Morgunblaðið - 05.10.2000, Qupperneq 61

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 5. OKTÓBER 2000 61,
+ Oddný Bjarna-
dóttir fæddist á
Fáskrúðsfirði 23.
apríl 1914. Hún lést
29. september síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Stefanía
Markúsdóttir, f. 19.8.
1876, d. 10.4.1975 og
Bjarni. B. Austmann,
f. 19.8 1876, d. 1.5.
1955. Systkini henn-
ar voru; Þórður, f.
5.4. 1905, látinn;
Guðrún Björg, f.
31.6. 1906, látin;
Garðar eldri, dó ung-
ur; Ágúst, f. 10.9. 1909, látinn;
Andrea, f. 1.7. 1917, látin; Karl, f.
21.2. 1921, látinn; Andrés, f. 21.2.
1921; Hansína, f. 21.2. 1921;
Garðar Björgvin, f. 28.5.1928, lát-
inn.
Nú er elsku amma Dúdda farin,
nú hefur hún fundið friðinn og allar
þjáningar hennar á enda. Það er
alltaf erfitt að kveðja þá sem manni
Oddný giftist 6.11.
1937 Jóhanni
Bjarnasyni frá Vest-
mannaeyjum, f.
16.10. 1913, látinn.
Byggðu þau sér hús
á Asavegi 8 og eign-
uðust þar kjördóttur
sína, Hönnu. M. Jó-
hannsdóttur, f. 24.3.
1946. Hanna eignað-
ist tvær dætur: 1)
Rósa Mikaelsdóttir,
f. 24.9. 1964, hún á
þrjú börn, þau Jó-
hann, Samönthu og
Einar. 2) Bjarndís.
H. Mikaelsdóttir, f. 24.5.1967, hún
á tvö börn, þá Stefán og Tristan.
Utför Oddnýjar fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan
16.30.
þykir vænt um, en ég veit að nú líð-
ur þér vel hjá honum Jóa þínum,
nú eruð þið saman á ný.
Við systkinin kölluðum Dúddu
alltaf „ömmu Dúddu“, en hún var
gift afabróður okkar, Jóhanni
Bjarnasyni, sem lést snemma árið
1994, við kölluðum hana ömmu því
hún var alltaf svo góð við okkur og
tók alltaf svo vel á móti okkur,
bæði á Asaveginum og á „elló“.
Hún var alltaf svo þakklát þegar
við komum í heimsókn enda vorum
við eina fjölskyldan hennar hér í
Eyjum, því dóttir hennar og fjöl-
skylda öll bjó í Reykjavík.
Ég minnist ömmu Dúddu sem
góðrar, þrjóskrar, ákveðinnar konu
sem elskaði lítil börn, sem hún
sýndi t.d. í síðustu heimsóknunum
þegar hún var mjög veik og ég kom
með fimm mánaða dóttur mína og
hún vildi endilega láta hana setjast
hjá sér, lyfti fótunum upp og lét
eins og það væri ekkert að sér og
þær spjölluðu saman.
Nú kveð ég þig, elsku amma
Dúdda mín, og takk fyrir samver-
una. Minning þín lifir í hjarta okk-
ar. Megi góður Guð geyma þig og
vernda um alla eilífð.
Elsku Hanna Mallý, Rósa,
Bjarndís og aðrir aðstandendur,
megi Guð vera með ykkur og veita
ykkur styrk á þessum erfiðu tím-
um.
Kveðja.
Elva Björk Einarsdóttir.
ODDNÝ
BJARNADÓTTIR
BÖÐVAR
EGGERTSSON
+ Böðvar Eggerts-
son fæddist á
Hvammstanga 15.
nóvember 1912.
Hann lést á Land-
spítala - háskóla-
sjúkrahúsi í Fossvogi
19. september síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Ás-
kirkju 2. október.
Ekki hafði mig órað
fyrir því að í seinasta
skipti, sem ég sá afa
minn var á gjörgæslu-
deild Borgarspítalans.
Afi var alltaf sem klettur, sem
komst áfram í gegnum súrt og sætt
°g því var það erfitt á þessari stundu
fyrir mig að viðurkenna að e.t.v.
væri hann að renna sitt lífsskeið á
enda. En kallið kom skömmu eftir
að ég var farinn aftur til New York
og það er með miklum söknuði að ég
kveð afa minn í hinsta sinn.
Afi var vinur, sem hafði mikil
áhrif á mig frá unga aldri og þegar
ég óx úr grasi horfði hann á úr fjar-
lægð og var alltaf tilbúinn að gefa
mér góð ráð þegar á þurfti að halda.
