Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1880, Qupperneq 25

25
frumþjóðirnar báru þau ofurliði. þ>au áttu enga bók-
visi, þvi líf þeirra var ekki annað en hernaður og styrj-
öld; en að skáldskapur hafi blómgazt þar eins stór-
kostlega, og Guðbrandur segir, er eintómur hugarburð-
ur, enda forðast hann að telja upp skáldin þar fyrir
vestan, því þau voru ekki einungis mjög fá, heldur og
voru það altsaman Norðmenn og íslendingar. Hafi
þessi ríki, þessi nafnlausu, skammvinnu og styrjaldar-
sömu víkingaríki, verið slík blómalönd fyrir skáldskap-
inn, sem höf. segir, þá mundi öll þessi dýrð varla hafa
horfið svo snögglega, svo sögulaust og svo gjörsam-
lega, að engin örmul eru eptir — ekki eitt einasta nafn á
nokkuru skáldi, ekki eitt einasta nafn á nokkuru kvæði.
þ>essir, sem vér þekkjum þaðan, eru mjög fáir, eins
og vér sögðum fyr, ogþeir eru allir Norðmenn og ís-
lendingar; í Orkneyingssögu eru þeir norskir: Rögn-
valdur Kali, Ingimar, Sigmundr öngull; en Ottarr
svarti, Arnór jarlaskáld, Eiríkr, Hallr þórarinsson og
Bótólfr begla voru íslenzkir; J>orbjörn svarti sjálfsagt
norrænn, og þótt Ármóðr og Oddr hinn litli séu kall-
aðir „hjaltlenzkir“, þá merkir það eigi annað en það,
að þeir áttu heima á Hjaltlandi, en voru norrænir menn.
En í forspjallsritinu er altaf talað um þessa Vesturlanda-
menn, eins ogþeir hafi verið frumbyggjar; þaðereins
og höf. muni ekki eptir því, að í sögunum koma ávalt
fram hin tvö þjóðerni, hið norræna og hið keltneska,
sem nefnist Skotar, írar og Bretar í mótsetningu til
Norðmanna. Vér höfum engar sögur af neinu ástandi
hinna norrænu höfðingja fyrir vestan haf, nema það
sem stendur í Orkneyingasögu, og eg man ekki eptir
neinu, sem nefnt sé af þvi tagi nema um Sigtrygg
írakonung, sem Gunnlaugur ormstunga flutti drápuna,
um höll Gilla jarls í Njálu og eitthvað því líkt, ogmá
ekki minna vera, en að þessir menn hafi haft þak yfir
höfuðið, á meðan þeir voru þarna vesturfrá. Viðskipti