Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1880, Side 33

Um túnrækt.
Eptir Guðmund prófast Einarsson á Breiðabólstað.
<4Ræktið tún yðar og endurbætið þau sem bezt,
svo að þau geti gefið yður sem mestan arð; því eng-
in vinna mun verða arðsamari hér á landi, þegar á
alt er litið“. — þ>essi orð, sem tekin eru úr þingsetning-
arræðu Bjarna sál. Magnússonar sýslumanns til Hún-
vetninga vorið 1875, ogsem standa í æfiminningu eptir
hann, bls. 31, eru þau sannmæli, sem hver búandi mað-
ur, sem tún hefir að rækta eða getur ræktað tún, ætti
að hafa hugföst og fá óræka sannfæring um. þ>ví er
miður, að túnræktinni hefir alment að undanförnu verið
langtum of lítill gaumur gefinn, þrátt fyrir það þótt yfir-
stjórn landsins, búnaðarfélög þess og ýmsir merkis-
menn hafi hvatt til þessa arðsama nauðsynjaverks bæði
með lagaboðum, verðlauna heitingum, eigin dæmum og
ritgjörðum. Að vísu er nú vaknaður nokkur áhugi
búanda á túnræktinni, og allvíða má sjá ánægjulegan
vott um afleiðingar af áhuga þessum. En alt um það
er áhugi þessi enn þá langtum oflftill, þar mikillfjöldi
sveitabænda ver tima, atvinnu og efnum til annars en
túnræktar, svo sem til opt arðlítilla sjóróðra vor og haust,
til dýrra jarðakaupa o. s. frv., í stað þess fyrst og fremst
að verja tíma, atvinnu og efnum til túnræktar, eða þá,
þar sem svo á stendur, til annarar enn þá arðmeiri
grasræktar, t. a. m. þar sem vatnsveitingum verður
komið við, til mikilla og fljóttekinna hagsmuna. Gras-
Tímarit hins íslenzka Bókmentafélags. I. 3