Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1881, Qupperneq 16

l6
alt gæti bent til þess, að Húnröðlingar hafi verið kvisl
af Æverlingaættinni, en eigi helzti kynstofninn sjálfur.
Eptir tímanum gæti Húnröðr, faðir Jóns, verið sonur
Hafliða, en þess er hvergi getið, að Hafliði hafi átt
son með því nafni, enda yrði þá Jón Húnröðarson
öðrum og þriðja við f>órð ívarsson, en áður hefi eg
fært líkur til þess, að þeir hafi varla verið svo skyldir.
Enn er ósvarað einni spurningu, er sriertir Æver-
lingagoðorð. Er það sama sem Melmannagoðorð ? J>ar
sem goðorðið er nefnt í Sturlungu, er sagt, að Mel-
menn hafi átt „sinn“ hluta Æverlingagoðorðs. Af
þessu virðist í fljótu bragði mega ráða, að Æverlinga-
goðorð sé ekkert annað en einmitt Melmannagoðorð.
En ef betur er að gáð, er það þó margt, sem mælir
á móti þessu. Af Njálu má sjá, að Melmannagoðorð
var eitt af hinum „nýju“ goðorðum1. Var það kent
við ætt þá, er bjó að Mel í Miðfirði, og stóð hagur
hennar með mestum blóma á 12. öld. J>á var uppi
Snorri Kálfsson, samtíðamaður og mágur Einars J>or-
gilssonar, og veitti hann Einari að málum þeirra
Hvamms-Sturlu2. Snorri dó einu ári á undan Klængi
biskupi eða árið 117 53. Kálfr, faðir Snorra, hefir
eptir þessu verið samtíða Hafliða Mássyni, og verður
Melmannaætt eigi talin lengra upp í beinan karllegg
en til Kálfs, en í Bandamannasögu segir, að Miðfirð-
ingar, Snorri Kálfsson og margt annað stórmenni sé
komið frá Oddi Ofeigssyni, sem líka bjó á Mel4. Af
Bandamannasögu er svo að sjá, sem Oddur hafi fyrst-
1) Njáls s. 97. k. (Khöfn 1875, 505. bls.).
2) St. 1878 III. 1. k. (I. b. 40. bls.), III. 9. k. (I. b.,
50. bls.), III. 19. k. (I. b., 61. bls.). í Sturl. III., 15. k.
(I. b., 57. bls.) á Snorri »Einarsson« líklega að vera Snorri
Kálfsson.
3) St. 1878, IV. 5. k. (I. b., 95. bls.). ísl. annálar við
1175.
4) Bandam. s., Khöfn 1850, 43. bls.