Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1880, Síða 1

FORMALI.
DAÐ væri eigi réttlátt að segja, að mentamenn lands vors,
A fyr og síðar, allajafna hafi sofið, og eigi starfað, að því er
þeir gátu, og svo sem tímar og atvik leyfðu, að því þýðingar-
mikla verki, að menta alþýðu vora. þeir hafa átt við mikla
erfiðleika að stríða, og þá svo mikla, að þeim opt og einatt,
með hinum bezta vilja, eigi hefir verið unt að láta ljós þekk-
ingar sinnar skína fyrir alþýðu Islendinga; hafa því að eins
mjög fáir þeir, er næstir þeim stóðu, getað notið þess. þegar
dagblöð og tímarit vantaði, gat þekking hinna einstöku menta-
manna eigi lýst fyrir mörgum, og eins og það er eðli ljóssins
að verka sterkast næst sér, þannig voru einnig verkanir ljóss
þekkingarinnar sterkastar næst þeim mönnum, er þetta ljós
logaði hjá. En þó eru nokkrir skörungar þjóðar vorrar, er
vér verðum að dáðst að, er vér sjáum, hversu þeir lögðu bæði
tíma og fjármuni í sölumar til þess, að geta gefið löndum sín-
um kost á að njóta góðs af þeirri þekkingu, er þeir höfðu
aflað sér.
Eins og eigi er von á því, að margir slíkir skörungar komi
fram meðal jafn fámennrar þjóðar, og þjóð vor er, svo eru þess-
ir menn einnig færri, en vér nú vildum óska, og því er það
margt, sem enn þá er gott og jafnvel nauðsynlegt að fræða lýð
vom um, til þess að hann geti átt kost á að taka framföram í
mentun. f>ó að margvísleg mentun sé ætíð góð ogmikilsverð,
þá er oss íslendingum samt miklu meiri þörf á henni nú, síð-
an vér fengum sjálfir þátt í stjóm landsins, en áður meðan
stjóm landsins var að öllu leyti í höndum konungs og embætt-
Xímarit hins islenzka Bókmentafélags. I. i