Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 72

90
sínar, Jiví J>eír skilja, acf líf Jjexrra liggur Jxar
við, að þess se gætt. Spyrja Jxeír hvurn inaun,
sem á þeírra náðir leítar, eínsog forfeður vorir
gjörðu, livað honuin se bezt hendt að vinna.
])exr eru smiðir, vefarar, fjármenn, og hvur í
sinni greín vandvirkur mjög, og þykir, sem von
er, þeím ekki matur gefandi, sem ekki er fær í
eínhvurju. Við Sunnlendíngar vöndum raunar til
alls jafnt, eða rettara sagt, við vöndum til eín-
skis, viljum liafa allt undir, vera bæði til sjóar
og sveíta, og liöldum so aungvu þegar útaf
ber. — Eg stóð við stundarkorn hjá J)orláki í
Skriðu, og er mikilsvert um þann mann: hann
stendur nú á áttræðu og lítur út sem lxann væri
um sextugt, og skilst það hvurjum, sem til hanns
kernur, að það er að miklu leíti að þakka starf-
semi hanns og hófsemi og náttúrlegu og óbreýttu
lífernisháttum. Garðar hanns eru aðdáanlegir,
og væri verðugt að lýsa þarí hvurri plöntu. Slíkar
tilraunir eru eínkanlega nytsamar í því tilliti, að
þær eru þeírn til Ieíðarvísirs, ujiphvatníngar og
viðvörunar, er eptirá vilja hafa viðleítni á þvílíku,
sem vænta má að rnargir verði þegar fram líða
stundir. Tilraunir hanns og Baagöe í Húsavík,
sem gjörðar eru á hinum kaldasta xítkjálka lanz-
ins, nægja til að sannfæra oss um, að garða-
rækt og trjáplöntun geta vel heppnast hjá oss,
ef rett meðferð er á liöfð. Herra Baagöe er að
miniii vitund sá útlendíngur, sem bezt hefir unað
hag sínum á Islandi, og telur hann sig hálf-orð-