Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1908, Side 29

3i
mikil, ganga lausaskriður ofan í hana og ofan frá henni, — nema
hvað móbergshamrar mynda norðausturbrún hennar. I þeim er
hellisskúti á einum stað, eigi mjög lítill. Blasir hann við er menn
koma austan veginn. En væri móleitri voð tjaldað fyrir framan
hann, mundi ókunnugum sýnast alt eitt móberg. En eigi sér þaðan
til þeirra, sem vestanað koma. Er því líklegt, að þó Grettir hefði
haft bæli sitt í skúta þessum, þá hefði hann samt notað gatið til
útsýnis og þess vegna verið þar uppi um daga. Þar af gat svo
sprottið sú missögn, að bæli hans væri í gatinu.
20. Hofstaðir í Stafholtstungum.
Ein af hjáleigum Stafholts heitir Hofstaðir. Af nafninu er að
ráða, að landnámstnaðurinn hafl sett sig þar niður í fyrstu og reist
hof. Síðar hefir þótt hentara, að hafa höfuðbólið í Stafholti, er bæði
liggur nær engjum og laxveiði. Engin hoftóft er sýnd á Hofstöðum.
En þar eru ýmsar tóftir, yngri og eldri, á túninu og við túnið.
Mun hoftóttin liggja undir einhverri þeirra. Fyrir sunnan túnið eru
nýlegar rústir ofan á öðrum fornlegum. önnur fornleg rúst er í
miðju túni. Aðra hvora þeirra hygg eg dylja hoftóftina.
21. Standmynd í Hítardal.
I norðausturhorni kirkjutóftarinnar i Hítardal stendur blágrýtis-
steinn út úr veggjarundirstöðunni. Hann er að nokkru leyti í jörðu,
stærð hans sést ekki svo, að hún verði ákveðin, enda sýnist hann
vera nokkuð óreglulega lagaður. A að gizka er hann um tenings-
alin eða meira. Á því horni hans er út veit, er úthöggvin andlits-
mynd af karlmanni, með vangaskegg og kamp. Nokkuð er andlitið
stórskorið. Virðist sem votta fyrir rák yfir um það þvert fyrir
neðan augun. Þó er hún svo óglögg, að eigi sá eg hana þá er sól
var af myndlnni. — Með því að eg hefi ekki áður fengist við að
draga upp andlitsmyndir, treysti eg mér ekki til að búa til þekkjan-
lega mynd af þessu andliti.