Norðurljósið - 01.01.1965, Síða 75

N ORÐURLJ ÓSIÐ
75
GLEÐIFRÉTTIR
Eftir ritstjórann.
AÐEINS HANDA SYNDUGU FÓUKI.
Samtal „í þyfcju,stunni,“ eins og börnin segja, en slitur í
því úr raunverulegum samtölum.
L. — lesandi Norðurljósins. R. = ritstjórinn.
L. Hvers vegna segir þú, að þessi grein sé aðeins handa
syndugu íólki? Fólk hugsar ekki mikið um syndir sínar
nú á dögum. Nú er hugsað um að skemmta sér og græða
peninga.
R. Eg kalla greinina þessu nafni, af því að ég hefi sannar-
lega gleðifréttir handa syndugu fólki, þótt það sé að hugsa
um að skemmta sér eða að græða peninga. Löngunin í
skemmtanir sýnir, að fólk vantar eitthvað, einhvern innri
fr.ið, og ákefðin í peninga sýnir, að fólk býst við, að það
verði ánægt, ef það hefir nóga peninga. En ég hefi gleði-
fréttir handa þeim, sem vantar innri frið og ánægju í líf-
inu, og handa þeim, sem finna til synda sinna. Ert þú
sjálfur fyllilega ánægður? Attu hjartafrið?
L. Kemur þér það nokkuð við? Hver gefur þér heimild
að koma með nærgöngular spurningar.
R. Það er auðvitað rétt, að spurningum mínum má svara,
eins og þú gerir, því að slíks eru dæmi. En mér kemur það
einmitt við, af því að ég tel mig trúaðan, kristinn mann.
Slíkum mönnum býður biblían, að þeir eigi að gera öll-
um gott. Og er það ekki gott, að eiga frið í hjarta og
ánægju í lífinu, sem flestir virðast vera að leita eftir?
L. Ekki er hægt að bera á móti því, að margir eru að
leita að hamingjunni eða þess, sem þú kallar frið og
ánægju, og gengur misjafnlega vel að finna hana.
R. Hefir þú aldrei hugsað um, hvernig stendur á þessu
friðleysi eða óánægju, þessari hamingjuleit?
L. Ekki get ég sagt, að ég liafi gert mikið að þvi. Ég er
lítið gefinn fyrir grufl og heilabrot.
R. Máttu vera að hlusta stutta stund, ef ég reyni að skýra
það fyr.ir þér? Ég skal reyna að gera það þannig, að þú
þurfir ekkert grufl eða heilabrot til að skilja mig.
L. Jæja, reyndu það þá, en ég hefi litinn tíma, svo að
þú mátt ekki vera langorður.
R. Auðvitað þurfa allir að flýta sér, þú sem aðrir, og
ég líka!
Þú hefir heyrt um það, þegar brezki togarinn strandaði
við Látrabjarg, eða ef til vill séð kvikmyndina, sem átti
að sýna þann atburð. Þessi strandaði togari, og önnur
strönduð skip, er eins konar mynd af heimi okkar mann-
anna. Guð skapaði í öndverðu manninn og skapaði hann
þannig, að hann gæti notið samfélags við Drottin Guð,
skapara sinn. Þá var maðurinn sæll, hamingjusamur, ]eið
vel.
En svo óhlýðnaðist hann Guði. Hann syndgaði. Hann
setti vilja sinn gegn vilja Guðs. Hann yfirgaf Guð. Hann
varð eins og skip, sem fer af réttri siglingaleið og festir
sig á skeri. Þá hætti manninum að líða vel. Honum hefir
aldrei liðið reglulega vel síðan. Hann vantar eitthvað.
Þetta, sem hann vantar, er Guð.
L. Þú sagðir, að síðan maðurinn yfirgaf Guð, hefði
honum aldrei liðið reglulega vel. Þessu er ég ekki sam-
mála. Það er margt ánægjulegt í lífinu, t. d. dansinn.
Þú dansar, er ekki svo?
R. Nei, ég hefi aldrei dansað á ævi minni.
L. Og þú reykir ekki?
R. Það geri ég ekki.
L. Og þá auðvitað neytir þú ekki áfengis?
R. Það hefi ég aldrei gert.
L. Það er auma lífið, sem þú lifir! Það er reglulega
gaman að dansa, og það er eitthvað svo róandi að kveikja
sér í sígarettu eða í pípu, og svo ættir þú bara að vita,
hvað fólki líður vel, þegar það er orðið mátulega hífað.
Þá þykir því nú gaman að njóta lífsins, lagsmaður!
R. Þakka þér fyr.ir. En þetta minnir mig á eina konu,
sem sagt er frá í nýja testamentinu. Hún var komin út
að brunni til að sækja sér vatn. Þar mætti hún Kristi, og
hann sagði við hana: „Hvern þann, sem drekkur af þessu
vatni, mun aftur þyrsta, en hvern þann, sem drekkur af
vatninu, sem ég mun gefa honum, mun aldrei að eilífu
þyrsta.“ Ég hefi komið til Krists og fengið þetta vatn hjá
honum, sem hann talar um, þessa innri svölun, þessa full-
næging hjartans. Þess vegna langar mig ekkert í þetta, sem
þú nefndir. Þú ert síþyrstur. Þú sannar orð Krists. Þig
þyrstir aftur og aftur í þetta, sem þú taldir upp, er ekki
svo? En það veitir þér enga varanlega ánægju, heldur
stundargaman. Er það ekki satt?
L. Jæja, ég get ekki neitað því, sem þú segir, en lífið
er nú einu sinni svona eða maðurinn þannig gerður.
R. Nú langar mig til að spyrja þig nokkurra spurninga.
Ferðu oft í kirkju eða á kristilegar samkomur?
L. Ég fer sjaldan í kirkju og aldrei á samkomur annarra.
Það er ekkert gaman að þessu.
R. Lestu oft í biblíunni?
L. Hana opna ég sjaldan eða aldrei. Það er leiðinleg bók.
R. En þú biður þó til Guðs, er ekki svo?
L. Það gerði ég eitthvað, þegar ég var krakki. En ég er
löngu hættur því.
R. Svör þín sýna mér, að þú ert einn af þeim, sem ekki
lifa nálægt Guði. Ef þú ættir son eða dóttur, sem breytti
eins gagnvart þér og þú breytir gagnvart Guði, þá værir
þú ekki ánægður með það, ef þú elskaðir barnið þitt. Guð
er kærleikur. Guð elskar þig. Guð er ekki ánægður með,
að þú eyðir ævinni fjarri honum og án hans. En þú ert
ekki einn um það, eins og þú veizt. Þetta er ástandið úti
um allan heim, og hefir lengi ver,ið það. Þess vegna hefir
Guð sent þann boðskap út í heiminn, að þú og allir menn
aðrir eigi að breyta um stefnu, snúa sér til hans og breyta
þannig, að Guð geti verið ánægður með þá. Það er langt
frá því, að Guð sé ánægður með breytni mannanna.
L. Þú ætlar þó ekki að segja, að Guð fari að hneykslast
á því, þótt menn — ég og aðrir — geri sér stöku sinnum
glaðan dag. Hann er ekki svo smámunasamur.
R. Við skulum láta það liggja á milli hluta, í bili að
minnsta kosti. En mig langar til að lesa hérna eina grein
í nýja testamentinu. Hún er þannig: „Allir hafa syndgað
og skortir Guðs dýrð.“ Hvort sem þú, eða aðrir menn,