Morgunblaðið - 12.08.2000, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 12. ÁGÚST 2000 45
Dæmigerður júnflax úr Varzinu, a.m.k. 16-17 punda.
Marg’ir lax-
ar og stórir
I sumar gerðist það í fyrsta skipti að hópur
íslenskra stangaveiðimanna fór til laxveiða
á Kólaskaga í Rússlandi. Ævintýraljómi
hefur umvafíð svæðið, en alls konar
hrakfallasögur og sögusagnir um illan
aðbúnað og hættur á hverju strái hafa
einnig verið margar.
JÓN Ingi Ágústsson, landsþekktur
fluguhnýtari, hefur starfað sem leið-
sögumaður við ámar Varzina,
Panka, Sidorovka og Drosdovka síð-
ustu sumur og sagði hann í samtali
við Morgunblaðið að hinir finnsku
rekstraraðilar svæðisins hefðu haft
mikinn áhuga á því að kynna svæðið
fyrir fslendingum, en sjálfur hefði
hann rekið sig á ótrúlega fordóma
meðal þeirra sem selja veiðileyfi hér
á landi.
„Miðað við sögusagnirnar sem
gengið hafa var það sigur út af fyrir
sig að manna hollið, en menn urðu
ekki fyrir vonbrigðum, þarna er
mikill og stór lax, frábær veiði, og al-
veg ljóst að íslendingar geta margt
af Rússum og Finnum lært í rekstri
og umgengni við laxveiðiár," sagði
Jón Ingi í samtali við Morgunblaðið.
Ómar Blöndal og Stefán Bjarna-
son, sem voru í hópnum, bættu við
að þvert ofan í lýsingar sem þeir
hefðu heyrt, hefðu ekki verið neinir
drukknir þyrluflugmenn, engir her-
menn otandi hríðskotarifflum og
engir glæpamenn á hverju strái.
Þvert á móti var aðbúnaður góður,
húsnæði þægilegt, leiðsögumenn
fyrsta flokks, matur dálítið fábrot-
inn en mjög lystugur og síðast en
ekki síst ótrúleg veiði og varla smá-
lax að sjá. Einn í hópnum hafði
aldrei veitt stærri lax en sjö pund á
ævinni og hans síðasti á íslandi var
3,5 pund. Hann fékk hins vegar eng-
an undir 12 pundum í ferðinni til
Kóla. Stærsti laxinn í íslenska holl-
inu var 26 pund og flestir laxanna
voru á bilinu 14 til 22 pund.
Lítil nýting
„Þetta er ekki svæði fyrir þá sem
nenna ekki að ganga. Það þarf að
hafa fyrir hlutunum, en til marks um
eftir hverju þarna er að slægjast þá
flýgur þyrlufloti einu sinni í viku
með 140 erlenda veiðimenn frá
Murmansk til hinna ýmsu veiði-
svæða á Kólaskaga. Þetta stendur
yfir frá því í maí og fram á haust.
Færri hafa komist að en viljað hafa.
Þarna er aðeins veitt á flugu og
öllu er sleppt, utan að menn mega
hirða einn lax í smærri kantinum til
átu. Menn fara ekki með afla út úr
Rússlandi. Þarna er afar lítil nýting
á svæði, í þessum þekktu ám er
kannski verið að veiða á 'á til '/< af
laxgengu svæðunum. Svona eins og
að veiða Laxá í Kjós aðeins frá brú
og upp í Álabakka. Á þessum
ósnertu svæðum er mikið af laxi sem
er látinn algerlega í friði. Það er
annað en á íslandi þar sem vegir eru
lagðir inn á afrétti og laxamir hund-
eltir og drepnir hvar sem til þeirra
næst. Þama er ekki þetta íslenska
mottó að allir séu að veiða hver ann-
ars fisk og drepa eins mikið og hægt
er. Samt em engin áform um að
stækka veiðisvæðin og fjölga stöng-
um,“ segir Jón Ingi.
Níu í beit
íslenski hópurinn fór á stórlaxa-
tíma og meðalvigtin í aflanum var í
kringum 15-16 pund. Stefán lenti í
einu mesta ævintýrinu, setti í níu í
beit, þar af fjóra á gáratúpu sem
kallar fram yfirborðstöku. Sá
stærsti var 22 pund, enginn hinna
undir 14 pundum.
„Þetta er alger paradís og hvergi
tóma bjórdós eða línuflækju að sjá.
Ég tók eftir því að húsin voru öll á
búkkum, en ekki steypt niður eins
og hér á landi. Þegar ég spurði
hvers vegna þetta væri þannig var
svarið, að ef sú staða kæmi upp að
leggja þyrfti starfsemina niður, þá
væra landspjöllin í algera lágmarki
með þessu móti. Það er lýsandi fyrir
hugarfarið þama,“ sagði Ómar
Blöndal.
I borðsalnum í veiðihúsinu við Yarzinu.
Jón Ingi losar fluguna úr laxi fyrir Wilhelm NorðQörð.
%
MÆ