Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1908, Síða 21

23
Þorsteinn gæti séð þau af borginni. Þar, í suðurhluta mýrarinnar,
er einstakt holt, lítið. A því er vörðubrot, sem kallað er Þrdndarleiði.
6. A Smiðjuhóli.
Þinghóll heitir lítill hóll í túniuu á Smiðjuhóli norður frá bæn-
um. Hann er sléttur og dálitið upphár. Mannvirki eru þar engin
að sjá, nema ef telja skal þúfu eina lijá hólnum. Hún er einkenni-
lega löng og kölluð »leiði«. Er sagt, að þar sé jarðaður maður, er
drepinn hafi verið á þinginu. í háum klettahól, sem þar er skamt
frá, er klettsnös, sem heitir Gálgi. Bendir það til þess, að þingið á
þinghól hafi verið háð á síðari tímum, sýslumaður dæmt þar þjóf og
látið hengja hann, — hvort sem hann liggur undir þúfunni, sem
kölluð er »leiði« eða ekki.
7. Orustuhóll, Grímsholt og Lamhastaðamelar.
Þá er riðið er frá Borg að Álftanesi, verður fyrst að fara út að
Langárfossi. Þar er neðsta vað yfir Langá. Þorsteinn varð fyrst að
ríða þangað, en svo lá leið hans ofan með ánni að vestanverðu, alt
niður fyrir Leirulæk. I Leirulækjarlandi liggur vegurinn lengst af
eftir lágum ásahrygg, mjög löngum, er heitir Langholt. Víða eru
mishæðir á honum. Einn hóll er þar hæstur, strýtumyndaður ofan.
Það er Orustuhóll, þar sem Þorsteinn varðist fyrir Steinari. Gátu
hvorir séð aðra áður en að hólnum kom og hefir Þorsteinn náð
honum fyrri en Steinar. Eigi má þar gott vígi kalla, því á alla vega
má að sækja. En alstaðar er þar bratt uppgöngu. Er þar og ekki
um annað vígi að velja. Vel kemur það heim, að fundurinn sæist
af Smiðjuhóls engjum. Eftir að Langholt er þrotið, er yfir alllangt
mýrarsund að fara að Grímsholti. Það er lítið um sig og einkenni-
legt að lögun: er eins og klapparhryggur á hvorri hlið þess, en
lægst í miðjunni. Eru þeir hryggir nokkuð háir og afiangir frá norðri
til suðurs. Á eystri hryggnum sunnan til og vestan undir honum
norðan til eru víðar en í einum stað samanbornir steinar. En eigi
kunna menn nú að segja, hvort nokkuð af þeim er leifar af Gríms-
dys. Nú er Grímsholt kallað Grímshóll. Þó á það nafn eigi jafn vel
við lögun hólsins. — Þar sem sagan segir frá fyrirsáti Steinars fyrir
Þorsteini á melunum milli Álftaness og Lambastaða, þá ber henni
svo vel saman við landslagið, að auðséð er, að það hefir haldið sér
nokkurn veginn óbreytt síðan í fornöld. Þar er langur bakki með