Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1880, Qupperneq 28

28
að fara að búa til, grœnlenzka' skáldarollu, með Atla-
málum enum grænlenzku í broddi fylkingar, svo þetta
land „of Norse colonistsu (bls. 59, en á bls. 20 er þó
„Norse“ rétt brúkað) geti líka verið með.
Af öllu þessu, sem á undan fer, verðum vér að
álíta þessar setningar höfundarins: „From what has
heen said hefore, the reader will see that to imagine any
Eddic tradition to liave existed in Iceland would be
idle1 (lesendurnir munu fyrirgefa málið á þessu) — og :
„ We may therefore take the Lays to be a parallel deve-
lopment in the Western Isles to the Saga in Iceland2 etc.
(bls. 185 og 193) sem gjörsamlega ósannaðar og fjarri
öllum sanni.
En fyrst Guðbrandur leyfirsér „to guessu, þáleyfi
eg mér það einnig. Eg ímynda mér, að menn hafi í
fomöld gjört mun á frumverkum (kvæðum og sögum),
og því sem menn eigi álitu frumverk. fetta byggi
eg á þvi, að í fornöldinni kemur fram svo mikil vizka
og tilfinning á lífinu, að hún hefir verið grundvöllur
allra tíma og staðið enn til þessa dags; nefni eg sem
dæmi þessa lagasetningar og allan skáldskap. Hin
frumlcveðnu kvæði og vísur eru allar drápur og lausa-
vísur, og þekkjum vér höfunda langflestra þeirra; en
nöfn skálda vom eigi sett við hitt, er eigi var skoðað
sem frumkveðið. Nú hafa þeir eigi álitið það frum-
kveðið, sem ekki var nema poetisk paraphrasis á goða-
sögum og hetjusögum; heldur ekki það, sem ekki er
nema lífsskoðun í ljóðum (t. a. m. Hávamál, Sigurdrífu-
mál), af því skáldið gjörði þar ekki annað en að setja
annara hugmyndir (þjóðarinnar) í skáldlegt form, og var
') J>að er: Lesarinn mun sjá af áður sögðu, að það væri ekki til neins
að ímynda sér, að neinar Eddnkendar sagnir hafi verið til á ís-
landi.
*) ]>að er: að kvæðin séu það fyrir /Vestureyjar’ sem sögurnar eru fyrir
ísland (d: að ísl. eigi ekkert í kvæðunum).