Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1881, Qupperneq 23

23
heldri höfðingja röð á 12. öld—annars mundi varla vera
getið svo nákvæmlega um andlátsár þeirra í annálum
og annars staðar. Hugsandi væri, að hin nýju goð-
orð hafi verið skoðuð sem partur af þvi forna goðorði,
sem næst þeim lá, og þar sem sagt er, að Melmenn
hafi átt „sinn hluta“ Æverlingagoðorðs, þá sé eigi
átt við „hluta“ hins forna goðorðs sem forns goðorðs,
heldur við alt hið nýja goðorð, sem næst því lá, og
að eins var skoðað sem hluti af hinu forna goðorði;
en eigi þykir mér þetta þó liklegt. Sennilegast er,
að Melmenn hafi einhvern tíma eptir andlát Hafliða
Mássonar eignazt einhvern hluta af hinu forna goðorði
hans, og að þeir þá hafi átt bæði hið nýja goðorð,
sem við þá er kent í Njálu, og að auki þenna part
Æverlingagoðorðs, sem talað er um í Sturlungu. Æverl-
ingar vóru þá komnir í nokkurs konar úlfakreppu, þar
sem Melmenn þrengdu að þeim að vestan en Ásbirn-
ar að austan, sem þá vóru ríkastir allra fyrir norðan
land. Æverlingar hafa séð, að þess mundi eigi langt
að bíða, að Skagfirðingar legði undir sig mannaforráð
þeirra, og kusu því heldur, að gjörast skjólstæðingar
annars höfðingja sér ríkari, en að halda báðum hönd-
um í mannaforráð það, sem þeir gátu eigi framar varið.
þ»að getur því varla verið nokkrum efa bundið,
að Hafliði Másson, og ættmenn hans eptir hann, hafi
átt það af 3 fornum goðorðum, sem vestast lá í Húna-
vatnsþingi. En nú er merkilegt að taka eptir því, að
ætt Hafliða átti frá upphafi heima í Langadal, eða
norðan til í þinginu, og er svo að sjá, sem einn af for-
feðrum hans að minsta kosti hafi átt goðorð eða goð-
orðspart þar nyrðra. Ævarr gamli namLangadal upp
frá Móbergsbrekkum og bjó í Ævarsskarði1. Guð-
brandur Vigfússon ætlar, að „Langdolagoðorð11 hafi
1) Landn. 3. p. 5. k. (ísl. s. I. b. 185. bls.).