Fréttir frá Íslandi - 01.01.1887, Blaðsíða 19

Löggjöf og landsstjórn.
21
farið, enda annari reglu áður verið fylgt samkvæmt skilningi
Finsens landshöfðingja og ráðgjafans sjálfs fyr meir, og öllum
hrauðabreytingum dembt inn á þingið; hafði og pangað komið
frumv. um pessa hreytingu á Mosfells- og Klausturhólapresta-
köllum, en verið felt (á aukapinginu) sem óparft í bráð; töldu
fyrirspyrjendur vandgert að gefa almenna reglu fyrir pví, hvenær
slíkar breytingar hefðu engin gjöld (eða tekjur) í för með sér fyrir
landssjóð, svo að alpingi pyrfti eða vildi engin afskifti af pessu
hafa; varð mikið pref um petta út af fyrirspurninni, og pó
kom enn meira kapp í málið, er fyrirspyrjendur komu fram
með hreytingu á pessari 4. gr. prestakallalaganna, er tæki af
öll tvímæli; enn svo lauk, að pað frumv. féll með jöfnum at-
kvæðum; hinir pjóðkjörnu í efri deild reyndu til að hæta úr
pessu með nýju frumv., enn einn (Priðrik Stefánsson) gekk
pá í flokk hinna konungkjörnu, er til atkvæðagreiðslu kom
um málið, svo að pað féll og ekkert varð frekar úr pví að pessu
sinni.
Bankinn. Af honum fóru ckki stórar sögur petta ár né
ófriðlegar, nema hvað Eiríkur Magnússon M. A. í Cambridge
hélt áfram aðfinningum sínum við stofnun hans og fyrirkomu-
lag, einkum óinnleysanleik seðlanna; hóf hann pær pegar í
byrjun af miklu kappi og kom peim jafnvel í útlend (ensk)
hlöð. Sparisjóði Keykjavíkur var steypt saman vjð bankann í
mars-lok og var pá varasjóður hans talinn um 27,000 kr.-t
hyrjaði bankinn 13. apríl að taka á móti innlögum með spari-
sjóðskjörum og á hlaupa-reikninga og gaf út reglur fyrir peim,
sem póttu í mörgu um of sniðnar eftir reglum pjóðbankans í
Khöfn. Á alpingi kom bankinn ekki til umtals nú að öðru
leyti enn pví, að af pví að gangeyris-pörfin væri nú minni enn
áður hefði verið, sökum rýrnunar á vörumagni í harðæri síðustu
ára, kom Jón Ólafsson fram með »frumvarp til laga um seðla-
útgáfu og seðla-innlausn landsbankans«, í peim tilgangi »að
húa í hag fyrir fullkomna innlausnarskyldu á seðlum lands-
hankans með tímanum*; enn pað var felt, enda pótt menn ját-
uðu, að landshankinn ætti að stefna að pví takmarki, að gera
seðlana algjörlega innleysanlega og stjórn hankans gerði sér far
um að skifta við menn á seðlum við silfri eða gulli. Seðl-