Morgunblaðið - 12.08.2000, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARD AGUR 12. ÁGÚST 2000 41
tók hann þátt í prófkjöri og náði
fimmta sæti í því, en það var baráttu-
sætið sem meirihlutinn valt á. Ekki
náðu sjálfstæðismenn að vinna meiri-
hlutann í þeim kosningum en Siggi
var þrátt fyrir það kominn á kaf í
bæjarmálin. Hann starfaði sem vara-
bæjai’fulltrúi á því kjörtímabili og
tók einnig sæti í hafnarstjórn, en
hafnarmál voru honum afar hugleik-
in þar sem starfsvettvangur hans var
lengst af á sjónum.
Arið 1982 tók Siggi aftur þátt í
prófkjöri fyrir bæjarstjórnarkosn-
ingar. Hann lenti í þá í fyrsta sæti og
var ótvíræður sigurvegari próflgörs-
ins. Hann stýrði því lista Sjálfstæðis-
flokksins í bæjarstjómarkosningun-
um árið 1982 og árangurinn varð
betri en nokkur hafði þorað að vona.
Sjálfstæðismenn unnu meirihlutann í
bæjarstjóm eftir 16 ára setu í minni-
hluta, náðu inn sex mönnum af níu í
bæjarstjóm.
Sigur þessi var að stómm hluta til
kominn vegna trausts fólks á Sigga
Vídó og þeim mannkostum sem hann
var búinn. Siggi var vinamargur og
ávann sér traust allra þeima sem
kynntust honum. Þessi sigur Sjálf-
stæðismanna var því mikill persónu-
legur sigur Sigga Vídó. Hann var í
fararbroddi listans og auk þess kosn-
ingastjóri flokksins þegar þessi
ógleymanlegi árangur náðist.
Að loknum kosningum var Siggi
kjörinn forseti bæjarstjómar auk
þess sem hann gegndi formennsku í
hafnarstjóm. Starf Sigga Vídó í bæj-
arstjórn var farsælt. Hann var
réttsýnn og lipur í samskiptum en
gat líka verið fastur fyrir og ekkert
fékk haggað honum væri hann ekki
sjálfur sannfærður um að rétt væri
að málum staðið.
Síðla árs 1982 auglýsti Vest-
mannaeyjahöfn lausa stöðu hafnar-
stjóra og var Siggi Vídó ráðinn til
starfans. Kom þar til víðtæk þekking
hans á hafnarmálum, ódrepandi
áhugi á uppbyggingu hafnarinnar,
sterk persóna hans og hæfileikinn til
samskipta og samstarfs við annað
fólk.
Siggi Vídó gat virkað hrjúfur
ásýndum því hann var stór og mikill á
velli og heljarmenni að burðum.
Hugurinn og hjartað vom einnig stór
en lundin Ijúf og fasið blítt. Siggi var
heilsteyptur maður og mátti fátt
aumt sjá og náungakærleikur var
honum í blóð borinn. Hann var meyr
og skrápurinn var ekki þykkur ef
honum fannst ómaklega að sér vegið.
Siggi Vídó fékk margar gusurnar á
sig er hann sótti sjóinn af kappi en
keikur í brúnni stóð hann þær allar af
sér og brosti við Ægi. Þegar meiri-
hluti sjálfstæðismanna tók við stjóm-
artaumum Vestmannaeyjabæjar ár-
ið 1982 var Siggi Vídó skipstjórinn og
stýrði starfi meirihlutans. Hart var
sótt að meirihlutanum og Sigga per-
sónulega á þessum tíma og margar
og stórar skvettur mátti Siggi Vídó
þola á þeim vettvangi. Honum gekk
ef til vill ekki eins vel að standa þess-
ar skvettur af sér og skvettur Ægis
því manngæska hans og ljúf og blíð
lundin áttu ekki alltaf auðvelt með að
hrista af sér skvettumar sem buldu á
honum í pólitíska vafstrinu. Þær
árásir sem hann varð fyrir á þessum
vettvangi vom stórsjóir í hans aug-
um, mun stærri og harðari en allar
þær skvettur sem Ægir hafði sent
honum á löngum sjómannsferli.
