Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1881, Síða 3

1
miklar milli sveitanna, en þó fékk Snorri sætt menn
að lokum1 2. þ>essi saga sannar, að Snorri átti goðorð
vestan til í Húnavatnsþingi í sameign við Melmenn,
og getur það engum vafa verið bundið, að það er sama
goðorðið og nefnt er „Ávellingagoðorð“ á þeim stað,
sem til var færður. Enn segir á öðrum stað, að „Snorri
átti í Víðidal vini marga ok þingmenn112. Árið 1232
deila þeir Kolbeinn ungi og Snorri um arf Hallberu
Snorradóttur, konu Kolbeins, sem þá var nýdáin, og
um goðorð fyrir norðan land. Sættast þeir þá að því,
að Snorri skyldi eiga helming goðorða þeirra, er Kol-
beinn átti, og var sættin treyst með nýjum mægðum.
Skyldi Orækja Snorrason ganga að eiga Arnbjörgu
systur Kolbeins, en Snorri skyldi fá Orækju „stað á
Mel ok goðorðit Hafliðanaut, ok skyldu þeir mágar
vélast um norðr þar báðir samt3“. f>etta goðorð, sem
hér er kallað „Hafliðanautr“, er og eflaust sama og
„Ávellingagoðorð“. Um þetta leyti er Snorri líklega
orðinn eigandi alls goðorðsins, þar sem hann kemur
fram sem eigandi Mels, og hafa Kálfssynir þá látið af
hendi við hann hvorttveggja, bæði sinn hluta goðorðs-
ins og Melsland. Árið 1219 hafa Kálfssynir enn þá
búið á Mel og haft goðorðið, því að þá er þess getið,
að Björn þorvaldsson hafi farið þangað norður til
þeirra4, en á tímanum frá 1219 til 1232 hefir bæði stað-
festan og líklega líka goðorðsparturinn gengið undan
Melmönnum í hendur Snorra, og er eigi hægt að á-
kveða þetta nákvæmar.5 Af öllu þessu er ljóst, að
1) í íslenzkum annálum segir, að »bardagi á Mel« haíi
orðið árið 1216. Sturl. 1878. I. b. 229,—231. bls.
2) St. 1878. VII. 117. k. (I. b. 340,—341. bls.).
3) St. 1878. VII. 91. k. (I. b. 313. bls.).
4) St. 1878. VII, 40. k. (I. b. 237. bls.).
5) það er reyndar eigi alveg víst, að goðorð Melmanna
hafi horfið undir Snorra, því að það virðist mega ráða af ýmsum
1