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumamótt
ogsvanurábláanvoginn.
(DavíðStef.)
Kæra amma, þín verður sárt
saknað.
Benedikt, Magnús Rafn, Fríða
Bára, Margrét Jóhanna, Linda
Björk, Valur og fjölskyldur.