Auðvitað stóð Siggi Vídó af sér
skvettumar í bæjarstjóm eins og all-
ar skvettumar á sjómannsferlinum
en þær gusur sem hann hlaut á vett-
vangi bæjarmálanna særðu hjarta
hans og meitluðu ef til vill burt eitt-
hvað af þreki þessa stóra manns.
í árslok 1983 veiktist Siggi skyndi-
lega. Hann fékk heilablóðfall, lamað-
ist og missti mál. Þá kom vel í ljós
áræði hans, ósérhlífni og dugnaður,
því með þrotlausum æfingum, já-
kvæðu hugarfari og léttri lund tókst
honum að ná þokkalegri heilsu á ný.
Hann þjálfaði upp málið og komst á
fætur en var þó fatlaður vegna þessa
til æviloka.
Er Siggi hafði náð sér þokkalega
af veikindum sínum tók hann á ný til
starfa sem hafnarstjóri og einnig
starfaði hann með meirihlutanum út
kjörtímabilið þótt ekki væri hann á
oddinum eins og í upphafi kjörtíma-
bils.
Siggi starfaði áfram fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn og árið 1990 tók hann
heiðurssæti á lista Sjálfstæðisflokks-
ins fyrir bæjarstjómarkosningamar.
Hann var því sífellt með hugann við
starfið og tók virkan þátt í starfi
sjálfstæðismanna í Eyjum þótt ekki
væri hann lengur í fremstu sveit.
Siggi Vídó stóð aldrei einn í bar-
áttu sinni og starfi innan Sjálfstæðis-
flokksins því við hlið hans stóð eld-
móðurinn, Erla kona hans, og einnig
bömin, tengdabömin og barnaböm-
in sem öll hafa verið virk í starfi Sjálf-
stæðisflokksins í Eyjum um árabil.
Vídófjölskyldan hefur verið eitt af
ankemnum í starfi Sjálfstæðismanna
í Eyjum á undanförnum áratugum og
ósérhlífni og dugnaður þessa fólks
hefur lyft mörgu grettistakinu í
starfinu.
Siggi Vídó hefur nú kvatt þennan
heim og við sjálfstæðismenn emm fá-
tækari á eftir en vonandi á andi hans
eftir að koma fram í starfi afkomenda
hans innan Sjálfstæðisflokksins um
ókomin ár.
Sjálfstæðismenn í Eyjum kveðja
Sigga Vídó með söknuði. Með honum
er genginn góður drengur og félagi
en minning hans mun lifa meðal okk-
ar um ókomin ár. Um leið og við vott-
um Erlu, bömum þeirra og öðmm
ástvinum innlega samúð biðjum við
góðan Guð að veita þeim öllum styrk
og birtu á dimmum tímum saknaðar
og sorgar.
Guð blessi minningu Sigga Vídó.
Fyrir hönd fulltrúaráðs Sjálfstæð-
isfélaganna í Vestmannaeyjum,
Grímur Gislason.
Þegar mér barst fregnin um and-
lát góðs vinar, Sigurgeirs Ólafssonai',
fv. forseta bæjarstjómar Vest-
mannaeyja og hafnarstjóra í Vest-
mannaeyjum, leitar hugurinn til
þeirra mörgu ánægjustunda er við
áttum saman annars vegar þegar
hann var hafnarstjóri í Vestmanna-
eyjum og hins vegar þegar hann var
oddviti sjálfstæðismanna í bæjar-
stjóm Vestmannaeyja árin 1982-
1984 en þá leiddi hann flokkinn til
eins stærsta sigurs í bæjarstjómar-
kosningum þegar sjálfstæðismenn
fengu sex af níu bæjarfulltrúum
kjöma.
