Morgunblaðið - 12.12.2000, Qupperneq 46

46 ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
ELDUR í ÍSFÉLAGINU
Griðarlegt tjón varð þegar fískvinnsluhús fsfélags Vestmannaeyja brann á laugardagskvöld
i
f
)
i
I
i
*
k
í
!
i
I
|
|
k
i
t
|
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Slökkvistarfíð tök rúman sölarhring og vakt var við húsin fram á mánudagsmorgun. Nokkrir slökkviliðsmenn úr Reykjavík komu Eyjamönnum til aðstoðar.
100 manns börð-
ust við eldinn
þegar mest lét
✓
Eldurinn í húsi Isfélagsins í Vestmanna-
eyjum var mjög mikill þegar frá byrjun. I
samtali við Bjöm Jóhaiin Björnsson segja
slökkviliðsstjórinn og lögreglufulltrúi í Eyj-
um að byggingin hafí logað stafna á milli og
í raun hafí baráttan verið töpuð frá upphafi.
TILKYNNING um brunann í fisk-
vinnsluhúsi ísfélags Vestmannaeyja
við Strandveg barst lögreglu kl. 21.58
á laugardagskvöld, er tveir lögreglu-
menn á eftirlitsferð sáu hvar tvær
eldsúlur stigu upp úr þaki tengibygg-
ingar sem er nyrst í húsi félagsins.
Slökkvilið var þegar kvatt á vett-
vang og slökkvistarf hófst með aðstoð
lögreglu, björgunarsveitarmanna úr
Eyjum og fjölmargra annarra heima-
manna. Þrír bflar slökkviliðsms komu
á vettvang ásamt dælubfl af flugvell-
inum og þremur kranabílum í eigu
einkaaðila. Þá var notast við dælu
lóðsbáts frá Vestmannaeyjahöfn. Á
innan við hálftíma var á fjórða tug
manna að berjast við eldinn og fjölg-
aði þeim eftir því sem leið á.
Upp úr klukkan ellefu fannst
mönnum á staðnum þeir vera búnir
að ná tökum á eldinum, þegar hann
blossaði upp á ný um miðnættið.
Reykur kom þá undan þakskyggni
austanmegin á byggingunni og síðan
eldtungur sem teygðu sig til himins.
Eftir þetta varð illa ráðið við eldhafið
og beindist slökkvistarfið að því að
bjarga sem mestu og reyna að loka
ákveðnum svæðum fyrir eldinum.
Um hálffjögurleytið var slökkvi-
starfi að mestu lokið, en það hélt þó
áfram eftir degi á sunnudegi og lauk í
raun ekki fyrr en um kvöldið, um sól-
arhring eftir að eldsins varð fyrst
vart.
Ellefu slökkviliðsmenn
frá Reykjavík
Þegar mest lét um nóttina er talið
að um 100 manns hafi komið að
slökkvistarfinu á einn eða annan hátt.
Meðal þeirra voru 11 slökkviliðsmenn
frá Slökkviliði höfuðborgarsvæðisins,
en þyrla Landhelgisgæslunnar flaug
með þá frá Reykjavík til Vestmanna-
eyja í tveimur ferðum. Þeir höfðu
einnig tækjabúnað meðferðis, sem
talið var að gæti komið að gagni og
komst með þyrlunni. Þar á meðal
voru eldvama- og eiturefnabúningar
þar sem hætta var talin á miklum
ammoníaksleka frá tönkum við frysti-
klefana sem höfðu að geyma 12-14
tonn af ammomaki. Fyrst komu 5
slökkviliðsmenn úr Reykjavík um
hálftvöleytið um nóttina og í seinni
ferðinni komu 6 menn til viðbótar um
klukkan hálffjögur.
Að sögn Elíasar Baldvinssonar,
slökkviliðsstjóra í Eyjum, munaði svo
sannarlega um liðsaukann frá
Reykjavík. Kunnátta þeirra og
reynsla komu að góðum notum. Hann
telur þessa slökkviliðsmenn, sem eru
í þessu að atvinnu, hafa einnig haft
mikla reynslu út úr brunanum. Enda
hafi þeir ekki gerst stærri hér á landi
í seinni tíð.
Töpuð barátta frá upphafí
Tryggi Ólafsson, lögreglufulltrúi í
Vestmannaeyjum, var á vakt þegar
bruninn kom upp og segir hann í sam-
tali við Morgunblaðið að þegar Ijóst
var að um stórbruna var að ræða
hefði hættuástand getað skapast. Því
var aðliggjandi götum lokað, enda
hafði mannfjöldi safnast saman við
húsið til að fylgjast með slökkvistarfi.
Tryggvi segir það ljóst að veðrið hafi
hjálpað til, hefði vindur verið úr ann-
arri átt hefði getað farið enn verr.
Hann segir slökkvistarfið hafa verið
gífurlega erfitt, vatnsdælur hafi illa
haft undan. í fyrstu hafi verið örðugt
að komast að eldinum.