Mínar fyi-stu minningar tengdar
afa hófust þegar foreldrar mínir
voru oftar sem áður erlendis og kom
það í minn hlut að dveljast á heimili
afa og ömmu í þann tíma. Það, sem
greyptist sem fastast í huga minn
voru morgnarnir þegar afi vakti mig
til þess að keyra mig í skólann. Þá
beið mín heitt súkkulaði og ristað
brauð, sem var eitt að því sem afi
var snillingur í að gera, því að heita
súkkulaðið, sem hann gerði er og
verður það besta, sem hægt er að
hugsa sér á köldum vetrarmorgnum
á Islandi. Ég veit að öll barnabörnin
eru mér sammála. Það, sem skipti
öUu máli var ástin og alúðin, sem
hann gaf okkur öllum. Hann lét sig
t.d. miklu máli skipta að við gengj-
um menntaveginn og veldum okkur
nám, sem við sjálf vildum nema og
hann hvatti okkur öll til dáða hvort
sem um var að ræða menntun,
•þróttir eða önnur áhugamál.
Afi var mjög ábyrgur einstakling-
ur, sem hann ávallt lét í ljós við þá,
sem honum þótti vænt um og stóðu
honum næst. Þessari ábyrgð fylgdi
mikill kærleikur, sem við öll fundum
frá honum. Alveg eins og elskulega
amma okkar þá kenndi hann mér
margt, sem e.t.v. er erfitt að læra í
nútímaþjóðfélagi þar sem hraði oft á
tíðum einkennir hegðun okkar og
lífshætti. Enda hef ég alltaf talið að
eitt það mikilvægasta, sem við kynn-
umst á lífsleiðinni séu kynni okkar
af eldra fólki, sem bjó í landi sem var
mjög frábrugðið því þjóðfélagi, sem
við nú búum í. Fólki,
sem hafði önnur sjón-
armið til lífsins og
nálgaðist eril dagsins á
annan hátt en nú tíðk-
ast. Það var því margt,
sem afi sagði mér í
gegnum tíðina, sem
alltaf á eftir að fylgja
mér.
Ein er sú minning,
sem alltaf á eftir að
verða mér sterk í
minni. Það var sú
ábyrgð og kærleikur,
sem afi sýndi þegar
amma veiktist og
dvaldi síðustu ár sín á dvalarheimil-
inu Skjóli. Afi stóð eins og klettur
við hliðinni á henni og á hverjum
einasta degi sat hann með henni og
gaf henni styrk og stuðning allt til
dauðadags. Ég fann að afi hafði
misst mikið þegar amma lést og það
var tómarúm, sem erfitt var fyrir
hann að fylla. Það að afi sat hjá
henni á hverjum einasta degi sýndi
hvernig persónuleiki hann var og
var lýsandi dæmi um skoðun afa um
mikilvægi fjölskyldunnar og þann
styrk, sem við getum gefið hvert
öðru á stundum sem þessum.
En nú er æviskeið þitt á enda en
minning þín varir að eilífu. Yndis-
legur sonur minn, Guðjón Kjartan,
varð þeirrar gæfu aðnjótandi að
kynnast þér og sýndir þú honum allt
það, sem þú sýndir og gafst mér
þegar ég var á hans aldri. Það er því
með söknuði, sem við feðgar kveðj-
um þig í hinsta sinn en ég mun segja
syni mínum allar þær sögur, sem þú
sagðir mér. Þannig verður þú ávallt
hjá okkur og minningin um þig berst
frá kynslóð til kynslóða um ókomna
framtíð. Það, sem gleður okkur
feðga, er að nú hvílir þú við hliðina á
ömmu, sem þú elskaðir og dáðir.
Ég veit að þú, amma, og Eggert
eruð hlið við hlið horfandi á okkur
öll, sem fylgja þér til grafar og ég
veit að þið sendið okkur hlýja
strauma, sem styrkja okkur í þeirri
sorg, sem við nú upplifum.
Vertu sæll að sinni, elskulegi afi
Böðvar.
Böðvar Eggert Guðjónsson.
Það er erfitt að setjast niður og
ætla að skrifa aðeins nokkrar línur í
minningu um hann Böðvar afa.
Annar eins öðlingur er vandfund-
inn og að hafa verið þess aðnjótandi
að eiga hann sem afa verður aldrei
fullþakkað. Hann var bæði bóngóð-
ur og greiðvikinn svo eftir var tekið.
Minningabrot renna gegnum hug-
ann.
Afi og amma á selvó heyra nú for-
tíðinni til en mikið var gott að koma
þangað, sama hvernig stóð á og
sama á hvaða tíma það var. Hver
man ekki eftir jólaboðunum á selvó
sem voru einn af hápunktunum á jól-
unum eða sunnudagsmatarboðunum
hér á árum áður? Var þá öllu tjaldað
til og vel gert við alla. Svo voru
ógleymanlegar sleðaferðirnar, þeg-
ar afi dró sleðann upp og hljóp svo á
eftir okkur niður, eftir sleðaferðirn-
ar gaf hann okkur kók og prins, sem
var ekki sjálfsagður hlutur þá. Við
gistum oft hjá afa og ömmu, alltaf
fór afi með okkur inn og las eða
sagði okkur söjgur, fór svo með bæn-
irnar á eftir. A morgnana þegar við
vöknuðum var afi alltaf tilbúinn með
heitt kakó sem hann lagaði sjálfur
og ristað brauð. Hann kom oft á
sunnudagsmorgnum og sótti okkur
til að fara með okkur í sunnudags-
bíltúr, farinn var rúnturinn niður á
höfn og niður að tjörn til að gefa
öndunum. Það voru ekki fáar leik-
húsferðirnar sem hann fór með okk-
ur. Sumarbústaðaferðirnar á sumr-
in. Svona mætti lengi telja.
