Skírnir - 01.12.1909, Qupperneq 20

308
Um starf og stjóm sjúkrasamlaga.
eg var að nefna, því að hún er upphaf og undirstaða
þess, sem hér verður rætt.
Þess ber að gæta um fram alt, að sjúkrasamlög eru
ábyrgðarfélög eða tryggingarsjóðir, rétt eins og þilskipa-
ábyrgðarfélög eða brunabótasjóðir.
Ef einhver kaupir hafskip og ver til þess aleigu sinni,
en kaupir sér ekki tryggingu á skipinu gegn sjávarháska,
þá heimska hann allir; »er maðurinn vitlaus«, segja þeir,
»að vilja eiga á hættu að missa aleigu sína í sjóinn, úr
því hann getur fengið keypta tryggingu fyrir fullri upp-
bót, ef skipið ferst?«
Annar reisir timburhús og tryggir það ekki gegn
eldsvoða; »skelfingar flón er maðurinn«, ymur i öllum,
»að láta húsið standa óvátrygt«.
Þeir eru teljandi, sem eiga hafskip eða timburhús;
flestir alþýðumenn eiga hvorki skip né hús og mjög
margir eiga ekkert, hvorki laust né fast, svo að neinu
nemi. Og þó bjargast þeir af — ef þeir halda heilsunni.
Heilsan er aðaleign efnalítilla manna.
Heilsan er aleiga allra fátæklinga.
Skipseigandi fer ekki á vonarvöl, þó að skipið hans
farist óvátrygt, ef hann heldur heilsu sinni; húseigandi
fer ekki á sveitina, þó hann sé það flón að vátryggja ekki
hús sitt og missi það bótalaust í eldsvoða — ef hann
missir ekki líka heilsuna.
Heilsan er meira verð en skip og hús eða aðrir fjár-
munir.
Heilsan er dýrmætasta eign hvers manns; hún er
sannkölluð aleiga þorra manna í öllum löndum, af því að
alstaðar í heimi er þorri manna félítill eða félaus.
Þess vegna er heilsutrygging miklu nauðsynlegri fyrir
alþýðu manna, en húsatrygging eða skipa, eða nokkur
önnur trygging.
Þess vegna þurfa sjúkrasamlög að komast á fót hér
á landi, engu síður en í öðrum löndum.