Siggi Vídó eins og hann var oftast
kallaður var skemmtilegur maður
sem setti svip sinn á bæjarlífið í Vest-
mannaeyjum. Hann var stemmn-
ingsmaður, léttlyndur, stríðinn og
hnyttinn í tilsvörun og þar sem hann
kom var alltaf mikið um að vera enda
var það oftast fjörkálfurinn Siggi
Vídó sem leiddi umræðuna og var
hrókur alls fagnaðar.
Siggi Vídó byrjaði 14 ára að stunda
sjóinn, fyrst sem háseti, svo stýri-
maður og síðan skipstjóri og útgerð-
armaður.
Hann var hafnarstjóri í Vest-
mannaeyjum 1982-1991, varð að
hætta vegna veikinda en starfaði
áfram á skrifstofu Hafnarsjóðs.
Hann sat í bæjarstjóm Vest-
mannaeyja og var forseti bæjar-
stjórnar Vestmannaeyja 1982-1984
og sat jafnframt í bæjarráði þetta
tímabil en dró sig í hlé af heilsufars-
ástæðum.
Hann var jafnframt varabæjarfull-
trúi kjörtímabilið 1978-1982.
Hann var formaður skipstjóra- og
stýrimannafélagsins Verðandi 1956-
1957 og hafnarvörður 1974-1976.
Hann var formaður íþróttafélagsins
Þórs 1975-1976.
Einnig var hann í sjómannadags-
ráði Vestmannaeyja, varamaður í
stjóm Hafnarsambands sveitarfé-
laga 1982 og formaður fiskideildar
Vestmannaeyja og sat í stjórn Fiski-
félagsins.
Siggi Vídó ávann sér traust í
hverju því sem hann tók sér fyrir
hendur og hann var alltaf á vaktinni
enda var hann ætíð tilbúinn að vinna
þau störf sem hann var beðinn um
hverju sinni.
í árslok 1983 fékk Siggi heilablóð-
fall og lamaðist að hluta hægi'a meg-
in og hægri hönd varð alveg óvirk.
Siggi ákvað að hætta í stjórnmálun-
um vegna þessara veikinda en það
má segja að hans góða lundarfar og
sjálfstraust hafi gefið honum styrk til
þess að halda áfram starfi hafnar-
stjóra og sinnti hann sínu daglega
stjórnunarstarfi eins og áður.
Með óbilandi viljastyrk fór Siggi í
endurhæfingu og styrkingu og eftir
skamman tíma sást Siggi klukkan
rúmlega hálfsex á morgnana hjóla í
vinnuna eins og ekkert hefði ískorist.
Þetta segir kannski meira en margt
annað um þennan heiðursmann.
Hann var góður vinur og hús-
bóndahollur með eindæmum og þó
svo að einhver aldursmunu hafi verið
á milli okkar þegar hann var hafnar-
stjóri kom það aldrei að sök. Ég man
eftir því að þegar ég fór á fyrsta hafn-
arsambandsþing mitt var Siggi leið-
togi hópsins og þar hlýddi maður for-
ingja sínum enda hafði hann allt í
hendi sér hvort sem um var að ræða
þingstörf eða gamanmál utan skipu-
lagðra þingstarfa.
Ef einhvern langaði í virkilega
góða og fjöruga umræðu um pólitík
var best að kíkja í kaffi á Boðaslóðina
til Erlu og Sigga. Þar var ekki legið á
skoðunum sínum enda vart um póli-
tískara heimili í Eyjum að ræða. Þeg-
ar líða tók að kosningum setti Vídó-
fjölskyldan í fimmta gírinn og þar
var ekkert eftir gefið a.m.k. síðasta
mánuðinn fyrir kosningar.
Á kveðjustund vil ég f.h. bæjar-
stjórnar Vestmannaeyja og hafnar-
stjórnar þakka Sigga Vídó fyrir far-
sæl og óeigingjörn störf í þágu
byggðarlagsins um leið og ég sendi
eftirlifandi eiginkonu, Erlu Eiríks-
dóttur, bömum og öðrum ættingjum
mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning heiðurs-
mannsins Sigga Vídó.
