Norðurljósið - 01.01.1965, Síða 81

NORÐURLJÓSIÐ
81
Molar frá borði Meistarans.
(Greinir handa lœrisveinum Krists.)
Ríkdómur Krists
Lesið 4. Mós. 21. Jóh. 3. 14., 15.
Hvarfli sú hugsun að þér, að það sé ekki ómaksins vert
að lesa meir en þú hefir áður gert um atburð þann, er
Móse hóf upp höggorminn á eyðimörkinni, þá bið ég þig
að lesa þessa grein eigi að síður. Vel má vera, að hún eigi
einmitt erindi til þín.
Eirormurinn á stönginni, táknmynd Krists upphöfnum
á krossinum, er að sjálfsögðu margoft nefndur, þegar fólki
er boðað fagnaðarerindið. Höggormar alls konar synda
bíta sérhvern mann. Lækningin eina er að líta til Jesú og
segja við hann með sálmaskáldinu góða, Hallgrími Péturs-
syni:
„Mín synd, mín synd, hún þjáði þig,
þetta allt leiðstu fyrir mig.“
Það er vilji Guðs, að „hver, sem sér soninn, (festir
sjónir á syninum), hafi eilíft líf.“ (Jóh. 6. 40.)
En það er meira í Kristi en eilíft lít handa syndugum
manni. Við lesum í 2 Pét. 1. 3.: „Hans guðdómlegi máttur
hefir veitt oss ALLT, sem heyrir til lífs og guðrœkni með
þekkingunni á HONUM.“
Hugsaðu þér nú, að þú sért aumasti fátæklingur í heimi.
Þú átt ekki þak yfir höfuðið, ekki mat til hnífs eða skeiðar,
ekki spjarir til að skýla nekt þinni, ekki sápu til að þvo
af þér óhreinindin, ekkert lyf til að lina verki, sem hrjá
og kvelja höfuð þitt og limi.
Allt í einu kemur til þín auðmaður, sem veit ekki aura
sinna tal. An þess að þú eigir það hið allra minnsta skilið,
án þess að þú hafir gert hið allra minnsta fyrir hann, segir
hann við þig, þar sem þú situr í eymd þinni:
„Vinur minn, rístu á fætur og komdu með mér. Eg hefi
dálitla gjöf handa þér.“
Þú trúir, að þessum manni sé alvara, svo að þú stendur
á fætur og fer með honum. Það er ekki langt að fara. Hann
sýnir þér hús og segir við þig urn leið og hann fær þér
bréf og lykil:
„Hér er gjafabréf frá mér. Samkvæmt því gef ég þér
þetta hús með öllu því, sem í því er, föstu og lausu. Hér er
lykillinn að húsinu. Opnaðu það, gakktu inn og hagnýttu
þér allt, sem þar er að finna. Ef einhver segir við þig, að
þú eigir ekki húsið og allt, sem í því er, líttu þá aftur í
gjafabréfið og sýndu honum svart á hvítu, að allt þetta er
eign þín.“
Þú spyr sjálfan þig, hvort þig sé að dreyma. Þú gengur
samt að dyrunum. Vera má, að hönd þín titri, svo að þér
gangi illa að opna, en þegar þú lýkur upp dyrunum, sér
þú, að það eru í því mörg herbergi og skápar í þeim. Allt
er opið, svo að þú getur séð, að þarna eru hrein og fögur
klæði, gnóttir matar og drykkjar, kerlaug með öllum snyrti-
tækjum og lyf í lyfjaskápnum og miði á hverju glasi, sem
segir þér, hvaða verki eða sjúkdóm hvert lyf muni lækna,
sé það tekið inn.
