Ný félagsrit - 01.01.1860, Síða 175

ISLKNZK M*L A þlSGI DA,\A-
175
ekki verib á þann hátt, ah vih gætum ahhyllzt þat>. þá
lá tvennt fyrir: annathvort at koma fram met álit vort
á máti áliti alþíngis, og komast þá ef til viidi at þeirri
niturstötu, at neyta einhverju uppá Islendínga móti þeirra
ósk og vilja; eta þat sem vit höfum gjört, at beina
Islandi veg til þess þab geti dæmt sjálft um þá þörf og
nautsyn, sem er til launabóta fyrir þessa embættismenn,
met þvf at greita fast ákvetit gjald, og láta sítan alþíng
ásamt met stjórninni skipa fyrir, hversu þar um skuli
haga. þat er einúngis á metan öll vibskiptin eru at
komast í lag, at menn bafa viljat bjarga sér framúr því
met þessu móti. Eg sé enga atra leit, sem farin verti
á metan svo stendur, eg held þat sé sá eini einfaldi og
löglegi vegur sem haldinn vertur, eins og hann hefir opt
verit notatur á umlitnum tíma; enda er þab og sá eini
vegur, sem farinn vertur met skynsemi. Hvat sem gjört
væri annab, þá leiddi þat til gjörrætis á arinanhvorn
bóginn, og eg fæ ekki betur sét, en at vér höfum gjört
stjórninni greita met því at stínga uppá þessu. Vér
vorum nýlega minntir á, og þat skulu menn athuga, at
vér værum komnir nærri árslokum íjárhagsársins, eins er
þat og mjög líklegt, at þíngfundir vorir þessir slitni brátum,
því var nefndinni inikit undir því komit, at búa svo í
hag fyrir stjórnina, at hún fengi nógan tíma til at fá
veitt þat fé sem þörf var á, til þess at geta styrkt em-
bættismennina metan á milli vertur. Eptir því sem eg
skota hlutina, þá er þab hérumbil álit mitt, at hinir
íslenzku embættismenn muni varla yfirhöfut at tala geta
fengit stærri launabót en þá, sem þessi stundarvibbót
veitir þeim í brát. þegar þeir nú fá þetta, þá fá þeir
svo mikit sem eg held þeir nokkrusinni muni geta fengit;
þó vil eg ekki þarmet hafa sagt, at ekki gæti komiö til