Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Blaðsíða 84

84
hvað Borgfirðingar nú gera. Sigfús liggur í rúminu. Einhver hreyfing
er i vestanmönnum, og einkum Skagfirðíngum; þeir austan vatna tala
um að kaupa Grafaróss-verzlunarhús, en þeir vestan vatna tala um
að byggja búð á Sauðárkrók. Þeir hugsa víst um sjálfsverzlun. Að
austan heyrist ekkert lífsmark. — Nýja blaðið för á hausinn, það
fékkst ekki það hálfa af áskrifendum, sem þurfti. Það er bágt að berj-
ast við slíka alþýðu.
Nú eru (eins og þér sjáið af Norðanfara nr. 42— 43) konurnar
farnar að taka hönd í bagga með, að reyna að halda við þjóðerni
voru, máli, búníngi, þjóðlegum nöfnum og fleiru. Það ætti að styrkja
þær og hvetja á allar lundir, til að gera sama yfir allt land. Eg hefi
skrifað þeim, en það eingöngu mun verka lítið. Opt hefir mér dottið
í hug, að leita yðar álits um, hvort ekki væri tiltök til að prenta
smám saman fáeina búníngs-uppdrætti, sem væru reyndir og útvald-
ir. Það gæti verið í smá-heftum, t. d. 10—12 í hefti. Eg þykist sjá
fyrir, að flestir þeir uppdrættir, er eg hefi gert, líði undir lok, ef eg
dey, því þeir eru Iítið sem ekkert hirtir, þegar búið er að brúka þá,
því flestum þykir hægurinn hjá, að leita til min, ef eitthvað þess kon-
ar vantar, en farið getur svo að þetta blissi. Þetta gæti ekki að eins
leiðbeint kvenfólki um allt land jafnt og bætt þess smekk, en það
gætu líka eins gullsmiðir, söðlarar og þeir, sem grafa horn og kopar
og skera í tré, haft gagn af því, eins og kvenfólkið. Eg þykist skilja
að þetta væri einúngis tiltök, ef maður gæti látið autogrcifera það.
Það gæti varla orðið dýrt, en mér er ekki Ijóst, hvað mörg exemplör
maður getur autograferað með sömu plötu; um þetta væri gaman
að forvitnast. Slíkir uppdrættir þyrftu ekki að vera neitt sérlega fínir,
bara að lagið sé rétt. — Opt hefi eg orðið var við, í mörgum grein-
um, að það er ýmsu til tálmunar að okkur vantar greinilega ritgjörð
um karlmannsbúninga í fornöld. Meðal annars, þá er eg viss um, að
karlmenn tækju þá upp af sjálfu sér, meir eða minna, fornbúnínginn;
menn tala nú margir um það, einkum í seinni tíð, en öll slík fyrirtæki
þurfa að standa á föstum, sögulegumgrundvelli,því annars verður engin
föst stefna til að fara eftir, og mótmælendur geta með meira afli
nítt það alveg sannanalaust og gert úr því endalaust hríngl. Þetta
vildu menn gera við kvenbúnínginn, en gátu það ekki, því þá báru
menn fyrir sig ritgjörðina um kvenbúnínginn og sögðu hana enn ó-
hrakta, og eins óhrekjanlegar myndir og hluti, sem eru á forngripa-
safninu. — Eg tala um þetta bæði í gamni og alvöru, en vildi samt
heyra álit yðar um það, því eg held að það sé þess vert, það getur
að vísu verið meiníngamunur um það, að hvað miklu leyti það
sé rétt að taka hér upp flesta okkar fornu þjóðbúnínga, en hitt álít