Hvernig hann sinnti henni ömmu
Steinu í veikindum hennar var aðdá-
unarvert og þegar hún féll frá fyrir
rúmlega þrem árum má segja að
stór hluti af afa hafið farið með
henni. Daglega vitjaði hann leiðis
hennar og var það í einni slíkri ferð
sem aðdragandi að kallinu kom.
í dag verður hann lagður til
hinstu hvflu við hliðina á ömmu
Steinu.
Blessuð sé minning þeirra beggja.
Oss héðan klukkur kalla
svo kallar Guð oss alla
til sín úr heimi hér
þá söfnuð hans vér sjáum
og saman vera fáum
í húsi því, sem eilíft er.
(V. Briem.)
Böðvar A. Eggertsson,
Ingibjörg Eggertsdóttir.
JtXlIXlIIIIIIlIIXjC
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
■+-
P E R L A N
Sími 562 0200
íi IIIIIIIIIIIIIIlÍI
HELGA SJOFN
FORTESCUE
+ Helga Sjöfn
Fortescue fædd-
ist í Reykjavík 19.
janúar 1984. Hún
Iést á gjörgæsludeild
Landspítalans 14.
ágúst síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Grensás-
kirkju 23. ágúst.
Lífið gengur allt
mjög hægt og hljótt
fyrir sig hjá mér eftir
að þú fórst en þá minn-
ist ég sögunnar sem við
sömdum einu sinni
saman. Hún var um garðinn sem var
fullur af blómum og trjám. Okkur
fannst hann voðalega fallegur en
seinna hljóp ofvöxtur í eitt tréð svo
það skyggði á öll hin trén og blómin.
Vöxtur trésins var svo mikill að ræt-
ur þess tróðu sér út í allan jarðveg-
inn og króna þess lá eins og ský yfir
öllum hinum trjánum og blómunum.
Stóra tréð óx með ógnarhraða og
þurfti mikla næringu. Þegar sólin
skein náði hún ekki til smáa gróðurs-
ins af því að stóra tréð þurfti hana
alla og þegar rigndi tóku rætur stóra
trésins alla næringuna. Þegar fólkið
sem átti garðinn uppgötvaði hvað
var í gangi hélt það fund en þar
komu fram ýmsar skoðanir. Hvað
átti til bragðs að taka?
Ein hugmyndin var sú
að fella stóra tréð til
þess að litlu trén og
blómin gætu lifað. Önn-
ur hugmyndin var sú að
láta bara stóra tréð lifa
en það þótti mörgum
slæmt. Þín hugmynd
fannst mér fegurst,
hún var svona: Að taka
stóra tréð og snyrta
krónu þess þannig að _
tréð þyrfti ekki svona
mikið pláss og rætur
þess ekki heldur. Þá
myndi sólin skína á litlu
trén og blómin og rætur þeirra
myndu einnig nærast vel. Þannig
gætu allir reynt að vera vinir.
Jarðarförin þín fór vel fram. í
kirkjunni var mikið af góðu fólki sem
söng og fyllti kirkjuna lífi. Sr. Ólafur
Jóhannsson jarðsöng þig af mikilli
einbeitingu. Allt þetta skipulögðu
mamma þín, Nonni og Rúnar. Sigríð-
ur María systir þín og Jón Ingi bróð-
ir þinn báru blóm á undan þér og all-
ir í kirkjunni voru vinir. Sniglarnir
fóru á undan þér á hjólunum sinum
upp í garð. Það er búið að blæða mik-
ið úr augum allra þeirra sem kynnt-
ust þér. Ég gleymi þér aldrei rósin
mín, sjáumst síðar.
Pabbi.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
systir,
HELGA BJÖRGVINSDÓTTIR,
Brekastíg 7b,
Vestmannaeyjum,
sem lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja sunnu-
daginn 1. október, verður jarðsungin frá
Landakirkju, Vestmannaeyjum, laugardaginn
7. október kl. 10.30.
Oddur Júlíusson,
Stefán P. Bjarnason, Ásiaug St. Kjartansdóttir,
Guðjón Gunnsteinsson, Ágústa Kjartansdóttir,
Svanur Gunnsteinsson, Ingunn Arnórsdóttir,
barnabörn, systkini og aðrir aðstandendur.
+ Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR HALLDÓRSSON 1 ...... * lii
frá Hólshjáleigu, 1« Mm
Lagarfelli 21, J. Jpk . 'mM
Fellabæ,
verður jarðsunginn frá Egilsstaðakirkju laugar- f’
daginn 7. október kl. 14.00.
1 BS
Börn og fjölskyldur hins látna.
Birting nfmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúfmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.