Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 75

að lýsa fyrir kunmigum — livurt sem þar heldur
eíga hlut aíí íslenzkaðir Danir eía danskacíir Is-
lendíngar; allmargir prestar taka rædur síuar úr
dönskum hókum, og tekst ekki æfinlega jafnt aí
leggja þær ut; sýslumenn rita livurki dönsku
ne íslenzku, og amtmennirnir veíta viðtöku þeíni
eínuin skjöluin, sem rituð eru á útlenzku máli;
flestar bækur sem koma út nýar eru enda dönsku-
skotnar. Er þá von aú alþýðan tali lireína ís-
lenzku? Fáir eru þó eíns auinlega staddir eínsog
við, sem talað höfuin íslendínga-máli í Kaup-
mannahöfn, og valla held eg sögurnar geti læknað
okkur, þó við höfum þær daglega i höndum, eíns
mörg ár og við vorum þar.
Veðráttufarið okkar íinnst mer allviðunanlegt,
þó eg hafl vanist öðru betra um stund, og er skainm-
degið liðið so eg valla veít af, hefir og þennan
vetur framað nýári viðrað staklega vel: optast
auð jörð, heíður liiinin og þíðvindi af suðri, sem
her er fegursta átt, og þekkist ekki sunnanlanz,
því þar er landáttin vön að vera köhl, og þykir
hun þó hin fegursta. Ekki er hiinininn herna so
fagur sein eg hafði vonast eptir, og líkist hann
því sem er í Danmörk, enn nokkra dagstíma bæði
syðra og nyrðra helir þó komið her so fagurt
veður síðan í liaust, að ekki mundi öllu fegra í
Ítalíu. Ekki verður orðum að því komið, livað
loptið má verða hreínt og fjöllin fögur, enn eíng-
inn kann að meta slíkt, nema hann hafivanist mugg-
unni víða hvar utanlanz, þar sem fjall-Iaust er.