Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1908, Page 48

50
1
breidd uppi við krossinn. Þannig voru krossar þeir er katólskir
báru á stöng í líkfylgdum og kölluðust líkakrákar. Neðri hluti
krossins og broddurinn eru á lengra brotinu fremst og bar lítið á
því áður en brotin voru sett saman. A milli orða eru 4 deplar
settir í kross á einum stað, fyrir framan nafn þeirrar er steinninn
er lagður yfir, 3 deplar ( \ ) fyrir aftan það og aðrir 3 fyrir aftan
föðurnafnið. Rúnirnar eru nú fremur grunnar á frernra brotinu, en
alldjúpt höggnar á hinu lengra. Þær eru mjög mismunandi háar;
þær sem eru nær efri röndinni á minna brotinu eru einungis 9 sm.
að hæð, en þær sem eru nær neðri röndinni á þvi broti, og flestar
á stærra brotinu, eru um 14 sm. Rúnirnar eru hinar venjulegu
svokölluðu yngri rúnir, og eru stungnar rúnir hafðar. Lagið er hið
venjulega íslenzka; belgur, en ekki depill, á ís er hann táknar e-
hljóð (í fyrsta og síðasta orði); sömul. er belgur (eða hringur) neðst
á sól, en ekki depill, og er sól jafnlöng hinum rúnunum. Af stungn-
um rúnum koma auk þess fyrir 2: stungið kaun (= g, tvisvar í 3.
orði) og stunginn týr (= d, fremstur i síðasta orði); en þessi stungni
týr er ekki svo sem venjulegt er, með depli eða belg á leggnum
eða striki yfir hann, heldur er depill settur i miðjan klofa, líkt og
á stungnu kauni. Alman á reið er áföst leggnum um miðjuna.
Aletranin er í 2 línum, fyrir ofan og neðan langálmu krossins.
í efri línunni eru 3 orð (hin venjulegu upphafsorð, »hér hvíler«, og
nafn þeirrar, er steinninn er yfir), í hinni neðri 2 (föðurnafnið og
»dótter«). Fremsta orðið í efri línunni er sett fyrir framan þver-
álmu krossins, og af fremsta orðinu i neðri línunni (föðurnafninu) er
einungis eignarfallsendingin (sól) fyrir aftan þverálmuna; hinar rún-
irnar í fremsta orðinu hafa allar verið höggnar fyrir framan þver-
álmuna, en þar hefir brotnað af steininum fremst. Byrjunin á þessu
orði (föðurnafninu) hefir ekki verið höggvin aftast í efri linunni,
þótt þar sé stórt autt bil á steininum. Af fremstu rún í fremsta
orðinu í efri línunni, hagalnum, vantar að eins lítið eitt framan af
báðum ská-álmunum, sem skerast á miðjum legg. Báðar hinar rún-
irnar í því orði eru heilar og skýrar, ís með helg (myndaður sem
hálf-hringur vinstra megin leggsins, en sem horn hægra megin), og
reið) þetta orð er því )|C^ »hér«. Fyrir aftan þverálmuna er
fremst í efri línunni hagall, þar næst 2 smá strik, leifar af legg og
álmu af úr (sem hér hefir táknað r-hljóð). Þá kemur skarðið í stein-
inn, og er fremst i efri línunni á aftara brotinu lítið strik, leifar af
ís, líklega ís með helg, og þar næst neðri hluti af reið. Hér hefir
eflaust verið orðið »hvíler«. Á eftir þessu orði, milli þess
og hins næsta, sem er þriðja og aftasta orð i efri linunni, eru fjórir
1