Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1881, Síða 22

22
Miðfjarðar undan árásum Snorra, og þar var hann
nyrðra að sætta þá Brandjdnsson og forstein Hjálms-
son, meðan Vatnsfirðingar rændu á Sauðafelli árið 1229;
í sætt þeirra Brands og þorsteins var það til skilið, að
þ>orsteinn skyldi fara með Sturlu þær ferðir, sem hann
vildi, enda fer þorsteinn norðan til Sturlu skömmu
síðar með 20 menn1. þ>að erþví eigi óliklegt, að Mel-
menn hafi látið Sturlu fá goðorð sitt, annaðhvort til
meðferðar eða til eignar, en hvort sem nú Snorri eða
Sturla hafa dregið undir sig mannaforráð Melmanna,
þá er það þó víst, að það hverfur inn í hið mikla ríki
Ásbirninga eptir víg Snorra Sturlusonar og fundinn
við Hvítárbrú. f>etta er svo að segja alt það, sem
menn nú vita um Melmenn.
Melmannagoðorð var eitt af hinum nýju goðorð-
um. Er það nú líklegt, að goðorð það, sem Hafliði
Másson, slíkur höfðingi, átti, og sérstaklega var kent
við hann og hina göfgu ætt hans, hafi verið nýtt goð-
orð? Eg hygg að svo geti eigi verið. Af Sturlungu
má ráða, að mestur hluti Æverlingagoðorðs hafi
verið eign Snorra og heimildarmanns hans f>orsteins
ívarssonar, og að það hafi gengið i Æverlingaætt, frá
Hafliða alt til þorsteins um alla 12. öld. Er það þá
líklegt, að Njála hefði kent goðorðið við Melmenn og
eigi við Æverlinga, ef Æverlingagoðorð væri sama
og Melmannagoðorð, þar sem Melmenn eigi áttu nema
lítinn hluta goðorðsins og hvorirtveggja eigendur goð-
orðsins, Melmenn og Æverlingar, vóru uppi um sama
leyti ? þ>á hefði verið meiri ástæða til, að kalla goðorð-
ið Æverlingagoðorð. Hins vegar er það ólíklegt, að
Melmenn hafi eigi átt nema lítinn hluta hins nýja
goðorðs, sem við þá var kent, þar sem þeir vóru í
~1) St. 1878. YII. 56. k. (I. b. 264. bls.), VII. 70. k. (I.
b. 280. bls.), VII. 75., 77. og 79. k. (I. b. 285., 288. og
290. bls.).