Fréttir frá Íslandi - 01.01.1887, Blaðsíða 2

4
Löggjöf og landsstjórn.
ur geigur í allmarga við aukaping, af pví að menn einblíndu
svo mjög á kostnaðinn við pað, enda var ekki trútt um, að
aukaþingið sjálft hefði gefið átyllu til pess, par sem ferðakostn-
aðarreikninganefnd pess (Ben. Sveinsson, Lárus Halldórsson,
Jakob Guðmundsson, Sig’. Stefánsson, Ólafur Pálsson) hafði
úrskurðað peim pingmönnum, er sjóveg ferðuðust, með strand-
ferðaskipinu, fæðispeninga heim og að heiman, auk peirra 6
króna, er lög ákveða peim og öðrum pingmönnum sem dag-
peninga, og víst var um pað, að einn af peiin pinginönnum
(Einar sýslumaður Thorlacius) skilaði aftur peim peningum, er
honum pannig póttu sér ofreiknaðir; óvinir stjórnarskrár-
hreyfingarinnar lögðu ekki petta í lágina, og kölluðu ólögum
beitt og jafnvel hlutdrægni af nefndinni, af pví að undantekn-
ing hefði verið gerð í pessu efni með Arnljót Ólafsson; var
pessu hreyft opinberlega (í Fjallk.) og engin mótmæli gerð af
hinna hálfu. Yar petta ærið eitt til pess að gefa mönnum
vopn í hendur móti nýju aukapingi. í blaðinu J>jóðólfi kom
fram tillaga til að forðast alt pess háttar eftirleiðis með pví að
fastákveða ferðakostnað pingmanna með lögum og hins sama var
krafist í sumum kjördæmum um voriðá undirbúningsfundum ping-
manna við kjósendur og pað varð úr, að pingið tók til með-
ferðar lagafrumvarp pess efnis frá nefnd, er sett hafði verið í
efri deild til að íhuga pað mál, enn petta frumvarp féil í neðri
deild.
Enn pað sem í sumum héröðum landsins, einkumíHúna-
vatns-og Skagafjarðarsýslum, tókað síðustu skarið af með stefnuna
í pessu máli, vóru vorharðindin miklu,er verst fóru með pær sýslur
(sjá síðar veðráttukaflann); par varð pað algjörlega ofan á eft-
ir pau, að hreyfa ekki við stjórnarskrármálinu að pessu sinni
öðruvísi enn í ávarps-formi. Meðhaldsmenn frumvarpsins höfðu
alt af fremur hægt um sig í ræðum og ritum; pó taldi »|>jóð-
viljinnc, hið nýja blað ísfirðinga, pað eitt rétt og gagnlegt til
framhalds málinu, að »sampykkja á ný frumvarp til stjórnar-
skipunarlaga*, gagnvart »Fróða«, er hélt fram sömu stefnu og
áður og hafði hent á lofti orð Jóns Sigurðssonar um ávarpið
og pað pví fremur sem Tryggvi Gunnarsson hafði haldið pví
fram á pingi 1885. Hins vegar taldi »Fróði« nú pað eitt rétt