Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1929, Qupperneq 100

100
III. Bls. 43. »Fornkvæðum« okkar Grundtvigs, þ. e. íslenzk fornkuœði-
— ved Svend Grundtvig og Jón Sigurðsson, I.—II., Kbh. 1854—59(—85). »For-
málinn kom þar aldrei, enda mun Jón aldrei hafa samið hann. — »Safn Helga<',
sjá Skýrslu um Forngripasafn íslands, I., bls. 8—24 og 54—58; nr. 22—36 í
safninu.
IV. Bls. 44. »Bréf í sumar«; það er nú ekki víst. — Guðbrandur Vigfússon
hefir sent safninu paxspjald og lykiasylgju 1863, nr. 37—38 i safninu. — Karl
Andersen var aðstoðarmaður við forngripasafnið í Höfn (Oidnordisk og Etno-
grafisk Museum), og síðar við Rósenborgarsafnið þar; varð þar loks hallarstjóri.
Karl var íslenzkur í móðurætt og ólst hér upp; varð stúdent hér. Hann þótti
glæsimenni mikið og var talinn dágott skáld með Dönum. Fæddur var hann
1828 og hann dó 1883. — Séra Björn Pálsson á Þingvöilum samdi sóknarlýsing
þar fyrir Bókmentafélagið 1840 og er hún nú í handritasafni þess í Landsbóka-
safninu, nr. 19 fol. — »Brunnið«, nefnilega 1847, þegar brann mikið af bókum
Bókmentafélagsins. Skýrsla um brunann er í skýrsium og reikningum félagsins
1847, bls. 8—13, prentuð í Skírni 1848.
»01afssteinar«; Jón ræðir meira um þá í Fornbréfasafninu, I., bls. 710 nm.
Hann setur þar fram það álit sitt, að »blótbollinn« frá Þingvöllum, sbr. aths. við
bréf nr. 1, sé hinn neðsti af 3 »Ólafssteinum«. Þetta virðist varla geta staf izt, og
engir bollasteinar, sem hér þekkjast, með slíkri stærð, virðast geta verið þess
konar »01afssteinar«. Jafnvel ekki hinir litlu bollasteinar heldur, sem munu vera
steinkolur; sbr. Leiðarvísi um Þjóðminjasafnið, bls. 44—45. — Hafi nokkur af þeim
likneskjum heilags Ólafs konungs, er til voru hér á landi, haft þessa einkunn,
þá hefir hún vafalaust verið skorin úr tré, sem likneskjan sjálf, verið á hendi
hennar og við hæfi að stærð. — Sbr. enn fremur Kálund, Isl. Beskr. I., bls. 147.
— Bls. 45. Sigurður hafði áhuga á að taka ráði Jóns um búnings-brúðurnar í
Forngripasafninu, sbr. bréf nr. 14; en safnið var nú i fæðingu, húsnæðislaust og
félaust.
4. Bls. 46. »Lögsögumannatalið« er í Safni til sögu íslands, II., bls. 1—
250, með mjög merkilegum skýringargreinum um lögsögumenn og lögmenn, og
merkum fylgiskjölum. sem ekki höfðu birzt á prenti fyr. — Um Þingvaliar-upp-
drátt Teilmanns sjá aths. við bréf nr. 3.
V. Bls. 46. »Gamla Thomsen«, forstöðumann forngripasafnsins í Höfn. —
Friðrik sjöundi fékkst við fornleifarannsóknir og forngripasöfnun; hann dó 15.
nóv. 1863 og fór forngripasafn hans til forngripasafns ríkisins. — Bls. 47. »Hauks-
bókarblöðin«. Synir drs. Hallgrs. Schevings gáfu Forngripasafninu 6. febr. 1864
skinnblöð, 14 að tölu; hafði hann fengið þau í arf frá Sauðanesi, úr dánarbúi
séra Stefáns Einarssonar (d. 1847); þau voru nr. 76 í safninu. Það kom í Ijós, að
þau voru úr Hauksbók, sem var og er í handritasafni Árna Magnússonar, nr.
544, 4to., höfðu borist þaðan ekki alls fyrir löngu. Þeim var lýst í Þjóðólfi 16.,
nr. 17—18, og þau voru gefin út vandlega af Bókmentafélaginu næsta ár, 1865;
útgef. Jón rektor Þorkelsson. — Stjórnarnefnd Árnasafns falaðist eftir blöðunum
með bréfi, dags. 30. okt. 1886, og skrifuðu stiftsyfirvöld forstöðumanni safnsins,
Sig. Vigfússyni, samkv. því 23. nóv. s. á. Sigurður vildi láta blöðin, ef það sann-
aðist ábyggilega, að þau væru úr Hauksbók. Þau voru síðan afhent næsta ár,
sbr. handritaskrá Árnasafns, Katalog over den arnamagnæanske Samling, I., bls.