Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Síða 11

11
jörðunni — hafi farið að gefa sjálfum sér annan eins
vitnisburð og þennan?
Nei. -- Bæði þessi síðasta tilvitnun og alt hið ann-
að, sem upp hefir verið talið — og enn mætti lengja
að mun ef rúmið leyfði, — virðist oss eins áþreifanlega og
mest má verða bera það með sér, að Móse sjálfur hvorki
sé, nó yfir höfuð geti verið, höfundúr þessa fimmbóka-
rits, sem við hann er kent.
Nú getum vór hugsað oss, að einhverjir þeirra, er
ekki vilja hverfa frá þeirri skoðun, að Móse og enginn
annar sé höfundur Móse-bókanna, reyndu að veikja sönn-
unargildi hinna tilvitnuðu staða, t. a. m. með því að
segja, að þeir væru allir seinni viðbætur, athugasemdir
eða breytingar eða jafnvel ritvillur, sem hjá einhverjum
afritara þessara helgu bóka hefðu slæðst inn í textann,
svo að ekki þyrfti annað en að kippaþeim burtu, tii þess að
alt, sem þá yrði eftir, væri verk Móse. En svo auð-
keyptur verður sigurinn ekki. Yér neitum því ekki, að
þessar eða þvílíkar mótbárur geti víða til sanns vegar
færst í heil. ritningu, og líklega hefðu biblíufræðingar
vorra tíma ekki dirfst að neita möguleika þess, að Móse-
bækurnar væru samdar af Móse, ef þeir hefðu ekki haft
neitt annað við að styðjast en staði þá, sem að framan
hafa verið taldir.
En það er síður en svo.
Það eru ekki eingöngu einstök vers eða einstakar
málsgreinar i þessu fimmbókariti, er gera það vafasamt,
að Móse só höfundur þess, lieldur finnum vér þar stóra
kafla, sem gera það með öllu ómögulegt, að Móse sé
höfundur ritsins í heild sinni.
Svo sem kunnugt er, verður hið sögulega innihald
Móse-bókanna, þegar alls er gætt, að eins lítill hluti alls
innihaldsins. Meginhluti ritverksins er safn af lögum,
fyrirmælum og setningum viðvíkjandi guðsdýrkun og