Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1880, Blaðsíða 16

l6
og forsmáð, og endurfæðing hennar með skáldskapn-
um kom ekki fyr en eptir það tímabil, sem G.V. nefn-
ir, því Spenser var uppi 1553—1599; en öll handrit
(engilsaxnesk og latinsk) voru geymd í klaustrunum,
en dreifðust víðs vegar, þegar Hinrik 8. tók þau af, og
það gjörði hann 1538; en um vísindi og viðhald hand-
rita var þar ekkert hugsað fram eptir öllu.— En hvað
snertir aptur bókaskemdir vorar af óþrifnaði, þá gátu
fleiri orsakir veríð til þeirra en hann, og það er merki-
legt, að höf. getur aldrei upp á t. a. m., að neitt hafi
farizt einmitt af Sturlungastyrjöldunum; vér þekkjum
og söguna um bókakistu Ingimundar prests (Sturl. IV.
hl. 6. kap.), og er hún eitt dæmi þess, að bækur gátu
skemzt af fleiru en óþrifnaði.
Eg ætla hér að nefna einn lítinn hlut, það er ein-
ungis eitt orð. Rangindi og hlutdrægni geta átt sér
stað, þótt ekki sé nema um eitt einasta orð að gjöra.
Hann nefnir sem sé (bls. 188) orðið „fengari“, sem
merkir tunglið, og orðið „nis“ (á sömu bls.). Hann
segir, að Bugge hafi fundið, að „nis“ sé = vu£ (nótt);
en hann geturþess ekki, að eg fann fyrstur, að „feng-
ari“ er komið af grísku <psyyap'.cv. Finnur Magnússon
hafði ritað um þetta orð í Lex. mythol. (bls. 507) og
sagt það þýddi „veiðigjafa“ eða þess konar (capturam
—ferarum vel piscium — indulgens), og við það stóð
lengi, án þess nokkur mótmælti því, fyr en eg gjörði
það. Ekki þóknaðist Bugge heldur að nefna mig, þar
sem hann talar um þetta orð í „Aaróöger for nordisk
Oldkyndighcd'' 1875, bls. 235—236, heldur sópar hann
yfir það þannig: „Deri har man forlcengst gjenkjendt
byzantinsk-grœsk <psyyapt: Maaneu. En fyrir ’utan það,
að þetta „forlœngstu er ekki eldra en síðan 1860 (Anna-
ler for nord. Oldk. 1860, bls. 232), þá hefi eg aldrei
sagt, að þessi orðmynd væri (psyyapt, heldur <psyyapiov,
því það er grísk mynd; en eg þekki ekkert mál, sem