Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1880, Síða 3

3
deildarinnar, og landsmenn hafa einnig látið mestallar tekjur
félagsins ganga til hennar, og með því stutt hana vel, en um
leið hindrað efling Reykjavíkurdeildarinnar, svo að deild vor,
vegna fjárleysis, til þessa hefir lítið sem ekkert getað fram-
kvæmt, og þó eru hér betri vinnukraptar fyrir félagið en í
Kaupmannahöfn, eptir því sem nú er komið. Hér hefir eigi
vantað mentamenn, er hefðu tíma og hæfilegleika til að rita,
en hér hefir vantað hvöt fyrir þá til að rita, og kost á að geta
ritað svo, að þeir fengju starf sitt að nokkru launað. þessi
styrkur var því svo sem orð í tíma talað, er vér ætlum að bæði
leiði til góðs fyrir félag vort og þjóð vora. Hann er bæði hvöt
fyrir deild vora til þess að auka framkvæmdir sínar sem mest,
og hann er einnig hvöt fyrir mentamennina til þess að rita fyrir
deild vora, er þeir geta búizt við að fá það prentað, er þeir rita,
og vanaleg ritlaun fyrir starf sitt.
þegar menn voru famir að fá von um, að deild vorri mundi
verða veittur styrkur af landssjóði, var á fundi í deild vorri
borin upp sú uppástunga, að deild vor gæfi út tímarit, líkt að
innihaldi hinum gömlu félagsritum, einkum fræðandi fyrir al-
þýðu, og máske stundum vísindalegs efnis, ef ritgjörðirnar væru
ljóslega og vel samdar. Féllust félagsmenn þeir, er á fundi
voru, þegar á þessa uppástungu, því að þegar lengi hafa menta-
menn vorir og alþýða fundið þörf á slíku riti, álitið æskilegt
fyrir alþýðu, að slíkt rit yrði gefið út, óskað þess, að einhver
vildi ráðast í að gefa það út, svo að það gæti tekið við þeim
ritgjörðum, er of langar eru til þess, að þær geti orðið prentað-
ar í dagblöðum vorum, en enginn hefir vegna kostnaðarins vog-
að að ráðast í þetta fyrirtæki, er reynsla annara landa hefir
sannað, aðstyðji mjög svo aðmentun og framförumþjóðanna,
og sem vér verðum að vona að beri líka ávexti hjá oss, nema
því ver til takist.
þannig er það bæði af innri og ytri hvötum, að tímarit
þetta er til orðið, já menn geta jafnvel sagt, að eins og tímarn-
ir nú eru, megum vér eigi vera án slíks tímarits.
þegar deild vor þannig hafði afráðið að gefa tímaritið út,
var nefnd kosin til þess nákvæmar að ákveða stefnu og fyrir-
komulag þess, og urðu auk félagsstjómarinnar (yfirdómara
i*