Guðjón Hjörleifsson,
bæjarsljóri.
Sigurgeir Ólafsson Vídó er einn af
þeim mönnum sem settu mikinn svip
á samfélagið í Vestmannaeyjum. Ég
minnist þess að sem bam heyrði
maður margar fræknar sögur af
þessum kappa, hvort sem um var að
ræða á íþróttasviðinu eða sem at-
hafnamanni sem stundaði sjóinn af
miklum eldmóði.
Að sjálfsögðu bar maður mikla
virðingu fyrir þessum kappa en ekki
lágu leiðir okkar Sigga saman fyrr en
kringum 1980 þegar hann tók þá
ákvörðun að hella sér í pólitíkina fyr-
ir Sjálfstæðisflokkinn.
Fyrir kosningarnar 1982 var sam-
starf okkar mjög náið og þá kynntist
ég Sigga Vídó og hans fólki náið. Það
var alveg einstaklega gaman að vinna
með Sigga fyrir þessar kosningar.
Áhugi hans og baráttuvilji var sér-
stakur. Léttleikinn réð ríkjum sem
hreif aðra með til að berjast fyrir því
að Sjálfstæðisflokkurinn næði meiri-
EYJOLFUR
JÓNSSON
+ Eyjólfur Jónsson
fæddist á Flateyri
2. ágúst 1917. Hann
lést á Sjúkrahúsi Isa-
ljarðar 2. ágúst síð-
astliðinn. Hann var
sonur þjónanna Jóns
Eyjólfssonar, kaup-
manns og Guðrúnar
Arnbjamardóttur.
Systkini hans eru
Kristín, f. 17.4. 1920,
búsett í Reykjavík;
Þórir, f. 11.4.1923, d.
10.10. 1964; Stein-
unn, f. 21.6. 1928,
1923. Maður Guðrún-
ar er Guðmundur Ní-
elsson, f. 25.2. 1957,
böm þeirra em Ní-
els, f. 17.1. 1985 og
Helga Kristbjörg, f.
29.9.1987.
Eyjólfur var stúd-
ent frá Menntaskól-
anum á Akureyri
1938. Hann starfaði
lengst sem verðlags-
eftirlitsstjóri á Vest-
fjörðum og einnig á
áram áður var hann
við kennslustörf á
Flateyri, f bæjar-
stjóm og í ýmsum trúnaðarstörf-
búsett á Flateyri og
Bryndís, f. 14.2. 1932, búsett á
Flateyri.
Eyjólfur átti tvö börn: 1) Jón
Eyjólfsson, f. 16.3. 1959, móðir
hans er Lilja Jónsdóttir frá Sela-
bóli, Öngundarfirði, f. 11.5. 1919,
d. 14.10. 1999. Kona Jóns er Guð-
rún Indriðadóttir, f. 8.2. 1956 og
eiga þau einn son Eyjólf, f. 16.8.
1996.
2) Guðrún Eyjólfsdóttir, f. 8.6.
1962, móðir hennar er Helga Her-
mundardóttir frá Akureyri, sem
var sambýliskona Eyjólfs, f. 6.7.
Margseraðminnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margserað minnast,
margs er að sakna.
Guð þeirri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Kæri Eyjólfur, ég hefði viljað að
ég hefði sagt þér hversu vænt mér
þótti um þig.
Þegar ég bjó fyrir vestan fyrstu ár
ævi minnar var ég oft hjá ykkur
ömmu Heddu og Guðrúnu frænku á
Mánagötunni. Er ég hugsa um þenn-
an tíma steyma fram hlýjar og
skemmtilegar æskuminningar.
Ég man svo vel eftir ykkur ömmu
á bláa Ford Bronco-inum, þið vorum
alltaf svo fín og settleg.
í minningunni sit ég aftur í (að
reyna vera kyrr) og þú ert að segja
mér sögur bæði af fólki og fjöllum.
Ég man ég spurði þig mikið og alltaf
svaraðir þú jafn þolinmóður.
