Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 32

á finna, a(T ÍMigur fylgdi máli. Gafst mer og, áður
ferðinni var lokið, færi til að sjá ina söinu i Jieíin
krínguinstæðuin, livar annars jnirfti við enn saungs,
og dró sig J)á eínginn í hle, þó ekki þætti árenn-
ilegt. A þessari ferð hef eg vitað veður ólík-
ast. Frá Jiví við lögðmn gegnuin Eýrarsund, á
jiriðjudaginn, 12ta ágiist, sneimna morguns, og
kvöddum kastalann með nokkruin skotum, sá
ekki báru á sjó í 8 daga, og liefði allan jiann
tíma mátt hafast við á íslenzku tveggjamannafari,
jiar sem við vorum; gengu sífehlir hitar og logn,
og hlærinn, ef nokkur var, optast á inóti; enn
undarlega skilaði okkur áfram. Miðvikudaginn
jiann 20ta fengum við stinnan austanvind, ylgju
og dymmviðri, og j)á áttum við eptir reíkníng-
unum að sleppa gegnum sundið íViir sunnan
Friðareý (Fairhill), sáum og so inikið til lanz að
j)\í skakkaði ekki. Enn j)á var líka friðurinn
ríti. Að morgni var komið hið mesta foráttu-
veður á norðan, brakaði i livurju tre, og dreíf
sjóinn framanyfir allt skip, aptur að aptasta sig-
lutre; fellu og margir hoðar óbrotnir inn yíir öldu-
stokk, og jieíttu skipinu so ójiirmilega, að hle-
borðiog níestum öll fallstykkiri hvurfu í sjó mörgum
sinuum, og virtist skipið so Iaust í sjónuin, sein
upp mundi j)að er niður átti. Kippirnir voru so
harðir, að hvurki mátti sitja ne liggja, og a!It
lirökk fyrir er laust var; gætir slíks miklu meíra
á herskipi enn uokkru öðru skipi, sem eg hef
ákomið, jiví j)eím skýtur miklu hærra uppiir sjó.