Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Qupperneq 69

69
12.
Reykjavík 3. Maí 1869.
Háttvirti, góði vin!
Eg skrifa yður þessar fáu línur til að láta yður vita, að eg hefi
i dag tekið á móti 50 ríkisdölum frá yður hjá Jóni Guðmundssyni;
því fylgdi ekkert bréf til mín, eða eg hefi þá ekki enn fengið það.
Það hefir líka má ske ekkert verið. — Eg þakka yður innilega fyrir
þetta allt saman. Þér hafið sjálfsagt munað eftir því, sem við áður
höfðum skrifast á um, það sem óborgað var af tillagi mínu til Bók-
mentafélagsins, og dregið það frá. Það getið þér látið mig vita við
hentugleika.
Héðan er ómögulegt að segja nokkrar fréttir, því all ter dautt og
þegjandi, og jafnvel kjafturinn á kellingunum við póstinn er nú
orðinn eins og sífreðinn. — Menn eru hættir hreint að Ijúga og allt,
sem menn halda að sé lygi, reynist nú sannleiki, og þar á meðal það,
að Gísli gamli Magnússon er þegar búinn að yngja sig upp, og á
hann það að þakka því, að hann tók í sitt hús þá sælu frú. —
Eingan mann heyri eg nefna alþíngiskosningar. Eg held þeim
standi alveg á sama, hverjir kosnir eru. Það er okkar átumein, að
mönnum stendur alveg á sama með allt, menn fást eiginlega hvorki
til að lofa neitt né lasta, og ekkert þykir ljótt né fagurt, gott eða íllt,
menn eru orðnir bæði bragð- og lyktar-lausir, vilja svo að segja ekk-
ert, nema penínga frá útlöndum, helzt frá stjórninni; það viljamenn!
Kvenfólkið er eitthvað að gukta við þessa tombólu; eg held allt af
að það sé heJdur líf í því enn karlþjóðinni, og víst er það, að karl-
mennirnir spilla mörgum af þeim og gera þær meira óþjóðlegar en
þær í sjálfu sér eru. Það er eins og allt verði að eingu, þar sem eing-
inn föðurlandstilfinníng er til og það á líka svo að vera. Skelfíng finst
mér allt brölt Húnvetnínga og Norðlendínga yfir höfuð vera barna-
legt. Hver vill þar skóinn ofan af öðrum og einginn getur séð, nema
með fýlu, að mönnum í næsta hreppi takist nokkuð; allir vilja hafa
allt hjá sjálfum sér, en ekkert er skeytt um það almenna; og þó þeir
byrji að tala um eitthvað af því, þá hættir það í miðju kafi. —
Ekki hafa þeir hér syðra lag á að fiska á jaktirnar, og er það
skaði, því hefði þeim heppnast vel, þá hefði það getað porrað fleiri
upp að kaupa stór skip. Svona gengur, þá ekki vill fiskast.
Fyrirgefið þessar fáu línur.
Yðar
Sigurður Guðmundsson.