Ritvélin þín var í miklu uppáhaldi
hjá mér, oft leyfðir þú mér að vélrita
og reyndir að kenna mér sitthvað í
leiðinni. En stundum þegar þú varst
ekki heima læddist ég inni herbergið
þitt og var þá eitthvað að fikta. Man
ég að eitt sinn festust nokkrir takkar
á ritvélinni saman og ég gat ómögu-
lega losað þá. Maginn var því skiljan-
lega í hnút þegar þú komst heim, en
þú skammaðir mig ekki frekar en
fyrri daginn. Og um kvöldið hlóguð
þið Guðrún mikið að þessu, já, þið
gátuð oft hlegið innilega saman.
um fyrir Isafjarðarbæ. Einnig
gegndi hann ýmsum trúnaðar-
störfum fyrir verkalýðsfélagið
Skjöld á Flateyri og Alþýðusam-
band Vestfjarða. Hann var einn af
stofnfélögum Sögufélags ísfirð-
inga og starfaði mikið fyrir félag-
ið. Hann gaf út ýmis ættfræðirit og
árið 1996 kom út rit um vestfirska
slysadaga frá árinu 1880-1940.
Útför Eyjólfs fer fram frá Flat-
eyrarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Ég trúi að þú sért nú mitt á meðal
vina og ættinga og þér líði vel.
Ég og fjölskylda mín vottum fjöl-
skyldu Eyjólfs sem og aðstandend-
um hans okkar dýpstu samúð.
Þín
Inga Björk.
Eyjólfur Jónsson lézt á ísafirði 2.
þ.m. eftir erfið og langvinn veikindi.
Hann fæddist á Flateyri við Önund-
arQörð. Þar sleit hann bamskónum
og bar alla tíð ákaflega sterkar taug-
ar til æskustöðva sinna. Kom það
fram í mörgu. Á Flateyri kaus hann
að eiga hinzta hvílustað.
Eyjólfur var einn í ótrúlega stór-
um hópi Önfirðinga, sem hélt til
náms við Menntaskólann á Akureyri,
strax að loknu barna- og unglinga-
námi á Flateyri. Hann lauk stúdents-
prófi frá MA árið 1938. Það er óneit-
anlega allrai' athygli vert að í
heimskreppunni á fjórða áratug ald-
arinnar skuli á annan tug ungra
manna frá fámennu byggðarlagi við
Önundarfjörð halda til langskóla-
náms - ýmist til Akureyrar eða
Reykjavíkur - þegar flestum lands-
mönnum reyndist fullerfitt að afla
sér brýnustu lífsnauðsynja. Lítill
vafi getur leikið á því að þar hafi
gætt áhrifa hinna merku skóla-
manna á Flateyri, þeirra Snorra Sig-
fússonar og Sveins Gunnlaugssonar,
sem voru skólastjórar barna- og
unglingaskólans á Flateyri.
Einnig kom það til að atvinnu-
hluta í bæjarstjóm Vestmannaeyja.
Sjálfstæðisflokkurinnhafði þá ekki
haft hreinan meirihluta í Éyjum í
sextán ár. Uppskeran varð góð. Ein-
hver stærsti sigur sem Sjálfstæðis-
flokkurinn hafði þá unnið varð stað-
reynd. Ég held að ílestir hafi verið
sammála því að Siggi okkar Vídó átti
stærstan hlut í þeim góða árangri.
Allar götur síðan áttum við Siggi
gott samstarf og ég fann alla tíð þann
mikla vináttuhug og stuðning sem
hann veitti mér í hinni pólitískubar-
áttu.
Siggi er einn af þeim mönnum sem
maður hefm' mikið lært af. Áhugi
hans fyrir öllum framfaramálum
Eyjanna var mikill þótt áhugi hans
fyrir hafnarmálunum stæði upp úr.
Siggi Vídó varð þeirrar gæfu að-
njótandi að sjá hugsjónamálin ræt-
ast.
Eyjamenn eiga Sigga mikið að
þakka.
