Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Blaðsíða 90

90
geta unnið sér dálítið inn. Það er vandinn að fá góða og sjaldgæfa
originala.
Eg ætla að kveðja yður í þetta sinn og óska yður alls góðs. Ef
þér gætið fundið upp á einhverju þar sem eg gæti verið yður til
gagns, skyldi það vera mér sönn gleði.
Yðar einlægur skuldbundinn vin
Jón Sigurðsson.
í útgáfunni eru myndirnar býsna ólíkar, einkum andlitin. í skinn-
bókinni eru litirnir á myndunum einúngis hvítur og rauður. Prestur
er í hvítum sloppi, líkum í sniði því sem er í útg., rauð strik dregin
í við hálsmálið, um úlfliði, í fellíngum, um lærkríkana þar sem hann
beygir sig. Mjór dregill um hálsinn, hánga tveir endar niður með
fontbarminum bak við barnið. Dregillinn hvítur, strik rauð sýna
randirnar. Þetta rauða sýnist því vera fyrir skuggunum. Prestur beyg-
ir höfuðið miklu meira en í útgáfunni og sér krúnurakstur. Hár í
kríng, rauðleitt, hrokkið, mest í hnakkanum. Barnsins mynd hvít
með rauðum strikum fyrir skuggunum, stendur líkt og á útgáfunni
og handtök prests lík, fontur hvít-gulleitur, rautt strik fyrir börmum.
Undirstaða með rauðum strikum og hríngirnir eins, þeir þrír samfastir
en ekki sundurlausir. Tvö spjöldin framaná rauðleit að ofan, ljósari
að neðan, nærri hvít. Konan hvít með rauðum strikum, andlitið hulið
blæju niður á enni og upp undir nef. Maðurinn berhöfðaður og ber-
hálsaður, í rauðum kyrtli sem nær að hnjám. Sokkar sjást gulhvítir,
hálfstígvél upp á ökla, hann stígur sem dansari á báðum tánum.
Eitthvað eins og poki sést framaná báðum guðfeðginum, ólíkt múffu
þeirri sem útgáfan hefir, andlit mannsins allt öðruvísi. Bak við mynd-
irnar er blátt svo sem tjald með svörtum skástrikum.
(J. S.)
23.
Reykjavík 17. Október 1873.
Háttvirti, kæri vin!
Eg þakka yður innilega fyrir upplýsíngarnar um myndina, sem
eru full-nákvæmar að öllu nema því, að ekki er tekið fram, hvort borinn
sé hvítur litur í klæðin á prestinum og konunni, eða hvort það sé
að eins skinnliturinn. Eg grenslaðist sér í lagi um þessa mynd, vegna
þess, að líkur eru til, að þetta geti verið íslenzkur nunnubúníngur.
Á hann held eg ekkert vanti nema skapularium, til þess að það gæti