Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 53

til, og flestum lield eg allvel, og væri það betur,
Jjví þeír eru aísínu leíti sama í stöðunumogbændur
eru í sveítunum: undirstacía lanzins velmeígunar;
því fje þeírra er kyrt í landinu, eýkst þar og
eýðist, og af þeím rótum rennur sú kaupmanna-
stett, sein landinu er áríðandi, og máttarstofn
þjóðarinnar, að því leíti sem hún er uppá önnur
lönd komin. Kaupmenn barma ser yfir liinni ís-
lenzku kaupverzlun, og raunin ber vitni um, að
hún liefir hehlur orðið þeíin ervið á síðustu árum,
so þeír hafa fullt í fángi með að hahlast við,
hafa mátt til að borga dýrum dóinuin íslenzku
vörurnar, og farið heldur lialloka fyrir lausa-
kaupmönnuin, heíinta því með oddi og eggju að
þeíin se ný byrði á herðar Iögð, so þeír geti
sjálfir viðhaldist. Er það öllurn auðsært, að lanz-
ins gagn og hinna útlendu kaupmanna eígast her
við. Verzlunar-frelsinu er atför veítt, og verði
það undir, má so til ætla, að siglíngum til Ianz-
ins fækki, þeím til baga, sem aungva sök hafa,
enn hinum í vil, er sjálfum ser eíga um að
kenna, ef þeím farnast miður enn skyldi; því
gætu lausakaupmenn undir því risið, að þeíin væru
nýar álögur gjörðar, samkvæmt uppástiíngum þeím
og kostnaðar-yfirliti, er kaupinenn hafa samid bæði
fyrir sig og þá, og haldið samt áfram ferðuin
sínuin til Islanz, ættu fastakaupmenn sjálfir að
geta hahlist vel við, ef þeír höguðu verzlun sinni
eptir eðli lanzins og ásigkomulagi, og sainkvæint
tilgángi þexrra laga, sem stjórnin hefir sett um