Árbók Hins íslenzka fornleifafélags

Årgang

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1941, Side 102

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1941, Side 102
Bardaginn við Þorgeirsvað. Hve nær, sem Fornritafjelagið gefur út Njálssögu, og hver, .æm annast þá útgáfu fyrir það, verður að taka þetta tvennt til greina, meðal ótalmargs annars: 1) Holtsvað var á einungis einum stað, hjá Holti, sem það var kennt við, síðar Dufþaks-Holti, — eins og öll hin fornu handrit sögunnar sýna og nærfelt sanna. 2) Bardaginn við Þorgeirsvað var vestan, eða raunar norðan, Rangár, eins og sagan gefur í skyn (sbr. 71. kap. og Árb. 1928, bls. 19). Hvar sem „eyjar“ Gurmars á Hlíðarenda hafa verið, hefur bardaginn við Þorgeirsvað verið vestan (norðan) ár og hvergi annars staðar, — alls ekki austan (sunnan) ár, þar er ekkert vígi og hefur aldrei verið, enda er það í mótsögn við söguna, að segja, að hann hafi verið þar. Fyrirsátin var við Rangá að norðanverðu (eða vestan); fyrirsátarmenn komu saman í Kirkjubæ. „Þeir ræða um, hvar þeir skulu sitja fyrir Gunnari, ok kom þat ásamt, at þeir skyldi fara ofan til Rangár ok sitja þar fyrir hánum“. Þeir hafa verið vissir um engjaveg hans. „Gunnar reið neðan ór eyjum; reið Kolskeggr með hánum“.-----------„Síðan riðu þeir til þess, er þeir sá mennina við ána, — sjá, at þeir sitja en hafa bundit hestana“ (72. kap.). Fyrirsátin hefur verið alveg við ána, verið að Bergsnefi, er svo heitir, vestan mynnis Stokkalækjar. Þar er eini ugglausi staðurinn til að leynast, en staðhættir eru þar þannig, að hvorugir hafa sjeð hina fyr en að var komið, enda fór svo fyrir þeim fyrirsátum, að þeir urðu síðbúnir til að taka á móti, er þá Gunnar bar að. Austan (sunnan) Rangár er slíkur leynistaður ekki til, — vakandi fyrir- sátarmönnum. Vissu hafa fyrirsátarmenn talið fyrir því, að Gunnar færi þarna um, norðan (vestan) ár, er hann færi heim til sín. Það gef- ur bending um, að Gunnar hafi heyjað í þessum eyjum fyr en þau 8 ár í röð, er sagan getur um, jafnvel árlega, og þá, að þar hafi verið ættleifð hans frá Hrafntóftum, Hrafntófta-eyjar. Hafi svo verið, kemur allt í frásögninni þessu atriði viðvíkjandi svo vel heim, að ekki verður á betra kosið. í tíð Gunnars hefur Hlíðarendi að sönnu ekki legið undir áföllum Þverár, en þó hefur þar þurft viðbótar-heyskap. Sennilega hefur svo
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118

x

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Árbók Hins íslenzka fornleifafélags
https://timarit.is/publication/97

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.