Fréttir frá Íslandi - 01.01.1887, Blaðsíða 57

Islendingar í Vesturheimi.
59
að aukast undir árslokin peningasendingar íslendinga vestra
heim til lslands til styrktar útflutningi frænda og vina; að
öðru leyti bar enn pá lítið á skiftum peirra við »gamla
ættlandið«, nema lielst í bókakaupum, að bréfaskiftum frátöld-
um ; pó vöknuðu ýmsir menn par til hluttekningar gagnvart
bágindunum hér á landi, enn peim bárust orðum auknar sög-
ur af peim (sbr. bls. 34), og var ekki trútt um, að menn par
festu of mikinn trúnað á mishermið ; kom pað fram í tillög-
um peirra, sem vildu, að allir íslendingar hér eða að minsta
kosti sem flestir yrðu fluttir vestur, og vóru gerðar tilraunir
til að koma slíku áleiðis, og eins pótti bóla á skökkum skoð-
unum íslendinga par á ástandi og hag íslendinga hér í ýms-
um öðrum efnum og jafnvel að litið væri smám augum á
landið í heild sinni; enn ágætlega tóku peir við vesturförum
héðan, eins og vant er, og spöruðu engan kostnað til að hjálpa
peim ; eins sendu íslenskar konur í Winnipeg dálítið sam-
skotafé til hjálpar purfalingum hér, sérstaklega peim, sem hjálp-
arpurfa urðu í Vindhælishreppi eftir mannskaðann (sjá bls. 41),
og til fleiri samskota var stofnað til handa bágstöddum mönn-
um hér á landi. pó lét einn vesturfari, kominn heim petta ár,
afarbáglega af hag íslendinga vestra, einkum í Dakota, enn í
»Heimskringlu«, er vaknað hafði upp aftur 15. mars, var pað
lýst orðum aukið, enda hagur almennings par talinn viðunan-
lega góður, og sögðu mörg trúanleg bréf hið sama, og víst var
um pað, að uppskeru töldu menn par hjá sér í langbesta lagi
petta ár; enn hérlend blöð gerðu allmikið úr sögusögnum
manns pessa, enda fór nú að brydda á meiri mótspyrnu hér
gegn Vesturheims-ferðum enn áður. Enn á alpingi höfðu ver-
ið sampykt viðaukalög við útflutningalögin 14. jan. 1876 til
að girða fyrir strok manna (sbr. og lögin um sveitarstyrk og
fúlgu á bls. 12) og einkum, að útfarar væru ekki táldregnir af
útflutningastjórum eða umboðsmönnum peirra, svo sem með
biðum á útfararstöðum ; enn um 300 vesturfarar höfðu um
sumarið orðið að bíða á Borðeyri í 7 vikur eftir skipi, pótt
reyndar útflutningsstjóri ekki væri sök í pví, pvíað pað sann-
aðist, að bæði sökum íss og kæruleysis útgerðarmanna útflutn-
ingsskipsins, Camoens, hafði biðin orðið svona löng, og kærðu