Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Blaðsíða 93

93
Á sloppnum þess sem skírir og heldur á barninu eru engin
uppslög.
A. M. 350 Fol., 214 b. (J. S.)
(Rvík 15. Octbr. 1873).
Þeir Kaalund og Magnús Andrésson ferðuðust í sumar nákvæm-
lega fram og aptur um alla Árnessýslu, Rángárvalla-, Skaptafells-,
Múla-, Þíngeyjar- og að nokkru leyti Eyjafjarðarsýslu:
«Við komum á flesta staði í þessum sýslum öllum, þá sem
nefndir eru í fornsögum okkar og þókti mér einkum bæði fróðlegt og
skemtilegt að kanna Njálustaðina, og sjá svo mörg óræk merki til
sönnunar fyrir historiskum áreiðanlegleik sögu þeirrar. Við fundum
ekki einúngis allt standa nákvæmlega heima við söguna, hvað staði
og örnefni snerti, heldur fundum við t. a. m. mannabein í dysjum
við Rángá alveg þar sem orustan á að hafa staðið, þegar setið var
fyrir Gunnari við Knafahóla. Á Bergþórshvoli hefir nú nýlega fundizt
ákaflega mikil öskuhrúga niðri í kálgarði, framundan hlaðinu, og eptir
því sem skálar stóðu alment í fornöld, á skálinn gamli einmitt að
h< fa staðið þar sem öskuhrúgan fanst, þar fanst og brunnið torf,
eirplötur með eldlit og sumar alveg bræddar í klumpa. Eg vona að
bóndinn sem nú er á Bergþórshvoli láti málmmenjar þessar eptir
bón minni á forngripasafnið.«
(M. A.)
24.
Reykjavík 8 Desember 1873.
Háttvirti, góði vin!
Eg get ekki nógsamlega þakkað yður fyrir bréfið og myndina,
sem mér þókti mjög vænt um að fá. Nú iyrst skil eg myndina til
hlítar, og fæ út alt það sem mig grunaði.
Eg held varla, að hér sé vafi á, að konan sé nunna, í öllum
einkennisbúníng. Hún ber stóran höfuðdúk (slör) og annað yfir um
niðurandlitið (barba), neðri brúnin á því er sýnd með breiðu þver-
striki. Niður frá hálsinum hángir hvítt klæði (sem hún heldur hönd-
unum undir líkt og handlínu), kringlótt neðan fyrir; það get eg ekki
skilið að geti verið annað en skapularium, sem var aðal-einkenni
nunnanna; það var misjafnlega lángt; það er eins og það væri mynd-
að á það hjarta á brjóstinu. Það var títt að hafa á því kross eða
I. H. S. á brjóstinu, hún hefir víðan, hvítan, kyrtil, og undirkyrtill sést
niður undan, með nokkuð sterkum, rauðum, skuggum. Litirnir koma