Skírnir - 01.12.1909, Blaðsíða 87

Erlend tíðindi.
375
inkunnar, vöktu þær þegar óhug margra mætra manna víðsvegar,
og var skipuð nefnd í París ýmsum hinna frægustu manna »til þess
að vernda píslarvotta spánverskrar kúgunar«. Nefnd þessi sendi
afar harðorð mótmæli gegn meðferðinni á Ferrer, en engu að síður
dæmdi herdómur hann til lífláts 9. október og var hann skotinn
að morgni 13. s. m. — Aftaka Ferrers fróttist á svipstund út um
víða veröld, og urðu í mórgum stöðum uppþot og óeyrðir, einkum
meðal jafnaðarmanna og trúleysingja. Hófust rósturnar fyrst í
Parísarborg og fekk þar einn lögregluþjónn bana, en margir særð-
ust. Síðan voru mótmælafundir háðir víðsvegar í stórborgum heims-
ins og fluttar afar stórorðar ræður gegn rangsleitni spönsku stjórn-
arinnar og klerkdómnum. Sumstaðar var gerður aðsúgur að kirkj-
um og unnar á þeim skemdir, og hvervetna þurfti lögregla og
jafnvel herlið að verja spanska sendiherra, því að gegn þeim sneri
múgurinn heift sinni. Heima á Spáni gætti óeirðanna í minna lagi.
Þó var sækjandi málsins gegn Ferrer skotinn til bana á stræti, og
stjórnin varð að hröklast frá völdum eftir harða hviðu og geysi-
skammir í þinginu. Klerkar gerðu sór alt far um að uppræta skóla
Ferrers, og var mörgum þeirra lokað, útgáfubækur hans brendar á
báli og fjöldi manna hneptir í fangelsi, þar á meðal um 90 stúlk-
ur og verkmannakonur.
Ófriði Spánverja hefir haldið áfram í Marokkó. Kostar hann
þjóðina stórfé og mælist afarilla fyrir hjá landsl/ðnum, enda hefir
spanska hernum veitt þunglega, og oft beðið stór áföll.
Hvorirtveggju hafa haft í frammi hina mestu grimd og unnið það
tjón, er þeir mest máttu. Ófriðurinn hefir þó heldur sljákkað síð-
an l haust, og mun allmjög sorfið að Kabýlum, en ekki hefir frið-
ur verið saminn enn.
Frá Japan Og Koreu eru þau tíðindi, að japanska
mikilmennið Ito Hirobomi var myrtur í Charbin 26. október síðastl.
Fóll hann fyrir morðvopni Kóreubúa eius í hefnd fyrir tilraunir hans
til að efla veldi Japans og innlima Kóreu í það. Hann var talinn
mestur stjórnmálamaður Japana og átti mestan þáttinn í hinum
miklu framförum þar í landi síðustu áratugina. Hann kynti sór
menningu Norðurálfubúa og tók hana til fyrirmyndar í ýmsum
framfarafyrirtækjum í ættlandi sínu. Ito var helzti hvatamaður-
inn að því, að Japanar fengu þingbundna stjórnarskipun 1889.
Hann var oft i ráðuneyti keisarans, stundum forsætisráðherra. Hann