Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Qupperneq 73

73
15.
Reykjavík 26. Júlí 1870.
Háttvirti vin!
Eg þakka yður fyrir yðar góða bréf og þótti mér vænt að
heyra, að þér höfðuð gagn af bréfafskriftinni, sem eg sendi yður. Það
gerði mér ekkert, þó þér gætuð ekki skoðað fyrir mig handritin í
þetta sinn, en aptur á móti er mér töluvert áríðandi, að þér gætuð
hjálpað mér við fyrstu hentugleika, að eg gæti fengið það í haust,
því það er sumpart í safnsins þarfir eða að öllu leyti. Eg var nefni-
lega að hugsa um að búa til að minsta kosti búníng í fullri stærð,
eins og hann tiðkaðist á 16. öld, því eg hefi þegar fengið flestallt
silfrið frá því tímabili, en allur búningurinn, þegar silfrinu sleppir, er
mjög einfaldur; en eg þarf að vita litina á þeirri fyr-umgetnu mynd,
til þess að geta það, og hér um bil aldur handritsins. — Á 17. öld
gerðu menn svo margar og greinilegar myndir, sem til eru enn, og
sem safnið á að fá með tímanum, að það gerir síður nauðsynlegt að
búa til brúður frá þeim tíma; en aptur á móti er nauðsynlegt að hafa
brúður frá 18. öld, því þá er kvenbúningurinn margbrotnastur og
margbreyttastur, en til að geta gert það þarf stóra skápa og stórt
hús. Eg hefi einúngis pláss fyrir einn þess kyns skáp eins og stendur.
Eg er viss um, að maður gæti fengið einhver sýnishorn af flest-
um kvenbúningstegundum fram undir 1500, ef menn hefðu nógan krapt
til að safna, og menn væru ekki eins daufir og þeir eru. — Yfir höf-
uð held eg, að maður ætti með tímanum að geta sýnt kúltúrsögu
Iandsins á safninu, bæði frá fyrri og seinni öldum, því jörðin geymir
enn mikið. — Eg hefi opt hugsað um það sama, og þér talið um,
að fá myndir og uppdrætti frá Thorvaldsensmúseum og jafnvel af-
steypur af einni eða fleirum beztu forngrísku myndunum; en hvað á
að segja, maður hefir ekki sem stendur pláss fyrir meira en rúmlega
það hálfa af því sem komið er af forngripunum, og Iítil von er um
að maður geti fengið meira húsrúm, því allt kirkjuloftið er þegar fullt,
og eins skólasafnshúsið, bæði uppi og niðri; og skólinn þarf öll sín
herbergi. Hvert á þá að flýja? Svo þó maöur fengi sendar myndir
fyrir ekkert, þá veit eg ekki einu sinni, hvort menn gætu nokkurs
staðar fengið húsrúm fyrir kassana, svo þeim væri óhætt; en ekki
væri hugsandi til að geta sýnt það sem í þeim væri. En nauðsynlegt
væri að fá þetta, og er það alveg samhljóða hinni fyrri uppástúngu
minni um safnið, því eg hefi aldrei viljað að það væri eingöngu forn-
gripasafn, heldur þjóðsafn, sem stæði í sambandi við landsbókasafnið
og jafnvel fleiri söfn, til dæmis náttúrufræðissafn, sem hér er nauð-