Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Qupperneq 83

83
held um sjálfan Gröndal, sem sumir segja að yfirgángi Íslendínga-
brag. Eg hefi samt ekki klófest það í heild og ekki heldur drápuna
um Skúla Nordal, nema svo fjarska afbakaða, sem eg ekki vildi senda.
Yðar
Sigurður Guðmundsson.
19.
Reykjavík 27. Nóvember 1871.
Háttvirti, góði vin!
Eg þakka yður fyrir sendínguna, með næst-seinasta skipi; hún
kom sér einkar vel, því öll umsjón forngripasafnsins, næstliðið ár og
þar á undan, hefir orðið mér næsta þúngbær, því eg hefi orðið að
hafa bezta tímann í safnsins þarfir, fyrst til að semja skýrsluna, þar
næst til að sjá um smíðar á skápunum og á herbergjunum, og síðast
að raða safninu. Þetta mátti ekki dragast, þvi þá var áhuga lands-
manna á safninu öllum lokið. Það vildi vera mjög mikið gagn fyrir
safnið, ef skýrslan kæmi svo fljótt út, sem auðið er, því áhugi lands-
manna á safninu er allt af eins og að mínka, bæði af eins konar laus-
úng og af því safnið hefir nú verið til nokkur ár, og svo líka af
hinu, að skýrslan kemur ekki út. Þeir segjast ekki vita, hvað við
gerum við hlutina, og sumir vilja jafnvel fá þá aptur, og standa á
okkur eins og hundar á roði; meiníngin er, að þeir vilja fremur sjá
nafn sitt á prenti, en gera föðurlandinu gagn. Eg held líka að þessi
skýrsla sé ekki ónýtur hluti af Safni til sögu íslands, því í henni
er mikil lýsing á búníngum og háttum manna hér á landi, einkum
eptir 1500, sem mörgu hverju er furðanlega örðugt að smala saman,
og er ekki til annars staðar. Það er, eins og stendur, að eg held, ekki
hægt að lýsa siðum manna hér á landi eptir 1500 ýtarlega, eða á
annan hátt, því það eru fjarska miklar eyður í þekkíngu manna í
þeim efnum. Maður verður fyrst að safna til þess af alefli, og er þö
efasamt, hvort menn fá það nægilega rannsakað meðan tími er til.
Hér er ekki því að heilsa, að maður geti beinlínis farið eptir útlend-
um siðum.
Síðan alþíng hætti, er hér öllu slegið í dúnalogn. Það sést ná-
lega ekkert lífsmark á mönnum; einasta heyrist kraftlaust nöldur út
úr veitíngu dómkirkjubrauðsins og sameiníngu Mýra- og Borgarfjarð-
ar-sýslu. — Engin vísa hefir mér vitanlega verið kveðin. Það er ein-
tómt sólskin og blíða í hjörtum manna, en enginn Dana-hrollur.
Norska verzlunin er á hausnum eins og stendur, og er valt að sjá,
6*