Morgunblaðið - 12.12.2000, Page 80

80 ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Hundalíf
Ljóska
1V24/0Ö
í árætlaégsjálfaðbúatilallarmínar Pappírsskutlur!
jólagjafir.. og gettu hvað allir fá frá
mér..
/YOU'RE LUCKY..YOU '
V60T YOUR5 EARLY^
r
Þú ert heppinn..
Þú fekkst þína snemma!
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Tónelskur á
villigötum
Frá Haraldi Ingþórssyni:
ÉG LOFAÐI einhverjum því eftir
Megasartónleikana um daginn að
koma skoðun minni á framfæri ef ég
sæi á prenti of mikil mærðarskrif um
atburðinn. Hver upplifir á sinn hátt
og ekki langaði mig til að verða fyrri
til að hallmæla meistaranum. Það
skal strax tekið fram að aðdáun mín á
Megasi beið engan hnekki umrætt
kvöld. Ég stóð glaður upp í lokin til að
hylla þennan höfuðsnilling íslenskrar
tungu. Hitt var allt önnur Ella að
hljómsveitm og útsetningamar voru
eiginlega bara leiðinlegar. Um tíma
fannst mér eins og á sviðinu væri ein-
hvers konar blanda af Geirmundi og
Brimkló. Andlaust spil í of mikilli út-
setningu og alls engin leikgleði. Það
sárvantaði einfaldleikann. Svona sull
hefur aldrei hentað Megasarlögum,
eða ef því er að skipta neinu öðru en
Bylgjunni sem ekki leikur Megas-
arlög. Jafnvel þegar verið var að
reyna að keyra upp tempóið náði
bandið aldrei að rokka. Bumbuslag-
arinn Birgir Baldursson var oft sá
eini sem hafði einhverja hugmynda-
auðgi tii að gæða tónana lífi.
í upphafi voru þeir tveir á sviðinu
Megas og Jón Ólafsson. Megas söng
nýju lögin sín og snerti áheyrendur
djúpt í hjartað með textum sem enn
hafa bit til að skera til blóðs. Því eru
aðdáendur hans vanir og það viljum
við heyra. En meistarinn er enginn
hetjutenór. Það hljómaði því ein-
kennilega í mínum eyrum flygilund-
irspilið sem var bæði flókið og leikið
af miklum ásláttarþunga eins og það
þyrfti að upphefja eða yfirkeyra eitt-
hvað. Það er bara ekki þannig þegar
textinn er í aðalhlutverki
í öðrum kafla tónleikanna voru
komnir á sviðið tveir gítarar, bassi og
trommur auk hUómborðsins, í „óraf-
magnaðri" uppsetningu. Það fór
skemmtilega af stað, mjög nett spiiað.
Hárfínn suðurríkjaUmur einhvers
staðar í gítartónum Guðmundar Pét-
urssonar og Stefáns Magnússonar og
rödd textaskáldsins var hvergi ýtt tU
hliðar. Ég var alveg sáttur við þessa
meðhöndlun. Fágað spil sem virkaði
einfalt í framsetningu. En eftir það
fór ánægjan dvínandi og botnaði al-
veg í einhverri hræðUegustu meðferð
á laginu BirkUand og ég sem sögur
Megas snerti áheyrendur djúpt
með textum sem enn hafa bit til
að skera til blóðs, segir höfund-
ur, honum þótti undirleikurinn
hins vegar andlaust spil.
fara af, en þá var hafinn þriðji hluti
kvöldsins með meira rafmagni en í
öðrum hlutanum. Þriðja eyra Megas-
ar, Guðlaugur Óttarsson, kom að lok-
um eins og bjargvættur inn í raf-
magnaða hlutann með sína ótrúlegu
ótóna og gerði það sem hann gat til að
lífga upp á stemmninguna. En hljóm-
sveit sem ekki rokkar í lögunum sem
Megas spUaði með íkarus verður
seint bjargað.
I guðs bænum tónlistarmenn nær
og fjær. Ekki gera einfalda hluti
flókna. Dægurlög og trúbadora-
söngvar verða aldrei betri í stærri
búningi. Það er hægt að drepa okkur
áheyrendur úr leiðindum með ofút-
setningum og það er hægt að drepa
bestu útsetningar með líflausu spUi. I
báða þessa pytti féll því miður hljóm-
sveit kvöldsins. Ef einhver man eftir
Loðinni rottu veit sá hinn sami að það
er vel hægt að sameina fágaða spUa-
mennsku og glashart rokk og ról,
leikgleði og atvinnumennsku. Þetta
fengum við sjaldan að heyra sl. mánu-
dagskvöld. Megas er þó sem betur fer
máttugri en svo að kvöldið hafi verið
ónýtt og þegar lokalagið, vinarkveðj-
an „Þú bíður (allavegana eftir mér)“,
hljómaði var eins og töfradufti hefði
verið dreift yfir áheyrendur. Ekkert
gat lengur spillt fyrir okkur ánægj-
unni.
HARALDURINGÞÓRSSON,
Hátúni 13, Álftanesi.
Verkfallið bitnar
á nemendum
Frá Skúla Baldurssyni:
ÉG ætla að fjalla aðeins um kjara-
deildu framhaldsskólakennara og
ríkisins. Eftir þessar vikur af verk-
falli finnst mér
ljóst að það vant-
ar samingsvilja af
beggja hálfu, en
þó meira hjá rík-
inu. I samningum
verða menn að
mætast á miðri
leið, það verður
aldrei faUist ein-
Skúli hliða á kröfur
Baldursson annars aðilans.
Verkfallið bitnar á þúsundum
framhaldsskólanemenda sem flestir
eru orðnir uggandi um þessa önn og
þá næstu. Margir þeirra eru famir á
vinnumarkaðin og skila sér seint í
skólana aftur. Margir eru þó að lesa
af fullum krafti í þeirri von að verk-
fallið leysist.
Það er einlæg ósk mín að samn-
ingsaðilar taki sig saman í andlitinu
og hætti þessu orðaskaki í fjölmiðl-
um og semji sem fyrst um viðunandi
kjör sem sýnt þykir að hægt sé að
lifaá.
SKÚLIBALDURSSON,
baðvörður.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.