Vinur minn, nú er það alveg undir sjálfum þér komið,
hvort þú lætur þér nægja að setjast á mjúkan stól, horfa á
alla þessa hluti, en nota ekki nokkurn þeirra, horfa á mat
og drykk, en hvorugs neyta, horfa á laugina, en lauga þig
ekki, líta á fötin, en klæðast þeim ekki. Ef þú tekur þessa
afstöðu til gjafanna, ertu í sporum manna, sem láta sér
nægja, að þeir séu frelsaðir frá glötuninni vegna trúar á
Krist, en hafa engan áhuga, leggja ekki hug á að nota það,
sem Guð hefir gefið þeim í Kristi. Þeir áttu aldrei hærra
takmark en það að frelsast. Þegar þeir hafa náð því, eru
þeir ánægðir.
Það er samt sjálfsagt að gera ráð fyrir því, að þú viljir
halda lengra. Þú ferð að hagnýta gjafirnar. Hvað af gjöf-
unum þú byrjar að nota fyrst, fer eftir því, hvað þér virð-
ist sárasta þörf þín. Vera má þú finnir sárt til óhreinind-
anna. Þú byrjar á að lauga þig, og sjá, þú verður þér þess
meðvitandi, að þú ert allur orðinn hreinn. Himinlifandi
af gleði ferð þú að segja vinum þítium frá því, hvað laugin
sé dásamleg. Hún er það. Engin önnur slík laug er til, sem
hreinsi af allri synd, þegar samvizkan ákærir vegna ein-
hverra yfirsjóna. (1. Jóh. 1. 9.).
Vera má, að þú byrjir á að seðja hungur þitt og svala
þorsta þínum. Með sælu í sál og hjarta hrópar þú til vina
þinna og lýsir því með mörgum fögrum orðum, hvað þér
líði dásamlega vel. Þú talar um friðinn og gleðina í hjarta
þínu. Þú talar um, að allir ættu að eignast þetta sama og
þú, það sé svo dásamlegt.
Þetta er aðferð margra trúaðra. Þeir vitna æ ofan í æ
um dásamlega reynslu sína. Þeir hvetja aðra til að öðlast
þessa sömu reynslu.
Heimskunnur starfsmaður Krists, dr. Harry Ironside,
seg,ir frá því, er hann á ungum aldri öðlaðist dýrmæta,
andlega reynslu. Þetta fyllti vitund hans, vitnisburður um
reynslu hans kom á hverri samkomu eða mjög oft. Smám
saman eða síðar varð honum Ijóst, að hann talaði miklu
meir um reynslu sína en um Krist, um gjöfina meir en
gjafarann. Þessi reynsla hans var ekki tungutal, heldur
það sem kallað er alger helgun, syndleysi.
Svo fór samt, að hann missti þessa reynslu. Hann fann,
að hjartað var ekki eins hreint og honum hafði fundizt.
Hann varð sjúkur á taugum. en náði sér aftur, las og rann-
sakaði Guðs orð og lærði svo, hvað er sannur heilagleiki
barna Guðs.
Vera má, að þú hafir fyrst af öllu haldið að lyfjaskápn-
um. Ur honum tókstu lyf, sem læknuðu þig algerlega af
líkamlegum meinum. Upp frá því þreytist þú ekki á að
vitna um, hve lækningin sé dásamleg, sem þú hafir fengið.
Þannig má halda áfram. Þú getur líka ef til vill talað
mest um það, hve hvíldin sé dásamleg, sem þú hefir fengið,
síðan þú komst í þetta mikla hús, sem þér var gefið.
En dag nokkurn er barið að dyrum. Kominn er maður
með valdsmannlegu bragði. Hann spyr þig, hvað þú sért
eiginlega að gera hér. Þú eigir alls ekki þetta hús. Ekki
heldur neitt af því, sem það hafi að geyma.
Hvert verður viðbragð þitt? Hvað gerir þú til að sanna
eignarrétt þinn? Ferðu að rökræða við gestinn? Fara að
vakna efasemdir í hjarta þínu? Byrjar þú að trúa, að þetta
geti verið satt? Slíkt er margra siður í raunveruleikanum.