Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Qupperneq 58

58
ser til vígis upp í stiga og fékk um leið slag og datt áfram, og sögðu
sumir hann hefði hálsbrotnað, og svo mikið er víst, að aldrei stóð
hann upp framar. Þó má telja það með öðrum pólití-greiða, sem dón-
arnir gera, að þeir brjóta alt af allar rúður í nýja skothúsinu og rista
upp allan grassvörð á Melunum, þó það sé bannað nú um þessar
mundir. Þetta er ögn af okkar skuggahlið; framfarirnar eru komnar
áður.
Laugarnctr eru að flytjast, nema gert sé að í tíma. Eg hefi inik-
ið argað í því við eigendurna, þó enn árangurslítið.
S. G.
8.
Reykjavík 19. augúst 1868.
Góði vin!
Eg hefi enn þá mál fyrir yður að kæra út úr forngripasafninu.
Þó eg álíti það sjálfsagt, að senda yður framhald af skýrslunni um
safnið, þá þykir mér samt vissara, að spyrja yður um, hvort eg á að
gera það, t. d. með síðustu skipum. Eg hefi þegar mikið til samið
skýrsluna, en þó ekki alveg, svo eg get ekki með vissu sagt, hvað
hún verður löng, en eftir því sem eg hefi bezt vit á, þá mun hún
verða rúm örk, prentuð, fyrir næsta ár. Eg hefi eins og í fyrri skýrsl-
unum, orðið að skrifa stutt um sumt, en lengra um sumt, þegar það
hafa verið að einhverju töluvert merkir hlutir, eða sjaldgæfir og mér
hefir þótt töluvert athugavert við þá, því óvíst er hverjir á eftir
koma, og hvað þeir kæra sig um að skýra það mál, eða hvaða vit
þeir hafa á því, eða hvaða vilja þeir hafa til þess sem mest er í
varið, því fjöldinn af mönnum hæðist í raun og veru að safninu og
má eg opt gjalda safnsins hér í Reykjavík, en eg er nú ekki hör-
undsár í því tilliti. Það er því nauðsyn á, að gera töluvert, bæði
vísindalega og verklega í þessu máli, svo menn hafi eitthvað fast að
byggja á, og geti aukið við það eptir föstum reglum. Þetta er að
nokkru leyti þegar fengið, því nú fyrst er safnið komið á þann rétta
rekspöl og hefir skýrslan mikið hjálpað til þess. Eg hefi fengið bréf
frá ýmsum, sem líkar hún vel, en sumir bölva henni ásamt öllu öðru,
sem gert er, en blessa það sem ógert er bæði hjá þeim sjálfum og
öðrum. Það er hægt að lasta það, sem aðrir gera, og segja: »Eg skyldi
gera það betur«, og gera svo aldrei neitt. Eg býst við, að gefend-
urnir verði lángeygðir, ef ekki kemur skýrsla út árlega, og þó hún
komi út árlega, þá er þó óumflýjanlegt, að hún verður þó að koma