Með þessum fáu orðum vil ég
þakka Sigga fyrir allt það ánægju-
lega samstarf og skemmtilegheit
sem við áttum saman og allan stuðn-
inginn sem hann sýndi mér alla tíð.
Við Ásta sendum Erlu og fjöl-
skyldunni okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Sigurður Jónsson.
ástand var mjög gott á Flateyri á
þessu tímaskeiði. Sólbakkaverk-
smiðjan vann þá karfa öll sumur, svo
að ungir menn gátu gengið að ör-
uggri sumaratvinnu og fjármagnað
þannig námskostnað sinn. Slíku var
ekki að heilsa í öðrum byggðarlögum
á þessum árum, þegar atvinnuleysið
setti svip sinn á allt mannlíf í landinu.
Það duldist engum sem kynntist
Eyjólfi Jónssyni að menntaskólaárin
á Akureyri höfðu haft mótandi áhrif
á hann. Hann hafði næma tilfmningu
fyrir meðferð íslenzks máls og þoldi
illa óvandaða málsmeðferð, hvort
sem var í rituðu eða töluðu máli.
Eyjólfur var um margt sérstæður
maður og væri rangt að segja að
hann hefði verið allra, enda batt
hann ekki bagga sína sömu hnútum
og samferðamennirnir. Hann var
víðlesinn og minni hans var frábært.
Það var hægt að fletta upp í honum
eins og alfræðiorðabók og honum
skeikaði ekki. Ef hann var í minnsta
vafa bað hann um frest áður en hann
gaf svar. Ungur að árum tók hann að
sökkva sér niður í fræðagrúsk og
heillaðist fljótlega af því. Hann fór
snemma að rita hjá sér frásagnir af
slysum á Vestfjörðum sem skráðar
eru í annálum, blöðum og tímaritum.
Löngu síðar tók hann að tengja þetta
við ættfræðirannsóknir sínar. Að
þessu vann hann í fjörutíu ár og birt-
ist árangur þess í ritinu Vestfirzkir
slysadagar 1880-1940. Ritið kom út í
tveim bindum árið 1996, sérstætt og
meridlegt verk, sem hefir að geyma
ómetanlegan fróðleik um vestfirzka
sögu. Ekki leikur á tvennu að Eyjólf-
ur var öðrum fróðari um vestfirzkar
ættir. Hann gaf út tvö ættfræðirit:
Fellskotsætt - Niðjatal Eyvindar
Þorsteinssonar bónda í Fellskoti í
Biskupstungum og Niðjatal Sveins
Jónssonar bónda á Hesti í Önundar-
firði og Guðrúnar Jónsdóttm- konu
hans.
Eyjólfur átti sæti í stjórn Sögufé-
lags ísfirðinga í aldarfjórðung og
annaðist fjárrreiður félagsins og af-
greiðslu á Ársriti þess og útgáfubók-
um lengst af á þessu tímabili. Hann
var einnig í ritnefnd Ársritsins í tvo
áratugi og ritaði fjölda greina í það á
liðnum ái'um. Ýmsum kann að hafa
fundizt hann sérvitur, en hann var
fyrst og síðast vanafastur og einstak-
lega reglusamur. Hann vildi hafa alla
hluti í röð og reglu, hvort sem var í
sambandi við fjármál eða á öðrum
sviðum. Reglusemi var honum í blóð
borin. Stjómarmenn Sögufélags ís-
firðinga vilja þakka honum að leiðar-
lokum farsæl störf og ánægjulegt
samstarf.
Seinustu árin var Eyjólfur þrotinn
að kröftum og dvaldi seinasta árið að
mestu leyti á Sjúkrahúsinu á ísafirði.
Hann hafði þó lengst af fótavist og
andlegum kröftum hélt hann til þess
síðasta. Nú hefir hann safnazt til
feðra sinna og nýtur þess að horfa yf-
ir Önundarfjörðinn, sem hann unni
svo mjög.
Jón Páll Halldórsson.