„Þetta var að mínu mati töpuð bar-
átta frá byijun. Eldurinn var það
mikill, við höfum ekki upplifað annað
eins héma. Byggingin logaði stafn-
anna á milli. Þegar ég kom á vettvang
fyrst fannst mér strax að ekkert yrði
við ráðið. Fyrst héldum við að ein-
angrun væri betri á milli húsanna en
svo var því miður ekki. Um tíma vor-
um við einnig hræddir við að amm-
oníak læki út í andrúmsloftið en það
tókst að kæla tankana niður og koma
í veg fyrir að þeir myndu springa,"
segirTryggvi.
Engan sakaði við slökkvistarfið en
á stundum mátti litlu muna að illa
færi. Þannig höfðu slökkviliðsmenn
sem vom að störfum upp á þaki ís-
félagshússins á orði, að þeir fyndu
sprengingar undir fótunum á sér. Þá
lá við slysi um miðjan sunnudaginn
þegar límtrésbiti féll nokkra metra til
jarðar, fáum metram frá slökkviliðs-
manni að störfum.
Ekkert útilokað
varðandi eldsupptök
Eldsupptök eru enn ókunn og
komu starfsmenn ríkislögreglustjóra
og Brunamálastofnunar til Eyja í
gær til að rannsaka vettvang. Eldur-
inn kom upp í austurenda tengibygg-
ingar þar sem tveir rafmagnslyftarar
voru. I fyrstu var talið að þeir hefðu
verið í hleðslu en svo reyndist ekki
vera. Skammt frá lyfturanum voru
fiskikör og tvö bretti með pappaöskj-
um sem reyndust góður eldsmatur
við þær aðstæður sem sköpuðust í
brunanum.
Að sögn Tryggva er talið að síðustu
mannaferðir í og við ísfélagshúsið
hafi verið um hálffimmleytið, um
fimm tímum áður en eldsins var vart.
Fiskvinnsla var ekki í gangi á laug-
ardeginum en verkstjórar höfðu verið
á ferðinni í venjubundnu eftirliti.
Tryggvi segir rannsakendur branans
ekki útiloka neina möguleika varð-
andi möguleg eldsupptök, íkveikja sé
inni í myndinni eins og hvað annað.
Elías Baldvinsson er slökkviliðs-
stjóri að hlutastarfi, aðalstarf hans er
að veita áhaldahúsi bæjarins for-
stöðu. Hann hefur 30 slökkviliðsmenn
á sínum snærum sem allt eru áhuga-
menn. Þegar honum barst tilkynning
um brunann í ísfélagshúsinu var
hann staddur í jólahlaðborði í Kiw-
anis-húsinu. Þegar hann kom upp á
slökkvistöð voru menn hans þegar
lagðir af stað. í fyrstu komu 26
slökkviliðsmenn á staðinn og tveir af
þeim fjórum sem staddir voru í
Reykjavík komu sér með fyrstu
mögulegu flugferð til Eyja.
Eins og bensfneldur
„Þegar ég kom á staðinn var mjög
mikill eldur í nyrsta húsi byggingar-
innar, það mikill að logarnir stóðu
upp úr þakinu. Við komum að á þrem-
ur bflum og byrjuðum störf vestan-
megin í húsinu. Þetta var eins og
bensíneldur því við réðum ekkert við
hann. Á milli nyrsta hússins og næsta
við er brunaveggur sem ég var að
gæla við að héldi. En það gerðist ekki
því álhurð hefur sennflega bráðnað og
hleypt hitanum inn í húsið. Um ell-
efuleytið sá ég að kominn var eldur
suður fyrir þennan brunavegg. Hann
breiddist mjög ört út, kom upp úr
þakinu og síðan leiddi þetta í suður-
átt. í syðsta húsinu voru ammoníak-
tankar og menn voru búnir að loka
fyrir þá sem þeir komust að. Ekki
tókst að loka einum þeirra þannig að
hætta var á að tankamir myndu
springa," segir Elías.
Hann segir að þrátt fyrir allt vatns-
magnið, á annan tug tonna á klukku-
tíma, hafi illa gengið að ráða við eld-
inn. Það hafi ekki verið fyrr en
eldurinn færðist frá austurhlið húss-
ins til vesturs í vinnslusalinn. Þá hafi
slökkviliðsmenn komist inn í húsið á
tveimur stöðum og náð betur tökum á
eldinum. Þetta var um þijúleytið um
nóttina og skömmu síðar fór slökkvi-
starfið að ganga betur.
Elías telur að miðað við erfiðar að-
stæður, tækjabúnað og mannskap,
hafi slökkvistarfið gengið ágætlega,
loksins þegar tókst að komast að eld-
inum. Hann lýsir einnig yfir ánægju
með samstarfið við slökkviliðsmenn-
ina úr Reykjavík og segir það þakk-
arvert að ákveðið hafi verið að senda
liðsaukann til Eyja.